სანამ შემიყვარებ(სრულად)

-ფეხები გააჩერე, თორემ ნელ-ნელა ისევ მინდები.-ეშმაკურად გაიღიმა და გრძელი თითებით ფეხებზე წაეთამაშა. -გაგაცილო თუ შენით გააგნებ? -შენი სხეულივით რომ შევისწავლი ამ სახლს გაცილება აღარ დამჭირდება, ახლა კი მოგიწევს ადგომა.

სანამ შენ გეძინა

როგორ შეიძლება მიხვდე მგზავრობის დროს, მგზავრი შენზეა შეყვარებული თუ არა? ამ მოთხრობის ერთ პერსონაჟს, თავისი დამოკიდებულება და მოსაზრებები აქვს, რომელთა მიღმაც კიდევ რაღაცების დანახვაა საჭირო...

სანამ მოვკვდებოდე (სრულად)

საუკეთესო მეგობრებს შორის, დიდი ტკივილი ჩნდება როცა ერთ-ერთს ის შეუყვარდა ვინც არ უნდა შეყვარებოდა. ერთმა საბედისწერო წუთმა შეცვალა სრულიად ყველაფერი.

სანამ სიკვდილი დამაფასოვებს

ცხოვრება თითქოს სუნთქვას არ მაცლის, თითქოს ჰაერი შემომაძვირდა.

სანამ გაიღვიძებდა (სრულად)

დაღლილი სხეული მიაყრდნო მამაკაცის გულ-მკერდს და ორთავემ დაიწყეს ცეკვა. ფარდა გაფრენას ლამობდა. სადღაც ჩაძირულები ვერც კი ამჩნევდნენ ირგვლივ შემოპარულ ცეცხლის კაშკაშს და ეს წითელ-მოლურჯო ალის ხაზები ლამაზადაც კი ეხვია გარს მთელს სახლს. ცეკვავდნენ და

სანამ შევხვდებით

წარმოსახვასა და რეალობას შორის გავიჭედე... დიდიხანია, რაც აღარ ვოცნებობ. ფიქრები წარსულის ლანდებივით გარს შემომხვევიან და ყოველ ნაბიჯზე ცოდვებს მახსენებენ. მოგონებები ყელში ხელებს მიჭერენ და უფსკრულისაკენ უმოწყალოდ მიმათრევენ.

ის რაც არ ვიცი (დასასრული!!!)

იმ საღამოს ჯერ კიდევ თბილოდა, თბილოდათ უბატრონოებს რომლებიც ღამის გატარებას რომელიმე ბუნკერში აპირებდნენ, თბილოდათ მერცხლებს ზუსტად იმ მერცხლებს რომლებსაც ხეზე ჯდომის მეტი

მომენატრები !

მომენატრები! ვიცი დიდხანს, სანამ შევიჩვევტკვილილებისგან დაბრმავებულ ჩემს თავს - უშენოს.ცოცხლად მოგკალ და თავხედურად გთხოვ რომ შემინდე,ეს მიტოვება -უუფლებო...ჩუმი... უენო!..

"სანამ შაშვი იგალობებს"(სრულად)

-უჰ,ძალიან ცხელა,-ჩაილაპარაკა მაგიდასთან მჯდომმა მამაკაცმა და დასველებული ცხვირსახოცი კისერზე ჩამოიდო. -შენ რა გენაღვლება ხვალიდან შვებულებაში გადიხარ ,ჩვენ ვიკითხოთ,-მეორე მაგიდიდან მამაკაცი წამოდგა და ცივი ბორჯომის ბოთლი რაკრაკით ჩაუშვა ყელში.

სანამ შევხვდებოდით თავი 1

ყველაფერი ხუთი წლის წინ დაიწყო..მაშინ,როდესაც უზარმაზარი საავადმყოფოს დერეფანში მოუსვენრად ვცემდი ბოლთას კედლიდან-კედლამდე და თავს ცხოვრებაში პირველად ვგრძნობდი საშინლად უსუსრად და არაფრის მაქნისად,სწორედ მაშინ როდესაც ვაანალიზებდი რომ შესაძლებელია