ბედნიერება წუთიერია ( ნაწილი 1)

შეიძლება უინტერესოა თქვენთვის ამ ისტორიის მოსმენა , მაგრამ მგონი მაგალითი იქნება ჩემი ტოლი გოგონებისთვის. უბრალოდ მინდა იცოდეთ რომ თუ ცხოვრებაში რაღაცას გააკეთებთ რაც იმ მომენტში გაბედნიერებს , აღარასდროს ინანო. გაიხსენეთ როგორი ბედნიერები იყავით

შოკოლადისფერი მეორე ნაწილი თავი 1

-მაიძულებ,რომ სულ აქ მყავდე? -სად?-მოულოდნელად გამიშვა ხელი და მეც თავისუფლება,რომ ვიგრძენი სწრაფად დავცილდი,მაგრამ უპასუხო კითხვამ არ მომასვენა.-სად?-კართან ვიყავი,რომ მივუბრუნდი და ვკითხე.

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (4 ნაწილი)

მივუახლოვდით თავისუფლების ეპიცენტრს, გასული პარასკევის მსგავსად ისევ დიდი კოცონი ენთო, ხალხთა სიმრავლე ვერ შევამჩნიე, თუმცა ისევ ისე "მოზასავე წყვილები" ", არაფხიზელი ახალგაზრდები და ტვინს რომ აგხდიდათ, ისეთი მძიმე მუსიკა ისევ ისმოდა.

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი X)

როდესაც ცენტში ჩავიდნენ და სუპერმარკეტში შევიდნენ, მარიამი მაშინვე ფორთოხლის წვენისკენ გაიწია და კალათაში ჩააგდო - ანუ გახსოვს რომ ჩემი საყვარელი წვენია? - ღიმილით ჩასჩურჩულა უკნიდან ზურამ - შენი კიარა, ჩემი. - გაენაგლა გოგონა და წინ გაიწია,

შოკოლადისფერი! პირველი ნაწილი სრულად

-ასე ზუსტად,ჯერ არავის აღუწერია მისი შინაგანი სამყარო. -არ მეთანხმები?-გაკვირვებული მეკითხება,მე კი თავს ძლივს ვიკავებ,რომ არ ავყვირდე. -კი,რა თქმა უნდა

არ გადამეჩვიო (ნაწილი 4)

დღეები გადიოდა ის ქალბატონი კი თავის ბოღმას ისევ და ისევ ანთხევდა ჩვენზეეეე ყველაფერს აკეთებდა რომ ეჩვიი გაეჩინა მაგრამ მადლობა ღმერთს გასარკვევი გაირკვა და აღმოჩნდა რომ ჩემი დემე სულაც არ მატყუებს და თვითონაც ბოღმის მსხვერპლია. -პატარა რას შვრები

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (3 ნაწილი)

დაგვიანებით არასოდეს და არსად დამიგვიანია, ყოველთვის პუნქტუალური ვიყავი, მოწესრიგებული, საიმედო, საქმეს და სწავლას არასოდეს ვუღალატებდი. ლექციაზეც 10-მდე მივედი და სანამ ყველა

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი IX)

- რამე საჭმლის გაკეთება იცი? - ჰკითხა მარიამს ზურამ როცა თორნიკეს ზარმა გააღვიძა. - რათქმაუნდა - გაეცინა გოგონას,- მაგრამ მაგის იმედი არ გქონდეს. - ოოო.. - აბუძღუნდა ზურა, მარიამმა ტელეფონს ძებნა დაუწყო, ვერსად პოულობდა, უნდოდა დაერეკა, ნიკისთვის

მტრობა (ნაწილი 9)

- ანდრო შენგან სამახსოვროდ საჩუქარი მინდა. ანდრომ ჯერ ხმა არ ამოიღო არც განძრეულა, რამდენიმე წამის მერე გადმოტრიალდა და მარის შეხედა, მერე ყელისკენ წაიღო ხელი და ყელსაბამის შეხსნა დაიწყო. - ეგ არ მინდა, მარიმ ხელი დაუკავა.

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (2 ნაწილი)

9 საათთან ერთად ნერვიულობაც მიახლოვდებოდა. ვიდექი სახლის წინ გარეთ, გავყურებდი გზას და თან თითებს ვიტკაცუნებდი მღელვარებისგან. მე და ბაბიმ ერთად წასვლა გადავწყვიტეთ, რადგან ეს ჩემი პირველი საღამო იყო "მათ" წვეულებაზე. ჯონი მარტო გაუშვა და ჩვენ ჩემი