ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (22)

კოპებშეკრული ვიჯექი და ნიკას შეშფოთებულ სახეს შევყურებდი, დაბნეული იყო -ისე მიყურებ თითქოს ჩემი მოკვლა გინდა. ცოტა ფარული შიშით შემომხედა -თითქოს არა! ისევ მკვლელი მზერით ვუყურებდი -მისმინე მასზე არაფერივიცი, იმ დღეს რომ დაგეჯახე მერე ისე უცბათ

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (21)

ქალაქისგან მოშორებით მიტოვებულ ორსართულიან და უკაცრიელ სახლშ მივედით. პირველი სართული სავარაუდოდ საწყობისთვის გამოსადეგი იქნებოდა, აი მეორე კი უკეთესი შესახედავი იყო. ორსაწოლიანი იდგა, მის გვერდით ორი სკამი, ცოტამოშორებით ბარივით იყო გაკეთებული და

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (20)

სახლში ტაქსით დავბრუნდი, უკვე შებინდებული იყო მეკი საბუთების გამოსართმევად უნდა წავსულიყავი, აბაზანაში შევედი, წყალი გადავივლე, ტილოშემოხვეული გამოვედი სამზარეულოში და სალათის ჭამა დავიწყე, ამავდროულად ინტერნეტში შევედი და იმ ბიჭს დავეკონტაქტე

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (19)

ყველაფერი უკან მოვიტოვე და მყარი ნაბიჯებით გავაგრძელე სიარული, უკვე ვიცოდი რომ არავინ მყავდა ვინც დამეხმარებოდა, ვისი ნდობაც შემეძლებოდა, ვისაც დავეყრდნობოდა, ყელაფერი ნულიდან უნდა დამეწყო, ჩემი თავის და ჩემი შურისძიებისთვის მე უნდა გამენძრია ხელი

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (18)

არცისე ტკბილად მეძინა, აღელვებული და აფორიაქებული ვიყავი, კონცენტრაციას ვერ ვახდენდი ერთ საკითხზე, ყველაფერზე ფიქრი მინდოდა მაგრამ დევილის დაძარღვული მკლავი მუცელზე რომ მეხვეოდა ვითიშებოდი, გათენებისას ჩამეძინა. თავზე და სახეზე სისველემ

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (3)

ორივე უხმოდ ვიჯექით მანქანაში, მხოლოდ ჩემი ოხვრა თუ არღვევდა სიმყუდროვეს. შუაღამე იქნებოდა როცა ტყის შუაგულშ შევედით, ბილიკი იყო თუმცა ტრანსპორტიც ჩვეულებრივად გაივლიდა, მანქანის ფარების შუქზე ჩანდა უსწორმასწორო გზა, ხის მორები და დიდი ლოდები ეყარა

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (16)

ძილშიც კი უცნაური შეგრძნება მქონდა, გაღვიძება არ მინდოდა, დამძიმებულ ქუთუთოებს განშორების საშუალებას არ ვაძლევდი, ისევ და ისევ სიზმრების კორიანტელში მივიწევდი, როცა სხეულზე მძიმე რაღაც დამაწვა მერე მხრებზე ხელი ვიგრძენი რასაც ჩემი ჯანჯღარი მოყვა.

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (15)

მგონი ჩემს ცხოვრებაში პირველად მეძნა ასე სასიამოვნოდ, სრულიად ბედნიერს. რომ გავიღვიძე შუადგე იყო და რაღ თქმა უნდა ალექსი ჩემს გვერდით არ იყო, აბა ამდენი ხნით ხომ არ გაუჩინარდებოდა.თავი წამოვწიე და წამოვჯექი, მუცელში ყრუ ტკივილს ვგრძნობდი, საწოლზე

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (14)

თავგზა მქონდა არეული, აღარ ვიცოდი ვისთვის დამეჯერებინა, ფაქტია ყველა ჩემს გამოყენებას ცდილობდა. ცნობისმოყვარეობა მკლავდა და ვგიჟდებოდი ისე მინდოდა უცობთან შეხვედრა, იქნებ და სიმართლე ეთქვა და ამ ყვე;აფრისთვის წერტილი დამესვა, პრინციპში არც არაფერს

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (13)

ძილი ვცადე მაგრამ ისეთი აფორიაქებული და აჟიტირებული ვიყავი ვერაფრით მოვხუჭე თვალი. წამოვდექი და ისევ ფანჯარასთან მივედი, ყველაფერი გავიხსენე რაც ჩემი მშობლების სიკვდილის დღიდან მოხდა დღემდე. ყველაფერს ერთმანეთშ ვერ ვუკავშირებ, დავიწყე ფიქრი სულ