მე ასეც მიყვარხარ (თავი 17 და 18 დასასრული)

კარგია რომ ვერ მოვასწარით დაქორწინება რადგან არ მინდა ჩემს გამო დაქვრივდე! შეიძლება მე არ მეღირსა ბედნიერება მაგრამ შენ ცხოვრების ბოლომდე ბედნიერი უნდა იყო! არ მინდოდა ასე მომხდარიყო მაგრამ ყველაფერი კარგად ხომ არ მთავრდება არა?! გახსოვს ადრე

უბრალოდ მიყვარხარ...

ძილბურანში მყოფს ჩემს ირგვლივ ჩემთვის გაურკვეველი ხმები ჩამესმოდა,ყველანაირად ცდილობდა ჩემი გონება დაეიგნორებინა ,მაგრამ არაფერი გამოუვიდა.ნელ-ნელა ხმები დაწმინდავდა და მკაფიოდ გავარჩიე ჩემი ძმის და ჩემი მეგობრების ხმა ,რომლებიც ხან ინგლისურად ,ხან

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 15 და 16)

ქორწილი 2 საათზე დამთავრდა. იქ ყოფნის განმავლობაში სულ თვალებს ვაცეცებდი რომ ლუკა მესხისთვის სადმე კუთხეში მაინც მომეკრა თვალი. ბავშვობის მეგობრის ქორწილშიც კი არ მოვიდა. ასე როგორ დაივიწყა ყველა და ყველაფერი?! ადგა წავიდა და უკან ჩამოგვიტოვა მეც,

მიყვარდი, მიყვარხარ, მეყვარები...

მახსოვს პირველად რომ დაგინახე წამით მოგკარი უეცრად თვალი... უჩვეულო და უცნაურ ქცევას თან ახლდა შენი ჩვეული შარმი...

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 13 და 14)

დილით ყველანაირად უხასიათოდ გავიღვიძე. მაღვიძარას არც გავუღვიძებივარ.. ჩემით გავიღვიძე. აზრი არაფერს აქვს. ყველაფერი უფერულია ჩემს ირგვლივ მესხის გარეშე.. მეც კი უფერული ვარ.. თუნდაც მაკიაჟით! თვალებიც უფერული მაქვს. სარკეში ვიხედები და ვხედავ რომ

მაინც მიყვარხარ

დილა გათენდა, მზემ დამიღიმა, მინდა ცხოვრება დავიწყო შენით, უარს ნუ მეტყვი, გულს ნუღარ მატკენ, ნუღარ დამტანჯავ ამ გრძნობის თმენით.

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 11 და 12)

სულელივით, მარტოსულად მივაბიჯებდი საბურთალოზე... ჩემს თავს გონებაში გამუდმებით ერთადერთ კითხვას ვუსვამდი... "ვის ეძებ?!" -ამაზე კი ერთადერთი პასუხის გაცემა იყო შესაძლებელი. რათქმაუნდა ლუკა მესხს! ეს არ მოხდებოდა მაგრამ იმედი მაინც მქონდა რომ სადმე

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 10)

-მამა!!! -დავიღრიალე და თავი ვეღარ შევიკავე. 26 წლის ბიჭმა პატარა გოგოსავით ვიტირე!.. სულს ვეღარ ვითქვამდი, ცრემლები მაწვებოდა და მაწვებოდა. დედას ლოგინთან მივვარდი და მუხლებზე დავდექი. მისი ხელი ავიღე.. რომელიც სულ ცივი იყო..

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 9)

აი ახლა კი შეიძლება ითქვას რომ ყველაფერი დამთავრდა!!! ყველაფერი რაც ჩემსა და ლუკას შორის იყო!.. მხოლოდ ახლა ვინანე ჩემი გადაწყვეტილება და აქ მოსვლა რადგან ის ვინც ზღურბლს უკან იდგა უბრალოდ მთელ სხეულს მიყინავდა. მე ახლა ყველასა და ყველაფერზე მეტად

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 8)

ეს ხომ ადრე თუ გვიან მაინც უნდა მეთქვა. და მაინც უნდა გამეკეთებინა არა?! რატომ უნდა მეცადა უფრო დიდხანს როცა საშუალება მქონდა რომ შანსი გამომეყენებინა. ისევ მეშინია! მეშინია რომ... ჩემს სიყვარულს ისე ვერ გამოვხატავ როგორც საჭიროა. ვფიქრობ რასაც