მე მოგიძღვენი წითელი ვარდი

მე მოგიძღვენი წითელი ვარდი შენც ამ ვარდივით გაწითლდი ვხედავ, სიყვარულს ნიშნავს წითელი ვარდი ეს გაწითლება რას ნიშნავს ნეტავ?

მე სილამაზის მონა გავხდი შენი ნახვისას

მე სილამაზის მონა გავხდი შენი ნახვისას თუმცა მეგონა შენი თვალები ვერ მაცდუნებდა, მე რა ვიცოდი შენი თვალები ზეცად შობილნი ულევ სიყვარულს,ბედნიერებას თუ მაჩუქებდა.

შენ მე დილიგიტით დამაავადე

გვირაბში ვდგავარ,თეთრ,სუფთა ნათელ გვირაბში.ირგვლივ არავინაა.მხოლოდ მე და ერთი ადამიანი,რომელიც ზურგით დგას,ჩემგან მოშორებით.თავიდანფეხებამდე თეთრ სამოსში ვარ გამოწყობილი.ნერწყვს მძიმედ ვყლაპავ,თვალებ ვხუჭავ და ვახელ თუმცა სურათი უცვლელი რჩება.კაცს

მე მოვკალი ჩემი ,,ანგელოზი" (თავი 2)

-ბატონო იოანე, გთხოვთ, ნერვებს ნუ აჰყვებით და მშვიდად განაგრძეთ, მოყოლა მესმის, როგორ გიჭირთ მაგრამ გულში ამ ყველაფერს ვერ დამარხავთ, ხომ გესმით? -ჯობია თქვათ და ცოტა მაინც მოგეშვებათ, მენდეთ, შეგიძლიათ მითხრათ, ყველაფერი

მე არ დამისრულებია...(VII თავი)

-აუ რამხელა ხარ._მასთან ჯაჯგურით დაღლილმა ვთქვი და მაგიდის კიდეზე ჩამოვჯექი. -ახოვანი, სიმპათიური, ლამაზი ღიმილით და შეუდარებელი სხეულით. -მექალთანეობა დაამატე და ეგ ხარ. მხოლოდ ეგ თვისება მაკარგინებს შენზე კარგ შეხედულებას.

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა...

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა... და როცა ვიღაც მეკითხება რატომ ვიღიმი... უცნაურია მაგრამ ვამბობ "ისე უბრალოდ"... თითქოს არც არაფერიო(ისევ ვიღიმი) ეს ღიმილი შრამია ჩემი, ყელში მობჯენილ მძიმე ბურთსაც აკავებს დიდხანს... სანამ არ იგრძნობს

მე შენ მიყვარხარ

მე შენ მიყვარხარ ვერ გეტყვი რატომ მე შენ მიყვარხარ არ ვიცი რისთვის მე შენ მიყვარხარ ძლიერ და მარტო მე შენ მიყვარხარ რისთვის ან რატომ?

მე არ დამისრულებია...(VI თავი)

სადგომზე დავაყენე თუ არა მანქანა ლექსო და გაბრიელიც მოვიდნენ. ერთი მხრიდან გაბრიელის მანქანა, მეორე მხრიდან ლექსოს მანქანა. სიცილით გადმოვედი მანქანიდან. ვაჟბატონი მძღოლმა მოიყვანა, როგორ არ მომწონს ასეთი ხალხი, იყავი ლექსოსნაირი რა მოგივა?!

რატომ მე

ადრე ამაზე არ მიფიქრია, მაგრამ რომ დავინახე ჩემმა ტოლებმა შეყვარებულები გაიჩინეს და ყველაზე ლამაზები და მომხიბვლელები ეგენი გამოჩნდნენ, დავფიქრდი. ჩემს გარშემო ყველგან:სოციალურ ქსელებში,ქუჩაში, სკოლაში, ჩემი თანატოლები ბედნიერები იყვნენ, რადგანაც

მე რომ ტიციანს ერთხელ შევყროდი

მე რომ ტიციანს ერთხელ შევყროდი... ან გალაკტიონს, მე რომ რითმაში გავჯიბრებოდი თუნდაც ილიას... ახლა ვიცი ამ ჩემი მეთოდით დარდს ვგარანტიობ, ახლა ის ცრემლი სად მოვაგროვო, რაც დაღვრილია?...