მე როცა....

მე როცა მიყვარს რა უნდა ვთქვა არვიცი ცუდი. მე როცა მიყვარს ეს სამყაროც მეცოტავება , მე რომ მიყვარხარ ფიქრებია ნიავად შლილი მე როცა მიყვარს სიტყვებია ზედმეტად თბილი

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან,

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან, გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ, არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა, რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა.[center]

ის იდიოტი , მე კი გიჟი (4 თავი)

ლიზასთნ წვეულებაზე ვერთობოდი , განსაკუთრებით მაშინ , როცა დოლიძეს სველ თმებს და მაიკას ვხედავდი . ერთადერთი რაც იყო უცნაური დოლიძე თვალს არ მაშორებდა მთელი საღამოს განმავლობაში მიყურებდა და რაც ყველაზე გასაკვირია თბილად მიღიმოდა , ისე კი არა როგორც

სანშაინ (მე-4 თავი)

მომინდა მომეყოლა ჩემზე, ჟოლოზე და აკაზე, რომელიც საოცარი სიგრილის და თავისუფალი ბუნების მატარებელია. აკაზე, რომელიც სრულიად შემთხვევით შემხვდა სულ რამდენიმე დღის განმავლობაში ამხელა ქალაქში, სადაც აქამდე არასდროს შემხვედრია. და აკაზე, რომელიც

მე ადამიანს ვერა კი არა, არ ვაპატიებ!

შეკითხვაზე :"რას ვერ აპატიებდით ადამიანს", ყველა თამამად გაიძახის: "ღალატს", მე კი ადამიანს ვერ ვაპატიებ, როდესაც მეუბნება:"მე შენს გვერდით ვარ", ან თუნდაც "ჩემი იმედი გქონდეს", და სინამდვილეში ჩემგან წასასვლელი გზის იმ ჩახვეულ ნაწილში ისე უეცრად

შენ მე სიყვარული მასწავლე.. III

დიდხანს ვუცქერდით,შემდეგ წყნარად ვუთხარი თითქმის ჩურჩულით : -იქნებ წავიდეთ? ძალიან დაგვიგვიანდა.დედაჩემიც ინერვიულებს. -როგორც შენ იტყვი.-დამწუხრებულმა მითრა,თიქოს არუნდოდა წასვლა არუნდოდა სახლში ..

შენ მე სიყვარული მასწავლე...II

მთელი გზის განმავლობაში მასზე ფიქრი არ შემიწყვეტია,სულ მის ღიმილს წარმოვიდგენდი თვალწინ, მის მწვანე თვალებს,რომელიც რაღაც განსაკუთრებული გამოხედვით მიმზერდა . მის ქერა ხვეულ თმას ,მის ხელებს რომლის შეხებაც მინდოდა ყველაზე მეტად მაგრამ... ერთი წუთი

შენ მე სიყვარული მასწავლე...

ძვირფასო,სანდრო მე ამ წერილს შენ გწერ და გიხსნი ყველა იმ გრძნობას,რომელიც შენს მიმართ გამაჩნია. მართალია არ მიცნობ მაგრამ მე გიცნობ,გიცნობ იმდონემდე,რომ შემიყვარდი. ვიცი კითხულობ და იცინი და გულში ამბობ თუ როგორაა ეს შესაძლებელი,მაგრამ მერწმუნე

სანშაინ (მე-3 თავი)

ჩემი გეგმები თავდაყირა დადგა, როცა დილა-წვიმით დაიწყო. თვალები რომ გავახილე და ჩვენი ოთახის თეთრ ფარდებზე გამჭვირვალე, წვიმის წვეთები შევნიშნე, საწოლიდან გიჟივით წამოვვარდი და ნახევრად შიშველი (ვიტყოდი უფრო მეტად შიშველი, ვიდრე ნახევრად) კიბეებზე

მე ის რეალისტი ვარ

მე ის რეალისტი ვარ, რომელშიც შენ რომანტიკას ეძებ, მე კი არ შემიძლია მიყვარდეს ის ვინც ჩემგან გამორჩენას ელის.ნუ მთხოვ, რომ მჯეროდეს სიყვარულის, რადგან მე მინახავს ამ გრძნობისთვის დაღვრილი ცრემლი,ნუ მთხოვ, რომ მჯეროდეს სიყვარულის, რადგან მე მინახავს