ზღაპრული რეალობა (9)

-იმიტომ,რომ ახლა უკვე ჩემს კოცნაზე იფიქრებთ-ხმადაბლა უჩურჩულა და უცებ მოცილდა...ოთახიდან გამოსვლას აპირებდა უცებ რომ შეტრიალდა -დარწმუნებულიც ვარ-თვალი ჩაუკრა და ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა..ოთახიდან გამოსული სასწრაფოდ სააბაზანოში შევარდა..სახეზე ცივი

ზღაპრული რეალობა (8)

-არადა როგორ გინდა,რომ გაკოცო-ეუბნებოდა და თან ცალი ხელით მის სახეს სწავლობდა.ტუჩზე რომ ცერა თითი გაადაატარა ეს უკვე პიკი იყო ნათაისთვის...სიამოვნებისგან გამოწვეული ხმები ვეღარ შეაკავა და ამოიკრუსუნა.თან თვალები მინაბა,წელზე მხურვალე ხელები რომ

ზღაპრული რეალობა (7)

დღეები ჩვეულ რეჟიმში მიდიოდა.ყველაფერს ისე აკეთებდა როგორც ევალდებოდა.ჩაათაისგან მსგავსი ქცევები აღარ განმეორებულა.აღარ ცდილობდა გოგონასთვის კოცნას..უბრალოდ სულ იწვევდა ხოლმე.რამდენჯერაც ნახავდა ქვედა ტუჩს კბილებს შორის მოიქცევდა,თვალს ჩაუკრავდა და

ზღაპრული რეალობა (6)

თავი აწი და თავის საყვარელ თაფლისფერ თვალებს გადააწყდა,რომლებშიც თითოს სხვანაირი სხივი დაინახა.იმდენად მჭიდროდ ყავდა მამაკაცს მკერდზე მიხუტებული,მათი სახეები ერთმანეთს ეხებოდა.გაოცებული უყურებდა მასზე ერთი თავით მაღალ მამაკაცს,რომელიც აქტიურად

ზღაპრული რეალობა (5)

უმალ წამოხტა ფეხზე და სახლის კარი გამწარებულმა გაიჯახუნა.ჩქარი ნაბიჯებით გაიარა ეზო და ტროტუარს დაუყვა.არ აინტერესებდა რომ სველდებოდა,არც ის აინტერესებდა იმ ყეყეჩის გამო რომ ტიროდა.გული საშინლად ტკიოდა და ცდილობდა ცრემლებში ჩაეხჩო ის იმედგაცრუება

ზღაპრული რეალობა (4)

-არა სხვა დროს იყოს-თავი გაუქნია უხერხულობის გასაფანტად-ახლა საქმეს უნდა მივხედო,თორე ისეთი უჟმური უფროსი მყავს მტრისაასს-მეამიტურად გაუღიმა და სწრაფად წამოხტა ფეხზე..კარის გაღებას აპირებდა უეცრად ჩაათაის დამშეულ მზერას და ირონიულ ღიმილს რომ

ზღაპრული რეალობა (3)

მიმავალს თვალი გავაყოლე და ცოტა დამაკლდა ერბო კვერცი რომ არ გამექანებინა იმ გაშლილი მხარბეჭისთვის. საღამოს სახლში მისული,მთელი ღამე ჩემებს ვესაუბრე სკაიპით.თითქოს რაღაც მომენტში ისევ ერთად ვიყავით და მათ სითბოს რეალურად შევიგრძნობდი.-მენატრებით

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა

კარისკენ წავედი. ვიფიქრე ლექსო და ლიზა მოვიდნენ-მეთქი, მაგრამ არა. კარი გამოვაღე და თვალებგაფართოებულმა, გაკვირვებულმა შევხედე დედაჩემს. სულ შეცვლილა. ერთი წლის განმავლობაში თითქოს ტრანსფორმირდა და სხვა გახდა. გამხდარიყო, თვალრბჩაცვენილი, სევდიანად

ზღაპრული რეალობა

-მდივნის სირბილეს ვამოწმებდი-ავიჩეჩე მხრები და ენაზე გამეტებით ვიკბინე სიცილის სურვილი რომ ჩამეხშო. -ახლავე შეწყვიტე,თორემ დავივიწყებ ვინ ხარ და დამერწმუნე კარგი დღე არ გადაგდება.-გამაფრთხილებლად ასისინდა და ნათლად მიმახვედრა,რომ ჩემი ადგილი უნდა

ზღაპრული რეალობა

-ღმერთო ჩემო რა მოკლეა-აღშფოთებულმა ჩაილაპარაკა,თან ცდილობდა კაბა ქვემოთ დაექაჩა.რომ ვერაფერს გახდა თავი დაანება -ჩემი უფროსი მაინც ვინმე მოხუცი ბაბუა იქნება-თავს იმშვიდებდა და თავდახრილი მიუყვებოდა დერეფანს.უცებ ვიღაცას,რომ შეასკდა და ინერციით