შემთხვევებისგან შემდგარი ცხოვრება. ნაწილი პირველი

მატარებლის ხმა გულის ცემასავით ესმის, მუხლებზე გაშლილი წიგნი უდევს, ხმაურის გამო კითხვას გულს ვერ უდებს, ყურადღება ეფანტება, ან უბრალოდ წიგნმა არ დააინტერესა, თვალები პეიზაჟების გარჩევას ცდილობენ... ამაოდ... ისე როგორც ის ცხოვრების გარჩევას

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) პირველი თავი (13)

ცხოვრება ერთი დიდი გზაა და სანამ ცოცხალი ხარ ამ გზას მიუყვები.გზა არასდროსაა სწორი და ზოგჯერ გვიწევს გავჩერდეთ,მაგრამ უკან არასდროს უნდა დავიხიოთ.ცხოვრების გზა მძიმეა,ამ გზაზე მრავალ ტანჯვას გაივლის ადამიანი,ვკარგავთ საყვარელ ადამიანებს,ზოგჯერ

მან წერა დამაწყებინა (თავი პირველი)

ჩემს მუდმივად გაყინულ თითებს დავხედე.ციოდა,საშინლად ციოდა.ზამთრის სუსხიან დღეებს სახლში ვატარებდი.და კვამლით სავსე ოთახში ჩემივე ფილტვების მკვლელი ვიყავი.. თითქოს ყველაფერი მქონდა.სახლი,მანქანა,სამსახური..მყავდა მშობლები,მეგობრები.. როგორც

მარიონეტი (პირველი თავი)

დეკემბრის შუა რიცხვები იდგა თბილისში, როცა მძიმე სამუშაო დღის შემდეგ, დაღლილი, ასე ოცდაათ წლამდე ქალი ოფისში დაბრუნდა. მართალია მუშაობა ეზარებოდა, მაგრამ როგორც მდივანმა შეატყობინა, სამუშაო მაგიდაზე მორიგი, ახალი საქმე ელოდა. ავტომობილი

დაკარგული სიმშვიდე ( პირველი ნაწილი - სრულად )

გაჩუმდი გთხოვ, ისინი ოჯახისწევრები ან ნათესავები იყვენ და თავს ვალდებულად თვლიდნენ გვერდით მყოლოდნენ, შენ კი შენი პატარა სუფთა გულით იყავი ჩემთან... ყველა შენი ტკივილი ჩემზე მეტად გტკიოდა აი სწორედ მაშინ მივხვდი რომ შენნაირად არასოდეს არავის

დაკარგული სიმშვიდე ( პირველი ნაწილის დასასრული )

"ნუ ხარ ასეთი მოსაწყენი, სხვა რამეზეც გვესაუბრე სტუდენტებს" ნოემ ბოდიში მოიხადა, როგორც იქნა დახედა ტელეფონს და პასუხიც დამიბრუნა "დავითის ასულო დიდი ხანია რაც დილანდელმა სირცხვილმა გადაგიარათ?"

ღამის ქალი [ნაწილი პირველი] [სრულად]

დილის ცხრა საათზე უცნაურმა ხმამ გამოაფხიზლა. ძილბურანიდან გამორკვეულმა გაღიზიანებულმა შეათამაშა წამწამები და ფანჯრიდან უტიფრად შემოძურწულ და იატაკზე ათამაშებულ მზის სხივებს დახედა. დილით ადრიანად ადგომას არ არის მიჩვეული, ან როდის უნდა მიჩვეულიყო

მძიმე გზა (მეორე ნაწილი) პირველი თავი (8)

სოფია მობრუნდა და თვალებს არ უჯერებდა მის წინ დათო იდგა.თვალებზე ბინდი გადაეკრო.გულიც სწრაფად უცემდა.ერთმანეთს უყურებდნენ,ჩუმად სიტყვის უთქმელად,თუმცა მათი გულები ყვიროდნენ.ერთმანეთთან მიახლოება უნდოდათ,მაგრამ ორივე თავს იკავებდა,მაგრამ ვეღარ შეძლეს.

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეშვიდე თავი... პირველი ნაწილის დასასრული

სანაპიროზე იმდენ ხანს იჯდა,რომ ვერც კი შეამჩნია,როგორ დაღამდა.ისევ წვიმდა,ცა სიბნელემ მოიცვა.ზღვამ ღელვას უმატა.დათო წამოდგა.ტანსაცმელი სულ სველი ჰქონდა,შარვალი ქვიშით დასვრილი.გზისკენ წავიდა.გადაწყვიტა თავის მეგობართან წასულიყო,რომელიც იქვე ახლოს

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეექვსე თავი

–გამარჯობა,რა გნებავთ?_უპასუხა ქალმა –მე სოფიას ნახვა მინდა_უპასუხა დათომ –სოფიას ნახვა?_კითხა ქალმა–ის უკვე ორი თვეა წავიდა