ტანჯვისთვის დაბადებული (მეცხრე თავი)

ვიღაც ელენე ძალიან ლამაზი ქალბატონი იყო.გრძელი ქერა თმით, ცისფერი თვალებით, სწორი ცხვირი, საშუალო სიმაღლის და ძალიან გამხდარი. ქათქათა თეთრი ფრთებით, რომელიც ზურგზე გადაჰფენოდა, ძალიან ლამაზად გამოყვანილი ნაკვთები ჰქონდა და მსუბუქი მაკიაჟი ესვა.

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეცხრე)

-გიორგი იცი რა მინდა? -რა გინდა ქალბატონო? -ქვიშაში ვითამაშოთ... -რაა? გადაირიე? -სულაც არა! ვითამაშოთ ქვიშაში...აუ გთხოოვ რაა.. -როგორ? -ნუთუ ბავშობაში არასდროს გითამაშია..ქვიშის სახლები არ გაგიკეთებია? -ძალიან ადრე..ახლა მაგისთვის მგონი დიდები

მეც შემიყვარდა (თავი მეცხრე)

თერთმეტი წლის ვიყავი სოფელში მეზობლის ბიჭმა რომ მითხრა პირვლად მიყვარხარო, მე კი თმებით ვითრიე ეს როგორ გაბედე თქო. მერე თოთხმეტი წლის ვიყავი სკოლაში ერთმა ბიჭმა მითხრა იგივე, მას კი ისეთი სილა გავაწანი მგონი ახლაც ეტყობა ჩემი ხუთი თითი. მერე კი...

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეცხრე)

თბილისამდე ისე ჩამოვედი, ვერაფერი გავიგე. გზას ვუყურებდი, თუმცა ფიქრები სხვაგან გამირბოდა. ისე ვგრძნობდი თავს, თითქოს პირველად მომეწონა ვიღაც, თითქოს აქამდე ეს გრძნობა არ განმიცდია, თუმცა, ჰო , ეს გრძნობა სრულიად განსხვავებული იყო, საოცარ სიმსუბუქეს

უნებლიე მოწმე (თავი მეცხრე)

-ჩემო ლამაზო, ვიცი ,რომ ძალიან გიჭირს ,მაგრამ ისიც ვიცი ,რომ ამ ყველაფერს გაუძლებ-თბილად უთხრა და მოეხვია-მე შენთან ვარ იცოდე-ვინც მასე დამპირდა ყველამ დამტოვა-სახეზე ცრემლი უნებართვოდ ჩამოუგორდა

როცა მოვკვდი (თავი მეცხრე)

თავადაც გაოცებული ვიყავი ვერც კი გავაცნობიერე რა ვუთხარი “მამაჩემს” სებასტიანს ვუყურებდი და გული მიკვდებოდა, საყვარელ ადამიანს ასე გულს ვინ ტკენს ?! როგორც ჩანს მე ასეთი ვიყავი, როგორც ჩანს პირველ ადგილას საკუთარ თავს ვაყენებდი.

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეცხრე)

უიმედო, არასტაბილური, საძაგელი ...აუტანელი ადამიანი ხარ და მაინც მიყვარხარ ...იმიტომ რომ "მე" ხარ, ჩემნაირი ხარ, სულ ჩემში ხარ... ჩემი გულის ცემა ხარ... ჩემი ფიქრი და ჩემი სიცოცხლე... შენთან მე - მე ვარ და არანაირი ნიღაბი და თავის მოჩვენება არ

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეცხრე)

მოეთრიეთ?-იკითხა ანერვიულებულმა გვანცამ -მოვეთრიეთ ხო-თქვა სიცილით ნუციმ და თავისი კრემისფერი კაბით გვანცას გადაეხვია -გილოხავ სიხარულო -მეც გილოცავ -მადლოაბთ მაგრამ სად არიან? ხომ არ

ექიმები (თავი მეცხრე)

გადიოდა დღეები, კვირები ლუკა ნელ-ნელა უმჯობესდებოდა რისიც ეშინოდათ უკვე უკან მორჩა, რომ ზურგის ტვინი ჰქონდა დაზიანებული. სამ კვირაში უკვე ახერხებდა ფეხზე დგომას რათქმაუნდა ხელჯოხის დახმარებით, და რამდენიმე ნაბიჯსაც დგამდა. თამთა ყოველდღე დადიოდა

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეცხრე)

საოცრად ლამაზი ხარ, შენი მოციმციმე თვალები, სწორი ცხვირი, დიდი ლამაზი ტუჩები ყველაფერს მირჩევნია, შენი ერთი გამოხედვა სიცოცხლეს მიხაგრძლივებს,გაცნობის დღიდან შეგისისხორცე