ჩემი მონატრება ფერადია

ჩემი მონდომება ულევია, გრძნობებს შევაგროვებ ნაწილებით, ჩემთან მარტოობის სურნელია, შენთან ხმაურია გაცილებით.

მონატრება, ისევ მონატრება...

ღამის 4 საათია. მესმის როგორ მოძრაობენ ისრები საათზე, ჩემი გულიც თითქოს იმავე ტემპით ცემს. წამი წამს მიჰყვება და ჩემშიც უფრო მეტია მონატრება. სადღაც შორიდან სიმღერის ხმას ჩამესმის .

უსაზღვრო " მონატრება " (სრულად)

არ ვიცოდი ესე თუ გამიძნელდებოდა...არ ვიცოდი თორემ არ გაგიშვებდი , არ გაგიშვებდი ჩემგან თუნდაც 1 დაბიჯით შორს ჩემსკენ მოგწევდი და ჩაგეხუტებოდი, ჩაგეხუტებოდი ისე რომ გეგრძნო თუ როგორ ცემს სიყვარულისგან ჩემი პატარა გული, გაგრძნობინებდი რომ შენ ჩემთვის

ჩემი მონატრება

ჩემი მონატრება-როგორც წვიმის წვეთი სულში გავწურე და ხეზე ჩამოვაწდე ეკლით გადაბურდულ ვდგევარ უღრან ტყეში ვინმე სულიერის ქოხს რომ გადავაწყდე

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის (დასასრული)

ძალიან გთხოვთ ყველამ დალუქეთ ფანჯრები, ყველას სიმშვიდისთვის ასე სჯობს..-ხმამაღლა ჯერ ქართულად შემდეგ ინგლისურად გამოვაცხადე.. მეც ვეხმარებოდი დალუქვაში, უცებ მკვეთრი მოძრაობბა გააკეთა თვითმფრინავმა და იმ მხარეს დაიწყო ვარდნა რომელ ძრავზეც ცეცხლი იყო

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 9)

ვკოცნიდით ერთმანეთს და უფრო დიდ მონატრებას ვგრძნობდი.ერთიანად ამოხეთქა დაგროვვებულმა ვნებამ და დამშვიდებას არ აპირებდა.ნელ-ნელა მოვწყვდი მმის ტუჩებს. -ბოდიში-დარცხვენილმა ჩუმად ჩავილაპარაკე და გზა გავარძელე..ხელი მკლავში მტაცა და მიმაბრუნა.ჩუმად

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 8)

ფიქრებიდან გამოვერკვიე და მაგიდა ბოდიშის მოხდით სასწრაფოდ დავტოვე, მივრბოდი და აწყლიანებული თვალებით უფრო მიჭირდა გზის გაკვალვა. უკნიდან ის სანატრელი მომყვებოდა, ის საოცნებო.. ღმერთო დამეხმარე მასთან მინდა. მიყვარს იმდენად მიყვარს რომ სულ მავიწყდება

მარადიულო მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 7)

გამითიშა, ავნერვიულდი "ჩვენი" სახლის გაგონებაზე.დიდი ხნის წინ შევიძინეთ, დიდი გაჭირვებით მოვახერხეთ ყიდვა, მაგრამ სანამ რემონტს დავიწყებდით მანამდე წავიდა ის ამერიკაში, ამიტომ დარჩა მარტო კედლები,

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 6)

დიდ ორ სართულიან სახლს მივუახლოვდი, შორიდან ვუყურებდი დედა როგორ უვლიდა ბაღს, მამა იქვე სავარძელში იჯდა და ხან დედას შეავლებდა თვალს მომღიმარი ხან ისევ თავის ლეპტოპს სერიოზული სახით დააკვირდებოდა.დედას თამო ჰქვია, თავის ასაკთან შედარებით მშვენივრად

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 5)

-აბა?- გაკვირვებული მიყურებდა.. ვიცოდი ეხლა ისეთ რაღაცას გავაკეთებდი რასაც ხვალ ვინანებდი, მაგრამ იმდენად იყო გაჟღენთილი ჩემი ფილტვები მისი სურნელით, იმდენად ღრმად იყო ვნება შემოჭრილი ჩემში, ამდენი ხანი მის გარეშე ვძლებდი, ახლა კი წინ მიდგას და თავს