არარაობიდან სიყვარულის ძალით დავბრუნდი(მეშვიდე ნაწილი-დასასრული)

კარი გავაღე თუ არა უცებ მეტაკა სიცივე და წვიმით გაჟღენთილი, ნესტიანი ჰაერი. ნანახმა კი სახეზე ღიმილი შემაყინა.....სიმართლე, რომ ვთქვა ძალიან გამიკვირდა,თუმცა ჩემს ალტერ ეგოს, ჩუმად, თავისთვის მაინც ჰქონდა იმედი, რომ ის დაბრუნებოდა.დემეტრე

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) დასასრული

ხელები მაგრად მომხვია და ზემოდან დამაჩერდა, ჩემა გულმა ბაგა-ბუგი დაიწყო, ასე ახლოს მასთან არასდროს ვყოფილვარ, ცოტა იყო მანძილი დარჩენილი და ჩვენი ტუჩები ერთმანეთ შეეხებოდა, ვოლოდებოდი გაყუსული რას იზავდა, ბოლოს მოიწია და ძალიან ნელა შემახო ტუჩები,

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი IX)

- დღეს ჩვენ დიდი დანაკარგი განვიცადეთ, - წარმოთქვა დამბლდორმა და თვალი მოსწავლეებს მოავლო. - უპირველეს ყოვლისა, მსურს გამოგიტყდეთ, რომ ჩვენ ძალიან კარგი ადამიანი დავკარგეთ, რომელიც დღეს აქ უნდა მჯდარიყო, - და მზერით ჰაფლეპაფის მაგიდას ანიშნა.

მე და წილოსანი ( ნაწილი პირველი )

ზედმეტს,გავბრაზდი,მაგრამ როდესაც მათი სახეები დავინახე უნებურად გამეღიმა და მანქანასთან როგორმე კუთვნილი ადგილის დასაკავებლად მივედი,მაგრამ შევცდი და სრულიად შემთხვევით უკანა ‘’სიდენიაზე’’ ბიჭებზე გაწოლილი ავღმოჩნდი ჩვენში დარჩეს და საკმაოდ

არარაობიდან სიყვარულის ძალით დავბრუნდი(მეექვსე ნაწილი)

მივხვდი რომ საკუთარი ბედნიერება მეთვითონვე გავანადგურე, მაგრამ იმ დროს ძალიან გულ ნატკენი ვიყავი და მხოლოდ სიზმარში ნანახი გულიდან წამოსული, სისხლის გუბე მედგა თვალწინ. ამან დამიბინდა მთელი გონება. ვიცოდი ახლა თუ გავუშებდი

ილუზიური მოვლენა (1 ნაწილი)

დედა უყვიროდა მამას მაგრამ სამი წლის ბავშვს არაფერი მესმოდა ვტიროდი და დედას ვეკრობოდი პირველად მოვიდა მამა ჩემთან დაბადებიდან მივუტოვებივარ არ ვადარდებდი თბილისში ჩავიდა და ახალი ოჯახი შექმნა ჩვენ სულ არ ვაინტერესებდით როგორ ვიყავით მარტო დედამ

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი VII)

სემი სარკეს მიუახლოვდა და იქ დანახულმა ბანალურობამ ძალიან გააკვირვა. სემი მაგვე კაბაში იყო გამოწყობილი, უკან კი მეჯლისის შავ მანტიაში გამოწყობილი ჯორჯი ედგა, რომელიც უღიმოდა. სემმა უკან მიიხედა, თუმცაღა იცოდა, რომ უკან არავინაც არ ედგა. ჯორჯმა სემს

ორმაგი თამაში.. (ნაწილი XI)

მომავალი ერთი კვირა ნამდვილი ანარქიით იყო მოცული. ერეკლესა გადაწყვეტილებითა და ჩემი თანხმობით ჩვენი ქორწილი 26 მაიის, ჩემი დაბადებისდღიდან 5 დღის შემდეგ გაიმართებოდა. ალბათ ადვილი მისახვედრი იყო რომ ამ ერთ კვირაში მთელი ქორწილის ორგანიზატორობა, დიდ

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) 9

მალევე ჩამეძინა, ხმაურიც არ მაწუხებდა, სიზმრები კი გადსარევი იყო, ასე კარგად ეს ბოლო კვირებია არასდროს მძინებია და ამ დღეს გამიმართლა.დილით დათოს ლაპარაკმა გამაღვიძა ტელეფონზე ლაპარაკობდა, თან კარადაში ცალი ხელით რაღაცას ეძებდა -მე მოგიძებნი რა

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეჩვიდმეტე)

ტელეფონი ,რომ გავუთიშე კიდევ ერთხელ გადავწექი საწოლზე.ისე მინდოდა ძილი ისიც კი ვიფირე ხვალისთვის ხო არ გადავდო ექიმთან ვიზიტითქო. მაგრმა მერე ,რომ წარმოვიდგინე თავისუფლად შევძლებდი სიარულს „საწოლიდან წამოვფრინდი“.ნუ წამოვფრინდი რა.როგორც შევძელი ამ