მთაწმინდის მთვარე {8}

შემდეგ კომფორტულად მოთავსებულმა ღრმად ჩაისუნთქა და თვალები დახუჭა. - მიყვარხარ. - მარიამის ყურთან ჩუმათ ჩაილაპარაკა.

მთაწმინდის მთვარე {7}

-ბავშვი სად არის? - კარის საკეტი გადაატრიალა და ზურგით დახურულ კარს აეკრო. -მულტფილმს უყურებს. - სწრაფად ჩამოხტა ფანჯრის რაფიდან

მთაწმინდის მთვარე {6}

-პატარა რომ იყავი? - თმები მოქაჩა ხელით, თავი ააწევინა და ყბის ძვალზე აკოცა. -ტანვარჯიშზე დავდიოდი. - სიცილით თქვა, მოწყვეტით აკოცა კაცს,

მთაწმინდის მთვარე {5}

ნელა მიუახლოვდა კედელზე აკრულ ქალს და გრძელი თითები ყელზე მოხვია. მისი შეხებისგან დავლილი ჟრუანტელი ძლივს დააიგნორა ქალმა და შავ თვალებში ჩააშტერდა.

მთაწმინდის მთვარე {4}

ახალ მთვარეს უყურებდა ფანჯრის ჩარჩოებს შორის რომ მოთავსებულიყო და დიდ ნამუშევარს ჰგავდა. გუგას გულისცემას უსმენდა, გულისცემას რომელიც მელოდიასავით ჩაესმოდა ყურში.

მთაწმინდის მთვარე {3}

-ალბათ ჩემი ფანტაზიების სიდიდის დამსახურებაა, რომლებიც ყოველ წუთს ემატებიან გონებას. - საწოლზე დავარდნილმა ჭინკებ ათამაშებული თვალებით შეხედა ზევიდან მოქცეულ ბურდულს, ხვდებოდა რომ იწვევდა და ეს ყველაფერი საშინლად სიამოვნებდა.

მთაწმინდის მთვარე {2}

იმდენი საქმე ჰქონდა ფიქრისთვის ვეღარ იცლიდა, მხოლოდ სახლში მისული შეეჩეხებოდა ევას ნახატს, ჩაიღიმებდა და დაღლილი პირდაპირ აბაზანაში ინაცვლებდა, იქიდან კი რბილ საწოლში.

მთაწმინდის მთვარე {1}

იდეალური სიმშვიდე გამეფებულიყო ოთახში, სიბნელეს მხოლოდ მოლბერტთან მდგარი სანათი ანათებდა და შიშველი ქალის სხეულს ჩრდილებით ამკობდა.

მთვარე

ვუყურებ მთვარეს,ვაკვირდები და ვხვდები რომ ის ბევრის საიდუმლოს ინახავს. წარმოგიდგენიათ რამდენს არ ჰყავს მეგობარი და მის მაგიერ მთვარეს უყვება თავის გულის ნადებს.ისიც ჩუმად მიყურებს,არც აღელვება ეტყობა,არც აღშფოთება-რატომაა ასეთი მშვიდი?

შავია მთვარე

ჩვენი პირველი შეხვედრის მერე მარიამი გაქრა, თითქოს მიწამ ჩაყლაპაო, ვერსად ვპოულობდი.. ასე გრძელდებოდა რამდენიმე თვის მანძილზე, მენატრებოდა . მის ნახვას ითხოვდა გული, სიახლოე სჭირდებოდა სულს. მარამის გარეშე ცარიელი გავხდი, არავინ გავხდი.. ვხვდებოდი