სხვისი ქმარი! (თავი პირველი)

ავდექი წამოსვლას ვაპირებდი ხელი დამიჭირა თავისკენ მიმიზიდა და მგძნობიარედ მაკოცა თავი ვერ შევიკავე და მეც ავყევი - ყოჩაღ პატარავ - ეს სისულელეა გესმის - არაფერია სისულელე - მე არ შემიძლია შენთან - მე შემიძლია შენთან

უბედური მე თავი პირველი.

გამარჯობა მე ვარ ანასტასია ჭუმბაძე ვცხოვრობ თბილისში ბერი გაბრიელ სალოსის ქუჩაზე. ვარ 17წლის და შესაბამისად ვსწავლობ სკოლაში. მყავს 2 საუკეთესო მეგობარი მარი გიორგობიანი და ელენე კობახიძე. გიკვირთ თუ არა სამივე ერთ ბინაში ვცხოვრობთ. თითქმის ერთი

შავ-თეთრი გრძნობები (ნაწილი პირველი)

ოთახში, სადაც ავის მომასწავლებელი სიჩუმე ჩამომდგარიყო, კუთხეში მდგარ კრესლოში მჯდარი, შავებში ჩაცმული მამაკაცის ღრმა სუნთქვა ისმოდა. ისე ელოდა ვიღაცის მოსვლას, როგორც ჩასაფრებული აფთარი, რომელიც მსხვერპლს უდარაჯებს, რათა თავს დაესხას.კარები გაიხსნა

გამორჩეული (ნაწილი პირველი)

- ალბათ ტიპური ძილისგუდა- ღიმილით უპასუხა ირაკლიმ ძმაკაცს ისე რომ ტელეფონიდან თავი არ ამოუყვია - შენ რომ ვინმეს ძილზე რამეს იტყვი, გაიცინა დავითმა, ისე რა ბედი გაქვს , სადაც არ უნდა წახვიდე ყველგან საინტერესო გოგოები გახვევია, აბა ჩემთან ახალგაზრდა

სტაჟიორი პირველი თავი

და ლაშა ვინ არის? აქამდე არ გიხსენებია ჩემთან? -სულ ტყუილად იცინი ეგრე, ჩემი სტაჟიორია, ეგეც რომ არ იყოს ჩემზე ოთხი წლით პატარაა, 21 წლის არის, ასე რომ უნდა გაგაწბილო.

ხელები (თავი პირველი)

ბიჭი წინ მიდიოდა. სახე არ უჩანდა. თეთრი მაიკა და შავი შორტი ეცვა. თავზე კეპი ეფარა და უკან არ იხედებოდა. ვეძახდი, თუმცა ერთხელაც არ მოუხედავს ჩემკენ. მერე უცებ ნელ-ნელა შემოტრიალდა.

უსასრულობასაც აქვს დასასრული (თავი პირველი)

იმის თქმა შემიძლია რომ სიყვარული აუცილებლად დასრულდება, ზოგადად ყველაფერი სრულდება ამ ქვეყანაზე უსასრულობა არ არსებობს. რაც არ უნდა პესიმისტურად ჟღერდეს ღმერთს უსასრულო არაფერი

ჩვენ "არავინ " ვართ (პირველი ძარცვა) სრულად

ნიკოლასი გიჟივით უყურებს როგორ აფეთქებენ სპეცრაზმელები მუზეუმის კარებს და მზადყოფნაში დგებიან მაგრამ ამ დროს ხალხი მუზეუმიდან გიჟივიდ გამორბის, ყველას ქუდი ახურავს ამიტომ ვერ ხვდება და ხდება. შემდეგ მეორე მონიტორს უყურებს რომელდინადაც შორიდან ჩანს

ჩვენ "არავინ ვართ" (პირველი ძარცვა) ნაწილი 5

ყოველი მცდელობა გაექცე მარტოობის შეგრძნებას განწრილურია დამარცხებისთვის, ეს აზრი თავად სიცოცხლის არსის საწინააღმდეგოა. ის კი არაა საჭირო, რომ მარტოობას გაექცე, არამდეს ის, რომ გააცნობიერო შენი მარტობა. ეს ისეთი მშვენიერი გამოცდილებაა, აცნობიერებდე

დრო გაჩერდა...(თავი პირველი)

ალექსანდრა იყო 17 წლის,მაღალი,გამხდარი, ჰქონდა გრძელი ყავისფერი თმა,ყავისფერი თვალები და სწორი ცხვირი. ნია კარგად სწავლობდა სკოლაში და ოქროს მედალზე გადიოდა,ძალიან უყვარდა ბიოლოგია და ძალიან უნდოდა სამედიცინოზე ჩაბარება. მას ჰყავდა დედა (მაია)და