ქრონიკულად ჩემში (ნაწილი პირველი)

კოსტამ მხოლოდ ჩაიცინა, პერანგი მანქანაზე გაშალა და შავი მარკერი მოიმარჯვა, რაღაც მიაწერა და ისევ უკან დამიბრუნა. ისე გამოვართვი არც დამიხედავს, მინდოდა ეფიქრა რომ სულაც არ მაინტერესებდა. შემდეგ მომიახლოვდა თან აშკარად ჩემს საქციელზე ეცინებოდა,

ტკივილი და სხვა გრძნობები... (თავი პირველი)

-კი მახსოვს ცოლს გაშორებული ხოო?-კიი და მოკლედ შეხვედრა უნდა მეკი არვიცი რა ვუთხრა.-მე გეტყვი რომ...... შეხვდი ნახავ როგორი ადამიანია და იმის მიხედვით გადაწყვეტ დანარჩენს.-ხომ მაგრამ ცოლი რომ ყავდა და პატარაც ყავთ მართალია დაშორდნენ

ნაადრევი სიკვდილი შესავალი & თავი პირველი : ჩვენი სიყვარული

დავიბენი, სირცხვილისაგან გაწითლებულმა დაუფიქრებლად, მაგრამ მოკრძალებულად გავუღიმე და სასწრაფოდ გავეცალე მას, თუმცა მისი სახე გონებაში განსხვხავებულად დამრჩა. სახლთან ბედნიერი მივედი, რადგან ამ სიცივის ატანა უკვე გაუსაძლისი იყო

მოგონებებში უფრო ძვირფასი მეჩვენე (პირველი თავი)

სკამიდან ავდექი და უნივერსიტეტში ავედი, გადავწყვიტე მომენახულებინა ის ადგილი სადაც ერთ დროს ჩვენი სამეგობრო წრე ისხდა, მის ადგილას დავჯექი იმ იმედით რომ ისევ ვიგრძონდი მის სურნელს თუმცა ის აღარ იყო.

ზოი. პირველი ნაწილი (სრულად)

აგერ იმ მდელოზე ერთი ხე დგას. ეულად, მარტოსულად განაბული ითმენს შემოდგომის თავქარიანობას. ფესვები ღრმად და მყარად გაუდგამს მიწაში, რათა ზამთრის ცივმა და მშრალმა ქარმა არ მოგლიჯოს; თოვლის სიმძიმემ არ გადააყირავოს. თავის ჭრელა-ჭრულა ფოთლებს ხმაურიანად

ზოი. თავი 8 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ძვირფასო მხატვარო, შენ ჩემს სიცოცხლეს განსაკუთრებული და ერთობ დასამახსოვრებელი ცეცხლი შეუნთე. დიდ მადლობას გიხდი ამისათვის. შენთან პირველი შეხვედრის შემდეგ დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე უბედური დღეები, უსიამოვნო ფაქტები

იგი ჩვენ შორის დადის (თავი პირველი)

-მიმიფურთხებია რეჟისორისთვის,რომლის ფილმი კომედიური დრამაა,სადაც საზიზღარ და გაუსაძლის მტანჯველობას ერთფეროვნული იდეა თუ მიზანი იწვევს. დედა გაოცებული შესცქეროდა მარიამს და მასში ისეთმა სიბრაზემ იმძლავრა,რომ დაუფიქრებლად და სწრაფად მოქნეულმა დედას

ელენე (პირველი თავი)

თოვს მშვიდად და სრულ სიწყნარეს მხოლოდ შაშვების წამოჭახჭახება თუ დაარღვევს. ნაზი, მდუმარე სიო მსუბუქად აქანავებს ჩამოძონძილ, ნაქარგ საკიდებს. მოკლედ, აქაურობას ძველი დედებისა არაფერი ეტყობოდა არც ეზოს, არც ღობეს და არც ყორეს.

დასასრულის ბედნიერი დასაწყისი(თავი პირველი)

-ასეც ვიცოდი ახლა დარწმუნებული ვარ მასთან იქნებიან და გალამაზებულიც ეყოლებათ-სიცილი დავიწე,ალბათ გაგიკვირდებათ შეყვარებულის დაშორებას ასე ადვილად როგორ შეხვდაო მაგრამ გეტყვით რომ მან ისეთი

აბლაბუდა თავი პირველი

თბილი და მზიანი შემოდგომა იდგა თბილისში, აი ისეთი ცხოვრებას რომ მოგანდომებდა ადამიანს. ქუჩა-ქუჩა ხეტიალს, ყვითელ ფოთლებში ხელის არევას და ჭრელ ფერებში დაკარგვას. სამარშუტო ტაქსში მჯდომმა იმდენად რეალურად წარმოვიდგინე ეს ყველაფერი, რომ უნებურად