მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთორმეტე თავი (24)

-გამიშვი_ყვიროდა გოგონა -არ შემიძლია_ჩაესმა ყურთან ახლოს მამაკაცის დაბალი და ბოხი ხმა -გამიშვი მეთქი_მისი ხელებიდან გათავისუფლებას ცდილობდა სესილი,მაგრამ ამაოდ.მამაკაცს ძლიერად ეჭირა ის.მან გოგონა თავისკენ შემოატრიალა დ

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთერთმეტე თავი (23)

მოაჯირს მიუახლოვდა და ქვემოთ ჩაიხედა.მშვიდი ღამე იყო,ქუცას მხოლოდ მთვარის სინათლე ანათებდა,რომელიც წყალზე ირეკლებოდა.ქვემოთ იყურებოდა ისევ,სახეზე ოდნავ ეხებოდა ცივი ნიავი და ცრემლებისგან ამწვარ ლოყებს სასიამოვნოდ უგრილებდა.გოგონამ თვალები დახუჭა და

ცხელი სურნელი (მესამე თავი)

ღიმილის ფორმა მისცა. საკითარი გულისცემა მანამ ფარავდა ყველა ხმას სანამ გაყინულ თითებზე მხურვალე თითების შეხება არ იგრძნო, ზურგს უკან არსებული სიცარიელე შეივსო და ერთი ხელი მუცელზე შემოეხვია. ტუჩები შიშველ მხარზე , შემდეგ ლოყაზე და ბოლოს ცხელი

შენ მასწავლე სიყვარული თავი მესამე

იზაბელას გაუკვირდა თანაც ძალიან გაბრაზდა. სანდრო კი უბრალოდ კმაყოფილი ღიმილით იჯდა სავარძელში და მის წინ მდგომ ულამაზეს იზაბელას შესცქეროდა

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეათე თავი (22)

გზა სარეპეტიციომდე სწრაფად გაიარეს.მანქანა იქვე გაიარეს და სარეპეტიციოსკენ გაიქცნენ.კარი ღია იყო.ყველაფერი უწესრიგოდ ეყარა . -რა ჯანდაბა ამის დედაც ვატირე_დაიყვირა გიორგიმ -ვის უნდა გაეკეთებინა.ან რატომ?ინსტრუმენტებიც დაზიანებულია

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეცხრე თავი (21)

ჰო,უნდა წავიდე,ბოლო დროს ვეღარ მივდიოდი ხშირად და არ მინდა საქმე გავაფუჭო -კარგი კარგი_უპასუხა დათომ.ფეხზე წამოდგა და ქალს ხელები მოხვია.-მაგრამ დამპირდი,რომ მალე დაბრუნდები და ძალიან არ დაიღლი თავს,კარგი? -კარგი,კარგი_გაეცინა ქალს და თავი

უიმედო სიყვარული (თავი მესამე)

-მე მეუბნები მაგას? -ანუკის უნდოდა ეთქვა რომ თვითონ კი არა ანდრეა დაიკარგა, უნდოდა მიეხალა რომ მის გარეშე ვერ ძლებდა, მან კი ასე უბრალოდ მიატოვა და სხვაში გაცვალა, თუმცა ამის თქმა ვერ გაბედა, ვერც დაადანაშაულებდა იმაში, რომ სხვა ჰყავდა.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მერვე თავი (20)

საოცარია,რომ ზოგ ადამიანს დრო არ ცვლის და სწორედ ისეთები რჩებიან,როგორებიც ახალგაზრდობაში იყვნენ.ასეთები იყვნენ დათო,სოფია,ანდრია და სალომე.მათ ურთიერთობას დრომ ვერაფერი დააკლო.იმის მიუხედავად რომ დროს ერთად ვეღარ ატარებდნენ ისე ხშირად,როგორც

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეშვიდე თავი (19)

-რა ხდება რა ყვირილია_იკითხა დათომ,რომელიც ხმაურზე სოფიასთან ერთად გამოვიდაქალი ატირებულ სესილისთან მივიდა და მის დამშვიდებას ცდილობდა. -ჯობს შენი ნებით წამომყვე სესილი,თორემ ცოცხალს არ დაგტოვებ

დაგიმორჩილებ (თავი მესამე)

თვალიერებით გართულებმა ვერც კი შევამჩნიეთ ჩვენს უკან მდგომი დიდ თოფიანი კაცი. საშინლად გამოიყურებოდა. ჩაცვენილი თვალები, დამჭკნარი კანი. ახლაც ნუ დაგვტოვებ ღერთო, ახლაც გვიშველე. -არა... ჩვენ დავიკარგეთ... ტყეში. ძვლივს იღებდა საწყალი ანრი ხმას.