ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 1]

შობლებთან ხშირად დადიოდა ხოლმე, შესანიშნავი და ძალზედ თბილი ხალხია. ისევე გიჟდებიან გოგონაზე, როგორც თამარას მშობლები აფანატებენ ლეოზე. ხან ყავას მიირთმევდნენ, ხან რუსოს მომზადებულ უგემრიელეს ღვეზელებს, ხან რას და ხან–რას. სალაპარაკო თემა არასდროს

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (19 თავი დასასრული)

სიამოვნებით ვიქნებოდი ასე ჩახუტებული, რომ არა ექიმების სავალდებულო შემოვლები. ცოტა ხანში კარებზე ფრთხილი კაკუნის ხმა გავიგონეთ და მაშინვე მოვშორდი. თუმცა შორს არ წასულა. იქვე ჩამოჯდა ლოგინთან. - მობრძანდით. - სუსტი ხმით გავძახე, როცა კაკუნი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი ვუმზერდი კარებს საიდანაც სულ რამდენიმე წუთის წინ მიშა გავიდა. იმდენად მოულოდნელი იყო მოვლენების ასეთი შემობრუნება, რომ ემოციებს ვერ ვიოკებდი. ვცდილობდი სალომესთან შესვლამდე გრძნობები მომეთოკა, თუმცა პალატაში ისევ სულელივით გაღიმებული

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (17 თავი)

მეჩვიდმეტე თავი - მე და ბორია ბავშვობიდან ვმეგობრობთ. ჯერ საბავშვო ბაღი, შემდეგ სკოლა. საერთო ბევრი გვქონდა, სპორტი, გოგოები, გართობა. მოკლედ ჩვეულებრივი მოზარდები ვიყავით. არც პოპულარობა გვაკლდა და არც მშობლებისგან ხელშეწყობა. ვიზრდებოდით და ჩვენი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (16 თავი)

მეორე დღეს რაფოსგან მესიჯი მივიღე. მეთაური ოდესაში იმყოფებოდა და სასწრაფოდ დაკავშირებას მთხოვდა, როგორც წესი შემოვლითი გზებით არასოდეს მიკავშირდებოდა. ცოტა არ იყოს მეხამუშა მისი ქცევა. დიმკას შევატყობინე და ორივენი მესიჯში მითითებულ

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (15 თავი)

დილით გვიან გამეღვიძა. თავი მტკიოდა. ყავა არ იქნებოდა ცუდი. ტუმბოზე დიმკას წერილი შევნიშნე: - ვახოს ვესაუბრე, სასაუზმოდ რესტორანში ჩავედით. იმედია შემოგვიერთდები. შხაპი სწრაფად მივიღე და მეც მათთან ჩავედი. სალომე არ ჩანდა. თემურიკო როგორც

16 ივლისი (ნაწილი მეორე)

მარიამი და ნიკუშა-ლანა. -ჰო. -იქ დგას,ლანა მიშველე. -რა?ვინ იქ დგას? -ლანა ნიკუშა იქ დგას მიშველე. -აბა. -თუ არ მიიხედავ ეხლა მადლობას გეტყვი. -უიმე კაი ხო.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (14 თავი)

მეთოთხმეტე თავი - გამოდის მაინც მოახერხა შენი მოხიბლვა? - ტკივილით ვეკითხები სალომეს. ყურადღებით მაკვირდება და ეცინება. - ნაწილობრივ. გაიცნობ და მიხვდები რას ვგრძნობ მის მიმართ. მან ჩემში ისეთი თვისებები აღმოაჩინა, რომელთა არსებობაზეც მეც კი არ

16 ივლისი (ნაწილი პირველი)

ვერავინ ვერ წარმოიდგენდა რომ მარიამ იმნაძე როდესმე კიდევ დაბრუნდებოდა საქართველოში,მითუმეტეს ამ მიზეზით. -მამა,ფული გადმომირიცხე,საქართველოში ვბრუნდები,არაფერი მითხრა.ჩამოვალ და ვილაპარაკოთ,გკოცნი... საჩქაროდ ჩაალაგა ბარგი და მამის ზარს დაელოდა.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (13 თავი)

მეცამეტე თავი იმ ღამით თითქმის არც მძინებია. ვფიქრობდი, თუმცა ვერც ვერაფერი მოვიფიქრე. საბოლოოდ გადავწყვიტე დროს მივნდობოდი. - რაც მოსახდენია, მაინც მოხდება. წინასწარ დარდს აზრი არ აქვს. ბოლოს და ბოლოს იმ ვაჟბატონს მაინც ვნახავ. საინტერესოა რით