ძველი პიანინო - 25
- ხშირად აღმზრდელებისა თუ მშობლების სისასტიკე აღზრდილის სულზე აისახება და იმდენად ძლიერ კვალს აჩენს, რომ მისი დეფორმირებული სული თანდათან სხეულზე გადადის და სახეც დეფორმირებული უხდება... გამომეტყველება, ქმედება, ქცევა... ამ დეფორმაციას უკვე ბოროტებაძველი პიანინო - 24
ზოგჯერ იმედიც კი ყველაზე საშინელი მტერია... იჯდა და ელოდა... ელოდა... იმედი ჰქონდა რომ მოაკითხავდნენ... ჰმ... იმედი... აუსრულებელი, მტრად ქცეული ოცნება... ერთ დროს იყო ბედნიერება, სითბო, სიხარული, სიყვარული...ძველი პიანინო - 23
მიმი ისევ ძილისკენ იყო წასული ბიჭებს კრუასანები მინდაო, რომ მიაძახა. ნაქსოვ პლედში გახვეულმა კვლავ ძილს მისცა თავი... ძილამდე კი ერთი გაიფიქრა... „რა ლამაზი და თბილი პლედია.... ნეტავ ვინ მოქსოვა?.. “ ისე ღრმად ეძინა, სავარძლიანად რომ გაეტანათძველი პიანინო - 22
სავარძელში ჩათვლემილი მიმი ტელეფონის ზარმა გამოაღვიძა. შინაურმა არაყმა და მხატვრის დინჯმა საუბარმა ძილისკენ წაიყვანა... ფიფოს ურეკავდნენ. მორიგი მკვლელობა იყო. - თუ გინდათ წაგიყვანთ ორივეს... მხატვარი ზანტად გაიზმორა. ღამის სამი საათი... აღარც ყავა,ძველი პიანინო - 21
მწვანე ხასხასა არაყი, საკმაოდ ძლიერი გამოდგა, მიმის დიდად არ მოეწონა, იმდენი ახველა ლამის თვალები გადმოუცვივდა, ბიჭებს სასაცილოდაც არ ეყოთ, რა ტყუილად გააფუჭეო... მერე ისევ დუმილი... დრო იწელებოდა...ძველი პიანინო - 20
- ვინ არის დამნაშავე როცა უკითხავად იბადებიან?.. იქნებ სულაც არ უნდოდა ამ ქვეყნად მოსვლა?.. შეეკითხა ვინმემ?.. ..არავინ არაფერს გეკითხება, ყველაფერს შენს თავს ზემოთ წყვეტენ და მერე ზევიდანაც კი დაგყურებენ, შენს მაგივრად ტკეპნიან შენს გასავლელძველი პიანინო - 19
უფრო დაწვრილებით რომ ვიცოდე რა ხდება, შესაძლებელია უფრო მეტიც მოგიყვე. მხატვარი თავის ჩვეულ, ცოტა არ იყოს გაქუცულ სავარძელში მოეწყო, მეორე სავარძელი, როგორც წესი სტუმრისთვის იყო განკუთვნილი, ამიტომ მიმიმ დაიკავა, ფიფოს განკარგულებაში კი პატარაძველი პიანინო - 18
ბავშვები არ ივიწყებენ უსამართლოდ გატანილ სიმწარეს და არც პატიობენ. წლების მანძილზე გულში ჩაბუდებულმა, მიძინებულმა ტკივილმა ერთ დღესაც გამოიღვიძა და ისე ძლიერად ამოხეთქა, რომ გაყუჩებას აღარ აპირებდა... და აღარც უკან დასახევი გზა ჰქონდა... ან სადძველი პიანინო - 17
მხატვარს საკუთარ სახლში სტუმრების დანახვაზე რეაქცია სულაც არ ჰქონია. შემოსვლისთანავე მიეგდო საწოლზე. მიმის გაეღიმა, ფიფო მოიღუშა, უსიამოვნო შეგრძნება არ ასვენებდა... ეჭვი კი გულის სიღრმეში მიმალა, მაგრამ მაინც სადღაც ღრღნიდა. - რა უნდა გავაკეთოძველი პიანინო - 16
მიმიმ მოუხშირა სამსახურში დაგვიანებასა თუ გაცდენას, თუმცა გასამართლებელი მიზეზი ისედაც ჰქონდა, ქალაქი კარგად უნდა დაეთვალიერებინა, სიძველეები აღებეჭდა, და ყველაზე მთავარი კი ის იყო, რომ არც დროში იყო შეზღუდული. ასეთი საინტერესო სამუშაო და თავისუფალიტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.