მოგონებები

რამდენიმე საინტერესო მოგონება წყვილის ცხოვრებიდან.წამები მათი ბედინერებისა , სევდისა, უბრალოდ ერთად ყოფნისა და ტკბობისა. კარგად ნაცნობი სახელების მქონე პერსონაჟები და მშვიდი, სტაბილური ხასიათი, რომელთაც ისინი ამჟღავნებენ

ცივი დღეების მოგონებები

ყველაფერი შემოდგომაზე დაიწყო, არც თვე მახსოვს და არც რიცხვი. უბრალოდ მახსოვს რომ შემოდგომა იყო. ჩემი სეზონი, იმაზე უფრო მეტად ჩემი ვიდრე მანამდე. დრო, როცა ჩემი ადამიანი ვიპოვე.

ბებოს დღიური IV-თავი,უნივერსიტეტის მოგონებები

იცით რას ვფიქრობ? ტყუილად არ დავბადებულვართ ამ სამყაროში,ყველას თავის მიზეზი და მიზანი აქვს.ადამიანი როდესაც ამ ქვეყანას ევლინება თან სდევს მისია რომელსაც სიცოცხლის მანძილზე შეასრულებს.დიახ,ყველაჩვენთაგანი ასე ვართ.დავიბადეთ იმისათვის,რომ

მთა ,წვიმა და მოგონებები

მთაში ვარ,წვიმს მე კი იქით-აქეთ დავრბივარ..ვსველდები და მიხარია ბავშვივით მიხარია როგორც მაშინ ჩემს სახლში ,ჩემს ეზოში ,რომ დავრბოდი ხოლმე..ვიცინოდი.. ყოველთვის წვიმის დროს ასევიცოდი ხოლმე.

ისევ შენ თავი 2(მოგონებები)

სავარძელზე წამოვწექი და მოგონებებში გადავეშვი.გამახსენდა ის დღეც როდესაც პირველად შევამჩნიე დევდარიანი, მეცხრე კლასში ვიყავი ჩემს კლასს ქიმიის გაკვეთილი უტარდებოდა, როდესაც მოულოდნელად პარალელური კლასის დამრიგებელი შემოვიდა და თქვა რომ მათ კლასსაც

გამქრალი მოგონებები =2=

რისი გეშინია ები? გულახდილად მიპასუხე სკოლის ფსიქოლოგი დივანზე კომფორტულად კალათდება და სკამზე მორიდებულად მჯდომ გოგოს გამჭოლ მზერას სტყორცნის -მწერების, სიბნელის, სიმაღლის, მარტოობის, სიკვდილის, მამაჩემის, მეშინია დედასნაირი არ გავხდე, ზედმეტი

გამქრალი მოგონებები =1=

21-ის ვიყავი ჩემი ბოლო მოგონებას თუ დავუჯერებთ ჩემი დაქალის, ნინას სახლიდან მოვდიოდი, შემდეგ კი სავანდმყოფოში გამეღვიძა იმ მოგონებით, ხოლო პოლიციელის ერთ-ერთი თანამშრომელი მიმტკიცებდა რომ ორი წელი უკვალოდ გავქრი, რადგანაც ვერ მიპოვეს ჩემი საქმე

მოგონებები

ტკბილი მოგონებები, რომელიც არასოდეს კვდება! დროს ძალუძს გაახმოს ადამიანის სხეული... დროს ძალუძს მოკლას გრძნობები.. დროს ძალუძს სიცოცხლე წაართვას ადამიანს, მაგრამ დრო ვერასდროს შეცვლის მოგონებებს,არსებობს ბევრ კითხვაზე პასუხი, არსებობენ ანგელოზები,

ფერადი მოგონებები

–თათა არის პირველი ადამიანი საიტიდან, ვისაც შევხვდი პირადად. აჟიტირებული ვიყავი ისე მომეწონა. მანამდეც გვქონდა მიმოწერა, მაგრამ მისმა პირადად გაცნობამ უკეთ დამანახა მისი ყველა მხარე. ძალიან თბილია, მოსიყვარულე და კეთილი. ნიჭიერებაზე აღარაფერს

მოგონებები

ხანდახან, მარტოობის სიცარიელე ხელს რომ ჩამკიდებს, ჩემი თავიც ცარიელი მგონია. ამ დროს უბრალოდ ვზივარ და მოგონებების ჯაჭვს ვეჭიდები, თითქოს ხავსია და მისგან შველას ველი. მერე ვხვდები რომ აზრი არ აქვს და მინდება ყველაფერი გავანადგურო, რაც უხილავ