საუბრები ფურცელს მიღმა

შენს თითოეულ სტროფს ავიღებ და ყელში გავიჩხირავ ვნახავ რანაირია რომ ვიგრძნო პოეზია ლამაზია თუ მახინჯია, შენს მეტიჩარა გამომწვევ ტუჩებს გავს რომ კოცნი და კიდევ გინდება, არ არის საკმარისი ახლა ძნელია გადავიწყება, ვინ რას უკრავდა ნეტავ რავიცი მე შენს

სასახლის მიღმა ყველაფერი სხვაგვარადაა III

-მოყევი(იო) -რა?(მე) -ალექსანდრა გისმენ!(იო) - ბიჭო შენ სიცხე ხო არ გაქ?(მე) -არავის არ მოვუსმინე მინდა შენგან გავიგო რახდება და იმედია არ მომატყუებ.(იო) თვალები ამიცრემლიანდა, ხმა ამიკანკალდა, არვიცი რამანერვიულებდა მაგრამ ფაქტი იყო რომ შევშინდი.

სასახლის მიღმა ყველაფერი სხვაგვარადაა II

-შენ გგონია მე ყველგან კარგად მხვდებოდდნენ ბევრს შურდა ჩემი, ბევრსკი უმიზეზოდ ვსძულდი, მაგრამ ჩემსირგვლივ იყვნენ ისეთი ადამიანები ვისთვისაც არ ვიყავი და ვინც არ იყვნენ ჩემთვის სულერთი, ისინი მე ბრძოლით მოვიპოვე, ისინი მე სიკეთით მოვიპოვე, მათთან არ

სასახლის მიღმა ყველაფერი სხვაგვარადაა II

-მეგონა მომძებნიდი(სანდრა) -ვერსად გიპოვე(საბა) -ალბათ კარგად ვერ მომძებნე(სანდრა) -არმოგენატრე?(საბა) -შენზე ფიქრისთვის არ მეცალა(სანდრა) -მეც არმნატრებიხარმაინც(საბა) -მეჩქარება(სანდრა) -სადგეჩქარება? (საბა)

სასახლის მიღმა ყველაფერი სხვაგვარადაა

იდუმალებით მოცული მისტიური სასახლე, მისი წარსულისა და მასში მცხოვრები ოჯახის ისტორი. რა უხარიათ რა წყინთ, რისთვის იბრძვიან ამსასახლეში მცხოვრები ყველა თაობა. ინტრიგების ხლართვა და სასიყვარულო ტრაგიკული ამბები.

ფიქრების მიღმა..

ნისლებთან ერთად ფიქრები ქრება..სცენა მთქვრდება...ნიღაბი ჩნდება..და შუაღამეს შენი თვალები მე მელანდება..ლამპიონი კი არსებობის ოცნებად რჩება..ყველაფერი ჭკნება და კვდება..შემოდგომაც მიდის და მტოვებს..წვიმაა..გარეთ ჩემეულად წვიმს და შენეულად

სევდის მიღმა...

ადამიანებმა შესაძლოა ერთმანეთს აპატიონ წყენა, დაივიწყონ ერთმანეთისთვის ნათქვამი სიტყვები, განცდილი იმედგაცრუება, მისცენ შანსი, მაგრამ ხალხი არ მისცემს მათ დავიწყების საშუალებას.

ნიღბებს მიღმა (III თავი)

ლილე ხვდებოდა რომ მისი ამგვარი ცხოვრების სტილი ბიჭებისთვის მიუღებელი თუ არა უცნაური მაინც იქნებოდა და ამასთან შეგუება ძალიან გაუჭირდებოდათ.ყველაზე მეტად დემეტრეს რეაქციის ეშინოდა არ უნდოდა ამის გამო ბიჭი გაუცხოვებოდა ძალიან არ უნდოდა ეს.თითქმის

ნამსხვრევებს მიღმა(6) დასასრული

- მიჭრს ამ სიტყვების თქმა,-ევამ შავადშემოსილ ხალხს გახედა,ღრმად ჩაისუნთქა და კითხვა განაგრძო,-ეს არის ყველაზე მძიმე დღე ჩემს ცხოვრებაში,იმიტომ რომ დავკარგე ადამიანი,რომელმაც მასწავლა ცხოვრება.. მისგან მხოლოდ მოგონებები და უდიდესი ტკივილი

ნამსხვრევებს მიღმა(5)მათი თვალები კვლავ შეხვდნენ ერთმანეთს..

წინ.. იქვე შუშის ნამსხვრევებს მოკიდა ხელი და თვალები დახუჭა.. მეორე ცდას მიჰყვა მესამეც,მესამეს მეოთხეც,მაგრამ ევა ვერ ბრუნდებოდა წარსულში.. ოთახში მზის პირველი სხივი შემოიჭრა.. მთელი ღამე სარკის წინ თეთრად გაათენა,ამდენი დგომისგან ფეხები