შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი2/3}

-მაშინ, წავედით დადუსთან და გავიგოთ, რაზე არიან შეთანხმებული, მამობილი და ბატონი მირო! ისეთი სახით თქვა ნიკოლზ დადიანმა, თითქოს მოსალოდნელი ომისთვის ემზადებოდა, სინამდვილეში ასეც იყო..

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 4)

ვინ წარმოიდგენდა, რომ ლიზას, რომელსაც ცხოვრებაზე ხელი ჰქონდა ჩაქნეული გიორგის კიდევ ერთხელ შეხვდებოდა? სამყარო ძალიან პატარაა და არ ვიცით რას გვიმზადებს. ცხოვრების სწრაფად მიედინება და შენც ცდილობ დინებას ფეხი აუწყო.

შემდეგ ჰელოუინამდე [ ნაწილი3 ]

_ ერთი შეხედვით საყვარელი არსებები არიან, მიწისქვეშ ცხოვრობენ. გამოირჩევიან საოცრად ჭყიპინა ხმითა და ბუზღუნით. თუმცა, ისინი არც ისეთი მკბენარები არიან, როგორც მაჯლაჯუნები და არც ისეთი ბოროტები, როგორც ველური ვიტრები _ ჩაიხითხითა ზოიმ და

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 11)

გარშემო აყვავილებული ხეების საამური სურნელია გამეფებული, გზა ძნელი გასავლელი არარის თუმცა ახალ გაღვიძებულს სიარული მიჭირს, ნელ-ნელა წლის ხმას უფრო გასარკვევად ისმის, ბოლოს კი როდესაც მგონია მდინარის პირას მივადეგით ხიდზე ამოვყავით თავი. ერთი კვირაა

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 3)

ცდილობ, ადამიანებს ენდო და შანსი მისცე, თუმცა ისინი მალევე გიცრუებენ იმედებს. რა მოხდება მაშინ, როდესაც გიორგი დაივიწყებს ჩვენს მთავარ პერსონაჟს. მოუნდება გოგონას მისი დაბრუნება და გადააბიჯებს თავის სიამაყეს? თუ დავიწყებას და ცხოვრების გაგრძელებას

შემდეგ ჰელოუინამდე [ ნაწილი.2 ]

_ კი, მაგრამ მასთან სულის წასართმევად მისული ეშმაკი როგორ მოატყუა? _ საკუთარ თავთან საუბარი დაასრულა და ხმამაღლა ალაპარაკდა. _ კარგი შეკითხვაა, ამაზე პასუხი არავინ იცის _ ჩაფიქრდა და თვალები მოჭუტა, თითქოს რაღაც ეჭვებშიაო.

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 10)

ვაანალიზებ ყველაფერს. ბეკას სხეულის სიმხურვალეს და გულისცემას ვგრძნობ, მის ყოველ მოძრაობას მგონია რომ მის სხეულში ვარ, აუღწერელი გრძნობააა ეს ყველაფერი. თავს ვწევ და ვკოცნი, მგონია ვითომ და პირველად ვკოცნიდეო ისევ ჟრუანტელი მივლის ტანში, მის რბილ

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 2)

ცხოვრება მოულოდნელობებით აღსავსეა, სწორედ ეს ხდის მას საინტერესოს. არის მომენტები რომლის დაბრუნებაც გინდა, თუმცა აცნობიერებ, რომ ეს შეუძლებელია. გინდა ისევ ვარდისფერი სათვალე გეკეთოს და არასდროს მოიხსნა, მაგრამ გადის დრო და ხვდები, რომ ვარდისფერი

შემდეგ ჰელოუინამდე [1ლი ნაწილი]

უკვე ბინდდებოდა, როცა უნივერსიტეტიდან გამოვედი და მთავარ ქუჩაზე ჩასასვლელ გზას დავადექი. _ ელენე _ მომესმა ჩემი ჯგუფელის ხმა. _ ელენე _ კიდევ ერთხელ გავიგონე ჩემი სახელი, მაგრამ არ შევიმჩნიე, თავზე უზარმაზარი ჟაკეტის ქუდი წამოვიმხე და ქუჩას

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 9)

სააათ ნახევარი დიდი დრო იყო ამიტომ მშობლებს ვუთხარი არ დამელოდოთ მე სასეურნოდ მივდივარ თქო და მანქანაში ჩავჯექი, ოცი წუთი უაზროდ ვიარე შემდეგ კი გადავწყვიტე მასთან მივსულიყავი. მკვდრებს მათ საფლავებს შორის მივიკვლევ გზას, ღამით ამ დროს აქ არასდროს