გარყვნილი თითები (ნაწილი 3)

დამშვიდდი, მარიამ, დამშვიდდი! – იმეორებდა და აკანკალებული ხელებით ცდილობდა მაისურის ჩაცმას, თუმცა, არაფერი გამოსდიოდა. ბოლოს, დღმად ჩაისუნთქა და ღიმილი აიკრა სახეზე. – არ უნდა შემამჩნიოს, არ უნდა შემამჩნიოს! – ჩურჩულით თქვა და სააბაზანოს კარები

გარყვნილი თითები (ნაწილი 2)

ერთი თვე გავიდა იმ ამბის შემდეგ და თითქმის ყოველ დღე ნახულობდა კაცს სამსახურში, რადგან ეკატერინეს ბიზნეს პარტნიორი იყო. არავინ იცის, მხოლოდ ბიზნეს პარტნიორი თუ? ხანდახან, ისე, თავისთვის აკვირდება ხოლმე კაცის ნაკვთებს, როცა ის მოსაცდელში იჯდა, ან

STANDOUT/გამორჩეული (პირველი ნაწილი)

მიუხედავად იმისა ,რომ აქაურობა ძლიერ მიყვარს , მაინც მომიწევს მისი დატოვება . ძალიან ძალიან მომენატრება დედა , მამა , ჩვენი ძაღლი რექსი , დეიდას გაუთავებელი ლაქლაქი , ბიძიას მხიარული სიცილი , ჩემი დის ,ელას გამუდმებული ცანცარი

გარყვნილი თითები (ნაწილი 1)

წურწურით ჩამოსულ ოფლს ბაკებზე სიმწრით იწმენდს სალფეტკით და ამავე საზიზღრობისაგან სახეს უფრო უარესად მანჭავს, ვიდრე აქამდე ჰქონდა. ღმერთო, როგორ სცხელა, აღარ შეუძლია მეტის მოთმენა! მისი დაწყევლილი სამსახურის გამო, ვერსად ახერხებს წასვლას.

დაბრუნებული თილისმა(პირველი თავი, მესამე ნაწილი)

დანისკენ ოდნავ გადავიწიე, ვითომ მაინტერესებდა მობილურში რას აკეთებდა, სინამდვილეში მისი სურნელი მინდოდა მეგრძნო, მაგრამ ვერ გავარჩიე. ალოგიკურია, თუმცა არომატით შეიძლება მიხვდეთ, რომ ის იპოვეთ, ვისაც მთელი ცხოვრება ეძებდით...

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მეხუთე )

ფერნანდინიო, ყველასთვის საყვარელი და თბილი მოხუცი. მისი შემხედვარე ყოველთვის სითბოთი ვივსები, რაგაც განსაკუთრებული აქვს ამ კაცს, სკლეროზით არის ავად ხშირად ავიწყდება ორი წუთის წინანდელიც და თავისი ოთახიც და საერთოდ ყველაფერი, მაგრამ მთავარი მისი

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მეოთხე )

სულ 22-23 პაციენტი ვიყავით ჩემი შემოსვლიდან გასვლამდე, დიდად არ იცვლებოდა ხალხთა მრავალფეროვნება, ყველას პიროვნების ჩამოთვლას არ დავიწყებ , აზრიც არ ექნება, უშვალოდ ვისთანაც კონტაკტი დავამყარე იმათზე განვაგრძობ თხრობას. ერთი რუსი გოგონა შემოგვემატა,

სვანი!!!! (ultrix ნაწილი 6)

რამაზს გოგონაც წამოეყვანა. მყუდრო კაფეში დასხდნენ. ანა ისე უყურებდა ბავშვს, ლამის თვალებით ჭამდა. - რას შეჭამ, პატარავ? - ლოყაზე ხელი ჩამოუსვა. - ნაყინს. - მოდი, გამოვიცნობ, მგონია, რომ შოკოლადის ნაყინი უნდა გიყვარდეს. - კი, - გაუღიმა ანამ. - ჰოდა,

ფსიქიატრიულში ( ნაწილი მესამე )

ტერასაზე შევხვდი ჩემს მომავალ უახლოეს კოლეგას და მშვენიერ მეგობარს ვოტსონს. ექიმი ვოტსონი შევარქვი მსგავსად შერლოკ ჰოლმსის გმირისა.რაგაცაც ქონდა საერთო ამ სახელთან, როგორც მითხრა ორჯერ აქვს მოხდილი ავაღანეთში ჯარი, ანუ მსგავსად შერლოკის ვოტსონისა

თვალები (ნაწილი 2)

ბექა, ყველგან ბექაა. ყველგან მის სახეს ვხედავ. მართლა ძალიან დიდი მადლობელი ვარ რომ მეხმარება, მაგრამ რაღაც უცნაური გრძნობა მიჩნდება ყოველ ჯერზე როცა ჩემთანაა. გული უფრო სწრაფად იწყებს ძგერას, სუნთქვა მეკვრება და მისი ჩახუტება მინდება. -მარიამ!