"დაბრუნება ორი კვირით" (5)

არავის აბრალდებდა თავის სიბრმავეს, სიმდიდრის და გავლენის პრიალა ცელოფანი მანამ უფრიალეს თვალწინ სანამ ხელში ჩაგდება მთავარ მამოძრავებელ ძალად არ გაიხადა.დაყრუვდა და დაბრმავდა ეკატერინე, ჯორჯაძეების დიდებულმა სამყარომ

"დაბრუნება ორი კვირით" (4)

ანარეკლს,რომელსაც ეს წლები ასე გაურბოდა მზერა გაუშტერა.ეზიზღებოდა დავით ჯორჯაძე,არადა ის ერთადერთი იყო ვინც კატოს ნამდვილი სახე დაინახა, ალბათ იმიტომ რომ თავადვე შექმნა ეკატერინე,ზუსტად ისეთი როგორიც სჭირდებოდა.

"დაბრუნება ორი კვირით" (3)

სამყარომ მოძრაობა დაიწყო და ზღვაც თითქოს ვეღარ ეტეოდა თავის ტყავში.ქალბატონმა ეკატერინემ იცოდა როგორ ეთამაშა,საკუთარი ცხოვრება უნდა დაებრუნებინა და უკვე მოფიქრებული ჰქონდა ვისი ცხოვრების ფასად გააკეთებდა ამას.

"დაბრუნება ორი კვირით" (2)

კატომ თვალთახედვა გაყინა და მანამ უყურა თვალებში სანამ მისი ადრესატის მაგიდიდან ნაცნობმა სახეებმა ფრთხილად არ გამოხედეს და მერე ერთიანად აიშალნენ წასასვლელად. ის ხომ მხოლოდ ახლა მიხვდა,მისი ჩამოსვლა გასკდა და ნაწილები

"დაბრუნება ორი კვირით"

...სიმშვიდის შეგრძნება მხოლოდ იმ ერთმა სახემ დაუბრუნა, რომელსაც სახეზე აეკრო თავისი ჩვეული ღიმილი და ერთ ადგილზე დამდგარი ამ თავისი სახით ისეთ სიყვარულს აფრქვევდა, წამიერად მოეჩვენა ხელები ფართოდ აქვს გაშლილი გულში

ორი თვე (თავი 4)

ჩაის ჭიქის გარეცხვა ვერ შევძელი... დიდ ხანს ვუყურე ჩემს წინ მდგარს, მაგრამ ვერ გავასუფთავე მისი არომატისგან, მისი გემოსგან, მისი ტუჩების ანაბეჭდისგან, ვერ მოვაშორე მისი სითბო ჩემს ფინჯანს.

ორი თვე (თავი 3)

-ანუ, ქალბატონი ელიზაბეტი, არა?!-თქვენ კი, ბატონო სამხედრო მოღვაწევ, იოანე ბრძანდებით... - ღიმილიანი თვალებით შევყურებდით ერთმანეთს და თითქოს ყველაფერი ნათელი იყო. -სასიამოვნოა, ლიზა, შენი გაცნობა.

ორი თვე (თავი 2)

სამხედრო ქურთუკს ვხედავ. გონება მებინდება და ვერ ვახერხებ რამეზე კონცეტრირებას, ვერც ფიქრს, უბრალოდ გაშტერებული თვალებით ვდგავარ და ირგვლივ წვიმის მიუხედავად სიჩუმეა, ალბათ სმენა დამეხშო...

ორი თვე (თავი 1)

თბილ ლოგინში ტრუსის ამარა შევძვერი და მოთენთილმა ფანჯრიდან მომზირალ მთვარეს გავუშტერე მზერა. არ მიყვარდა გეგმები, მაგრამ ძილის წინ მომავალი დღის წარმოდგენა თითქოსდა ტრადიციად მექვა.

ქალის ორი სახე (პირველი ნაწილი)

სულ სხვა სამყარო რომ შეგვექმნა მე და შენ ერთად, ალბათ გავძლებდით შუაგულ ზღვაში, დამელოდებოდი როდის მოვცურავდი ამ ტალღებში ახლართული თმებით, მე კი მოულოდნელად შემოგახტებოდი ზურგიდან და შევიგრძნობდი