მიჰყევი ოცნებას (თავი 8)

მანქანის სავარძელზე ხელებ გაკოჭილი,ემბრიონის ფორმაში მოკუნტულიყო.საბურავების ხმაური ჩაესმოდა ყურში,მაგრამ ვერ ხვდებოდა სად ან რატომ მიდიოდა.ცდილობდა თვალის გახელას თუმცა ქუთუთუოები ისე დამძიმებოდა ერთიანად მოწყვეტილი ძალასაც ვერ ატანდა.სუნთქვა

მიჰყევი ოცნებას (თავი 7)

რა უქენი ასეთი ამ ბიჭს ერთი წუთი,რომ ვეღარ გშორდება.ხარხარებდა ირაკლი და დათას ნასროლ ჩუსტს იგერიებდა. სამზარეულოში გასული სალომე მარტო დაიგულა თუ არა, კუთხეში მოიმწყვდია დათამ -მომენატრე პატარა სალომე -ვინმე შემოვა. ერთი გაიბრძოლა

მიჰყევი ოცნებას (თავი 6)

გამოყვანილი კაბა მეტად უკვეთდა პატარა წელს,ქუსლიანებზე შემომდგარი ცდილობდა გატოლებოდა მასზე ერთი თავით მაღალ მამაკაცს.მანქანაში გამეფებული უხერხულობა ხაზს უსვამდა მის სილამაზეს,სიტყვების თქმა ზედმეტი იყო,მხოლოდ თვალები საუბრობდნენ.რესტორნის კართან

მიჰყევი ოცნებას (თავი 5)

დაგაგვიანდა -დიდი ხანია ანგარიშს არავის ვაბარებ. სასტუმროს შესასვლელში მდგარი დათა დააიგნორა და სწრაფი ნაბიჯებით გაუყვა ოთახამდე გზას.თითქოს უნდოდა მასთან სიახლოვე,მაგრამ თავს უფლებას ვერ აძლევდა მიახლოებოდა.

მიჰყევი ოცნებას (თავი 4)

*** -რა არ გასვენებს სანდრო? სავარძელში მჯდარ გიორგის ნერვებმა უმტყუნა და ბოლო ხმაზე უღრიალა მეგობარს,რომელიც ნერვიულად სცემდა ბოლთას.თამბაქოს კვამლში გახვეული სანდრო წამში მოვიდა გონს და ღერი იქვე მაგიდაზე მდგარ საფერფლეში დაასრისა -როგორ

მიჰყევი ოცნებას (თავი 3)

სალომე,ჩემს კაბინეტში უფროსის ბოხმა ბარიტონმა სხეულს უსიამოვნო იმპულსები გაუგზავნა,ერთიანად აკანკალებულს ეგონა საქმე სასიკვდილო ცოდვასთან ჰქონდა. -რა ხდება ბატონო გივი? -ანუ ჯერ არ გინახავს! -რა უნდა მენახა? უფროსმა ცალი ხელის მოძრაობით შემოუტრიალა

მიჰყევი ოცნებას (თავი 2)

-ჩემმა დანახვამ შეგაშინა?რატომ გამირბიხარ? სახეზე კვლავ ირონიის ღიმილი დასთამაშებდა ,უნდოდა სალომეს თვალებში დაენახა ის რაც ასე აგიჟებდა, უარყოფა. -დიდი წარმოდგენა გაქვთ საკუთარ თავზე ბატონო დათა -რამდენად დიდი? -იმდენად,რომ თავზე შეყვარებული

მიჰყევი ოცნებას (თავი 1)

ამას ასე არ დავტოვებ.სად მიდიხართ?გგონიათ ასე წახვალთ?თქვენ ჩემი სიცოცხლე ლამის იმსხვერპლეთ.. -ლამის და მოდი ნუ პანიკიორობ,არაფერი გჭირს -და რამე რომ მომსვლოდა?მანქანისკენ მიმავას მისდევდა,ტალახში ერთიანად ამოსვრილს ამ წამს სამართლიანობის მეტი

არგამქრალ ოცნებას

გაზაფხულიან ვერანდებზე შემოვიღამე თოვდა ... თეთრ-ვარდისფერად მაგნოლის ფურცელთა ქარი... ისევ იმგვარად, როგორც ადრე

იბრძოლეთ!

ცხოვრება ტკივილების კორიანტელს გაყრის,მაგრამ მთავარია იპოვოო ძალა ,თუ ერთ ტკივილს გაუმკლავდი ყველას გაუმკლავდები,ირწმუნო შენი სიძლიერის,შენი სასოწარკვეთა კი მაშინ გაქრება როცა საკუთარ ძალას