გოდოს არა და შენს მოლოდინში

სულ ვეძებ. არ ვიცი რას. ხან საკუთარ თავს, ზოგჯერ ღმერთს რწმენასთან ერთად, კარგ ფილმსა თუ წიგნს, სიტყვასაც ლექსიკონში. მაგრამ... უმთავრესად შენ გეძებ

მზის მოლოდინში (II-III ნაწილი)

ადამიანები ცხოვრების რაღაც ეტაპზე ჩნდებიან და ქრებიან, თუმცა ერთი საერთო რამ გააჩნიათ: გვასწავლიან როგორ უნდა ვიცხოვროთ, დაბრკოლებები როგორ გადავლახოთ და რა შეცდომა ავირიდოთ თავიდან. ხალხი დროებითია, მოგონებები კი მარადიული.

მზის მოლოდინში (I ნაწილი)

ზუსტად ვიცი, სადაც არ უნდა გაიქცე, როგორც არ უნდა მოიქცე, წარსულ ტკივილს თავს ვერ დააღწევ, სანამ მის პირდაპირ არ აღმოჩნდები და თვალს არ გაუსწორებ. შემეშინდა. ვიცოდი, ისევ სადღაც იქნებოდა ჩემ გარშემო და თვალს უჩუმრად მადევნებდა. ეს ხომ დანიელის

განაჩენის მოლოდინში

როგორც ყველა უნიჭო მეც ვმეორდები და ისევ იმ ქალზე ვწერ ყველაზე მეტად რომ შემიყვარდა. არვიცი რატომ მაგრამ ამ ქალმა შეძლო და შემიცნო მე მის სულიერ სამყაროს ვგრძნობ მე მისი სულში მცხოვრები

ახალი წლის მოლოდინში (თავი 1)

ისევ მაღვიძარას წკრიალის ხმა,დილის ძილს არაფერი მერჩივნა მაგრამ სკოლაში ვიყავი წასასვლელი,თანაც თბილ ლოგინიდან ადგომა სასტიკად არ მინდოდა მაგრამ წამოვჯექი და თმის რეზინის ძებნა დავიწყე,ვიპოვე და კოსა შევიკარი...წინდები ჩავიცვი ჟალუზი ავწიე

უნებლიე შეცდომა (15 თავი)

-რომელმა ესროლეთ იმ უდანაშაულო გოგოს?_უფრო დაუბოხდა ხმა დაჩის და ატირებულ კაცს კისერში ჩაავლო ხელი -რომელმა?-მარჯვნივ_მაშინვე გაყიდა გვერდით მჯდომი ახალგაზრდა ბიჭი. მანაც თვალები

ბედნიერები მოლოდინში ( თავი 2-14 )

ეს მოთხრობა არის გოგონაზე, რომესაც ცხოვრებამ მწარედ დასცინა. გოგონაზე, რომელიც ბედნიერებას ელოდება. მას მხარში ყოველთვის უდგანან საყვარელი ადამიანები.

ბედნიერების მოლოდინში(1 თავი)

ალბათ ბევრ ადამიანს უფიქრია ცხოვრებაზე. მის მნიშვნელობაზე და იმაზე თუ რას წარმოადგენს ის ამ ცხოვრებაში. ყველა ცდილობს თავისი კვალი დატოვოს თავისი სიკვდილის შემდეგ. მაგრამ, არიან ისეთებიც, რომლებიც უბრალოდ საკუთარ თავზე ფიქრობენ და არ ანაღვლებთ სხვა.

მოლოდინში მიმელია სუნთქვად

მე გუშინწინ სიყვარული ვნახე, შროშანივით თეთრი კაბა ეცვა, ვარდის ფურცელს მიუგავდა სახე, ტურფა პაჟი სარეცელზე ეწვა.. ..

გაზაფხულის მოლოდინში

იცით?! მას უანგაროდ უყვარდა და ყოველ წამს უფრო და უფრო უყვარდებოდა. ის იყო მისი მუზა, მეგზური და ცხოვრების ერთადერთი აზრი. უყვარდა ძლიერ და გასაგიჟებლად, თუმცა ემოციების გამოხატვა არ შეეძლო და დარდებს ყოველდღიურად საკუთარ გულში იკლავდა. ცხოვრებისგან