ნენე (სრულად)

-ლაზარე სად მივდივართ?-ვკითხე, მაშინ როცა საკმაო მანძილი გავიარეთ, სანაპიროსთან ახლოს ვიყავით. - სულ, ცოტაც მოიცა და შენი თვალით ნახავ,- მაინც თავისას იმეორებდა.არაფრით , არ მითხრა სად მივდიოდით.

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი VIII თავი (ნაწილი II)

-სად მივდივართ?- უკვე მესამედ იკითხა ნიამ და მოუთმენლად გადახედა საჭესთან მჯდარ მეტრეველს - ხომ გითხრი.. სურპრიზია - მეთქი! -გაუცინა გიორგიმ, ისე რომ საჭისთვის თვალი არ მოუშორებია

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(7 დასასრული)

დენი იღიმის! მის თვალებში ისევ სავსე მთვარეა, მის გარშემო კი კაშკაშა ვარსკვლავები. - დეიზი - დენის უფრო ეღიმება და ჩემთან მოდის - დენი, მიყვარხარ! - ისევ ვუმეოებ. ის ნელა იხრება ჩემკენ და ისევ მკოცნის. ისევ ისეთი ატმის გემოაქვს მის ტუჩებს. ისევ

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(6)

- გაიგონ მთელმა ვარსკვლავებმა! - ვყვირი, ხელებს ვშლი და ცისკენ ვიყურები - აი იმ ვარსკვლავების საყურადღებოდაც ვიძახი თვალებში რომ გიკაშკაშებს! - დენისკენ ვიხედები - გაიგონ და უფრო აკაშკაშდნენ რადგან მე რარაც უნდა ვთქვა, გაიგონ და ცვენა დაიწყონ ისევე

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(5)

დენი ჩემკენ მოდის და მე კელდეს ვეყრდნობი. ცალ ხელს კედელზე აბჯენს, მეორეს კი კისერზე მხვევს. ვერ ვუძლებ! საშინლად ვარ! რას მიკეთებს? ასე რატომ მემართება როცა ის მეხება? რა მჭირს? ყველა გოგოს ასე ექცევაა? ამ დროს აზრზე მოვდივარ და დენის ვიშორებ.

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(4)

დენი ნელა მშორდება. ის ძალიან ახლოსაა, თვალებს ვახელ და მას ვუყურებ, ისევე როგორც თვითონ. ის ისევ ნელა მოიწევს და ისევ მკოცნის. მკოცნის! ხელი მხართან ამოაქვს და პერანგს მხრიდან მკლავზე მიწევს. მხარზე თითებით ფრთხილად მეხება, შემდეგ კისერზე.

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ()

– რომ გეკითხები, უნდა მიპასუხო – მის თვალებს ვუყურებ, ანათებს, ისევ ბნელად ანათებს – ჩემს შუაღამით ნახვაზე ვინმესთან თუ სიტყვას დაძრავ, იცოდე ჩემი ხელით მოგკლავ! – ჩუმად მაგრამ გაბრაზებული მეუბნება. ცოტაც და გონებას დავკარგავ, ყელი მეწვის და

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(2)

– დეიზი! ანდრო! გაიღვიძეთ მოვედით! – დედას ხმა მაფხიზლებს. მეღვიძება. მთელი გზა მეძინა. ანდროც ნელა წევს თავს ჩემი კალთიდან, იზმორება და გემრიელად ამთქნარებს. დედა მანქანიდან გადადის და ჩვენც გადავდივართ. – ჩემი ველოსიპედი რომ გამოვიღოთ? – კაცთან

ჩვენ ლურჯ ცაში ვარსკვლავებთან მივდივართ(1)

ირგვლივ მხოლოდ ხეების შრიალი და სუსტი ქარის ხმა ისმის. მიწის სურნელს ვგრძნობ რომელიც კოშკამდე აღწევს. ხელი ყელთან მიმაქვს და კულონს ვიმოწმებ, რომელზეც ფრთიანი გოგონაა გამოსახული,მას ხელში გამოჭედილი გალაქტიკა უჭირავს. ეს კულონი ბაბუამ მაჩუქა