ნოეს მია

ვერ იტანდა ნათია პარასკევს, მორიგეობა უწევდა ...ერთი სული ქონდა როდის დაასრულებდა მაგისტრატურას, რომ აღარ დასჭირვებოდა დამატებითი მორიგეობები.. ექიმობა ნათიას მამის ოცნება იყო, დიდი ხანი ვერ ჯერდებოდნენ ამ საკითხზე, მაგრამ ბოლოს მამამ აჯობა )).

მია (სრულად)

დილის 8 საათი იყო. თავი ძლივს ასწია საწოლიდან. როგორ ეზიზღებოდა ადრე ადგომა,მაგრამ სამსახურში დააგვიანდებოდა. ძილი მისთვის ნეტარება იყო,რაც ყოველთვის აკლდა. თვალების ფშვნეტით გავიდა აბაზანაში.სარკეში რომ ჩაიხედა გული გაუსკდა.თმები აფუებოდა.თავი

მია (6 თავი)

მია მთელი ღამე ფიქრობდა. ფიქრობდა მათეზე,ჯაბაზე, ანუკაზე, მათ ურთიერთობებზე. ისეთი არეული იყო. აზრებს ვერ ალაგებდა. მათემ რაც მოუყვა ის არ იყო, რასაც მის ძმაზე მოსმენას ისურვებდა. ნამდვილად არ ეგონა ჯაბა და ანუკას სიყვარულის ისტორიის

მია (5 თავი)

ჯაბა გაოგნებული იდგა. ჯერ ნაცნობ სახეს რომ მოკრა თვალი და მათე დაინახა, ეგ გაუკვირდა და მერე მის გვერდით მჯდომ გოგოში მია რომ ამოიცნო, ტვინში სისხლი ჩაექცა. მიასაც არ ჰქონია კარგი რეაქცია, იცოდა, რომ თავისი ძმა ახლა სცენებს მოაწყობდა, ოღონდ ის არ

მია (4 თავი)

მათემ შვება იგრძნო. მიხვდა,რომ მიამ უკვე აპატია და ახლა ურთიერთობა ხელახლა უნდა ეცადათ. ყველაფერს გააკეთებდა იმისთვის,რომ მია არ ეწყენინებინა და მისთვის გული არ ეტკინა. მიაც ბედნიერი დაბრუნდა სახლში.მათეს უეცარ ცვლილებას არ ელოდა. ეგონა ყველაფერი

მია (3 თავი)

-გაოგნებული ვარ- მოსმენილის ვერ იჯერებდა ნიტა-შენ რა შუაში ხარ პროსტა თუ მესმოდეს -ურთიერთობა რომ გაგვიგრძელდეს მომიწევს შენი ძმის ატანაო,რასაც ვერ შევძლებო-მოკლედ აუხსნა აზრი მიამ და მხრები აიჩეჩა -ხო,მაგრამ თუ უყვარხარ, ყელაფერი ფეხებზე უნდა

მია (2 თავი)

მთელი დღე გული ვერაფერს დაუდო სამსახურში. სულ მიასა და მის ძმაზე ეფიქრებოდა და სხვა რამეზე კონცენტრირებას ვერ ახდენდა. ძლივს,ვიღაცამ სერიოზულად დააინტერესა და ისიც იმ ადამიანის და აღმოჩნდა,რომელსაც ყველაზე მეტად ვერ იტანს. შეუძლებელია ცხოვრება ასე

მია (1 თავი)

დილის 8 საათი იყო. თავი ძლივს ასწია საწოლიდან. როგორ ეზიზღებოდა ადრე ადგომა,მაგრამ სამსახურში დააგვიანდებოდა. ძილი მისთვის ნეტარება იყო,რაც ყოველთვის აკლდა. თვალების ფშვნეტით გავიდა აბაზანაში.სარკეში რომ ჩაიხედა გული გაუსკდა.თმები აფუებოდა.თავი

მია -7-

-აუუუ,ადამიანს არ აძინებს რა არის რა ამბავია.დილიდან თავი გამიხეთქეთ,უნამუსო ადამიანებო რა არის ეეს? ხო შეგიძლიათ ჩუმად იყოთ არა?! ბრახ-ბრუხ,ბრახ-ბრუხ.ჭახ-ჭუხ,ჭახ-ჭუხ...ნორმალურები ხაართ?

მია -6-

გონზე საავადმყოფოში მოვედი.ექთანი თავზე მედგა და რაღაცას წერდა.გავიაზრე რა ხდებოდა და პირველი შეკითხვა და შიში ჩემი პატარას არსებობა იყო -ჩემი პატარა,ჩემი პაწუკა როგორ არის? გადარჩაა? ხომ კარგად არის?