მჟავე ცაცხვის- ჟუკოსა და მისი "მეზობელი" ლუნას ამბავი {სრულად}

"- ჟუკო, ჟუკო! ხომ გღვიძავს, არა?!- მჭექარედ წარმოთქვა ტკბილმა ცაცხვმა, რომელსაც ლუნა ერქვა. - ხო, ხო... ჯერ კიდევ მღვიძავს, ლუ.- უმნიშვნელო სიტყვებშიც კი უაღრესად მნიშვნელოვანი სიყვარული იგრძნობოდა, ჟუკოს წარმოთქმულ ბგერებშიც."

მისი სურნელი (სრულად)

თითით შემოხაზული ჩემი სხეულის კონტურები მრევს და,მამღვრევს. მისი თამაში ისე მოქმედებს,მთლიანად მადუნებს და ,მასზე მინდობილი,წვიმის სურნელთან მოყოლილ,გრილი ციტრუსის არომატს მთელი ძალით ვუშვებ სხეულში.

არ მინდა მისი დაკარგვა

გოგო შემიყვარდა თან ისე ძალიან რო არ ვიცი ესე თუ შეილებოდა შეყვარება და ესეთი გრძნობა თუ იყო სიყვარყლი მაგრად ეხლა დიდმა პრობლემამ იჩინა თავი ჩვენს ურთიერთობაში და არ ვიცი რა ვქნა....

წამის მეასედში შემიყვარდი... (თავი მეორე)

"ლიზიკო'არასდროს არავის ვაძლევდი უფლებას ამ სახელით მოემართა ჩემთვის მთელი 16 წლის მანძილზე პირველად ვიღაცამ დაამიძახა "ლიზიკო" და არ ვეჩხუბე პირიქით გავუღიმე...

ღამის წყვდიადი

საღამო იყო,აივანზე იჯდა მია,სიგრილე იყო,ფუმფულა ადიელაში და ათასგვარ ფიქრებში გახვეული.გვერდით მაგიდაზე,ნახევრად დაცლილი ყავის ფინჯანი იდო.გაცივდა..გაცივდა ისე ,როგორც მისი გული,უგემური

,, რაც არ მითქვამს" (2)

მის მახინჯ სახეს ვუყურებდი და ვცდილობდი რაღაცნაირად ლამაზად მომჩვენებოდა.როცა მოსაუბრე ასე აქტიურად ცდილობს რაღაცებზე გელაპარაკოს და მითუმეტეს ჩემნაირი გენიალური გეგმით ხარ...

უკონტროლო გრძნობები (პირველი ნაწილი)

დამშვიდდი პატარავ-როგორ დავმშვიდე რას ნიშნავს ეს ყველაფერი? ხმას ავუწიესავით მაგრამ არ გამომივიდა როგორ შემეძლო მისთვის მეყვირა-შენი გადარეული დაქალის ბრალია ყველაფერი აღარაფერი მითქვამს, არც მას,

ტირანის მახეში #1

თვალებს ვხუჭავ,წარმოვიდგენ მისი ტუჩები ჩემს სხეულს როგორ ეხებიან,როგორ დაცოცავენ აქეთ იქით გრძელი მოქნილი თითები..ბინძურ ფანტაზიებში გადართულს,ოხვრა მხდება პირიდან..ტელეფონის ზარი მაფხიზლებს და ნეტარებისგან ოცნებებში მოცურავეს,სწრაფად ვწვდები

მეათე შეგრძნება (3)

-შეგაშინე ხო? - მისი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩახედა ლიდიას -ცოოტა. მაგრამ არაუშავს! -ბავშვურმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე რაზეც ვერც ვაჩემ დამალა ემოციები -ჩემი აღარ შეგეშინდეს! არასოდეს კაი? არასდროს არაფერს დაგიშავებ! მირჩევნია ჩემ თავს

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 4)

თვალდახუჭული მივყრდნობოდი სავარძლის თავს.უკან მოვიტოვე ლონდონი,ქალაქი რომელმაც ერთი ნახვით შემაყვარა თავი.უკან დავტოვე საუკეთესო დღეები.და მოსე...ახლაც თვალწინ მიდგას მისი სისხლისფერი ტუჩები,ენითაღუწერელი სიამოვნება რომ მომანიჭეს.მალე თბილისში