ყველაფერი რაც მე მინდა (თავი 2 და 3)

ისიც მოეწყო და გაიტრუნა. მე Alan Walker-sing me to sleep დავიწყე, ეს იყო ნიტას საყვარელი სიმღერა, რომელსაც ძილის წინ ვუმღეროდი ხოლმე. სიმღერას მოვრჩი. საკუთარ თავს ვერ ვუჯერებდი, მომეჩვენა თითქოს თავიდან დავიბადე, თითქოს გულის რაღაც ნაწილი შემევსო.

ყველაფერი რაც მე მინდა (თავი 1)

ღმერთო... ვინ იცის ახლა როგორ მიმძიმს იოანეს გარეშე ყოფნა. ძალიან დიდი დრო გავიდა, მაგრამ მაინც მიჭირს. ტყუილია, რომ ამბობენ დრო ყველაფრის მკურნალიაო, უბრალოდ ის გვაიძულებს

"ამ ქვეყნაად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ"

სანდრო, ალექსანდრე მახარაძე ჩემზე ორი თავით მაღალი, შავგვრემანი, ჩასმული ტანის პატრონი იყო, მარჯვენა მკლავზე ტატუთი. (ნუ გიკვირთ, საკმარისზე მეტ დრო მქონდა იმისთვის, რომ მასზე რაღაცები გამერკვია. თანაც ეს ჩემი სფეროა, მე ხომ ჟურნალისტი ვარ),

რაც გინდა ის უწოდე

ძლიერი და ფეხებში დამცემი ტალღებით.ისეთი სიძლიერით მოდის შორიდან წაგაქცევს და დაგაჩოქებს,თავზე გადაგივლის წყალი დაგახრჩობს არ გაპატიებს იმ შეცდომებს და ცოდვებს რაც წარსულში ჩაიდინე!

რაც მინდოდა

და რაც მინდოდა მთელი გულით, მისთვის, რომ არ ვიბრძოლე, სიცოცხლის ბოლომდე სინანული გამყვება ალბათ, წარსული ისევ შეინახავს დანისნულ ხურჯინს.

"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის

იმ საღამოს აივანს ახლოსაც არ გავკარებიბარ...საერთოდაც, მთელი საღამო მოცარტს ვუსმენდი......საცხოვრებელი გარემოს შეცვლა ნაკლებადმტკივნეული რომ ყოფილიყო ჩემთვის, განგებამ 6 საუკეთესო გოგო გამომიგზავნა მეგობრად. საუკეთესოს თქმა

რაც გინდა ის დამიძახე (2)

ერთხელ ს ყოველდღე სიკვდილი არჩიე. ნაცნობია.. ძალიან ნაცნობი. ვერ ვხედადი, ბნელოდა. დიდიხანია ღამეზე მეტად ბნელა ჩემთან. მხოლოდ მისი ხმა მესმოდა, ოდნავ ბოხი, საშუალო ტემბრით საუბრობდა, სიტყვის ბოლო ასოებს თითქოს უფრო ჩუმად

"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ!"

ჩემ წინ "ბატონი ავტოკატასტროფა იდგა", ისევ იმ სულელური სიცილითა და ასე ნაცნობი, თითქმის ახლობელი სურნელით.-სახლიდან გამოგაგდეს? - მითხრა ზედმეტად შინაურულად და ჩაიცინა. არა, არა, ვიცი, მითვალთვალებდი და ჩამოგეძინა.

"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ!" 2

სტუდენტური ცხოვრების პირველი თვეები ერთმანეთზე სწრაფად გავიდა. ხანდახან მეჩვენება, რომ დროის აღვირი დიდი ხანია ნებას მივუშვი, ან ხელიდან დამისხლტა და ვეღარადა ვეღარ ვაკონტროლებ.

"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ!"

ყველაზე მეტად ის უამრავი ნივთი მეცოდებოდა ჩემოდნებში მთელი გულით რომ მქონდა ჩატენილი და რომელთაც ყველაზე რთული მისია ჰქონდათ დაკისრებული. თითქმის შეუძლებელს ვითხოვდი მათგან. მინდოდა ჩემი სახლი აქ