სიძულვილის ექსტრაქტით [ნაწილი პირველი სრულად]

-გითხრა? -ვუყვირე მე -გითხრა?... -ხელი ვკარი და დავეჯაჯგურე -ნუ მათქმევინებ,  ორივემ ვიცით, რომ ინანებ. -ცრემლები წამომივიდა და ამჯერად არ შემიკავებია. ხელი გამოვტაცე და გაქვავებულ ახვლედიანს გავცილდი.

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი პირველი)

-ტასო... დედიი... გაიღვიძეე... მამაშენი ქვემოთ გელოდება საქმე მქვსო...-ნაზად მაღვიძებს დედა(ნანა)-აუუუ... დედაა მამას უთხრი, რომ ცოტა ძაან ეძინებათქო...(სანამ "ძაან"-ის გამო გმაკრიტიკებდეთ მინდა გითხრათ, რომ

ვარსკვლავი (თავი პირველი)

მოთხრობა ეხება ახალგაზრდა წყვილის ცხოვრებას და მათ შორის სირთულეებს, ნაია და ნოა ჩვეულებრივი თინეიჯერული მოაზროვნეები არიან. ამბიციები მათ ბევრ თავგადასავალს მოუწყობს და ბევრ დაბრკოლებას გადაალახვინებს.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 12

-იცი ახლა როგორ ვარ?არ ვიცი ვერ ვხსნი.ისეთი შეგრძნება გქონია ცუდ ხასიათზე რომ ხარ და თან ამავდროულად კარგზე? ტკივილი შიგნიდან რომ გჭამს შენ კი ყველაფერზე იცინი. არა იმიტომ რომ შენი ცუდად ყოფნა დამალო - მართლა გეცინება, მით უფრო საკუთარ თავზე, რომ

იდუმალი თვალები -1

ოთახიდან გავდივარ თოვლში არემარე ძალიან ლამაზია აქვე დავინახე მწვანე თვალები და გაშლილი ხელები ისინი მე მეგებებოდნენ მერე ზაფხული მოვიდა წვიმა დაიწყო ამ წვიმაში კი ვალსს ვეცეკვები ნაცნობ

ლიპტის რომანი [თავი პირველი]

დათო ყიფიანი ჩემს კლასში ორი წლის წინ გადმოვიდა. თავიდანვე უცნაურად იქცეოდა. ძმაკაცებს არ იჩენდა,არც სხვებთან ჰქონდა კონტაქტი. მხოლოდ მაშინ საუბრობდა,როცა მასწავლებელი რაიმეს შეეკითხებოდა.

ცხოვრებასაც ბედი უნდა (თავი პირველი)

ყველაფერი მაშინ დაიწყო როდისაც მამაჩემი გარდაიცვალა, ეს იყო ჩვენი ოჯახისათვის ყველაზე დიდი ტკივილი მაშინ მე სულ პატარა ვიყავი ყველაფერი ბუნდოვნად მახსოვს მაგრამ მახსოვს როგორი მძიმე ბავშვობა მქონდა.

უნებლიე მოწმე (თავი პირველი)

-ახალი პრობლემა გვაქვს.-უთხრა წინ მჯდომს და რამდენიმე წამში ლილიანა იმავე ადგილას აღმოჩნდა ,სადაც ცოტა ხნის წინ ერთი ადამიანის სიცოცხლე დასრულდა.-ვინ ხარ და საიდან აღმოჩნდი ჩვენს მანქანაში?

ანასტასია*თავი პირველი*

დილით როგორც ყოველთვის ადრე ავდექი,თბილისში წასასვლელად უნდა მოვმზადებულიყავი. ჩემოდანი გამოვიღე და ტანსაცმლის ჩალაგება დავიწყე,ერთი ჩემოდანი არ მეყო,იმისთვის რომ ყველაფერი ჩამეტია და მეორეც გამოვიღე. ორი საათი ჩემი ტანსაცმლის დახარისხებაში გავატარე

საგიჟეთი [თავი პირველი]

შესასვლელში,კედელზე,თეთრად დაწერილ სიტყვებს ძივს ვარჩევ:,, ეს სახლი ქვით ააშენეს.პირქუში მთებიდან ამოცლილი რუხი ქვით.ეს არის სახლი მათთვის,ვინც ვერ ზრუნავს საკუთარ თავზე,ვისაც ხმები ესმის,უცნაური აზრები