სასახლე დაბურულ ტყეში 9

_სისულელეს ნუ მელაპარაკები და სახლში დაბრუნდი. -ხმა გაიმკაცრა მან. _იქ ჩემი ადგილი არაა, არ შემიძლია გიყურო როცა ასეთი თვალები გაქვს და ამის მიზეზი მე ვარ. თითქოს უცრემლოდ ტირიხარ. არ შემიძლია ამის ყურება, გამიშვი!-კვლავ გაიბრძოლა ელენმა და ხელი

სასახლე დაბურულ ტყეში 8

ელენს გულზე მოხვდა მისი სიტყვები და პირდაპირ საწოლზე წამოიმართა და გაშმაგებული ეცა ბიჭს მკერზე. მთელი ძალით ურტყამდა და უყვიროდა: _არც ვიტირებ, შენ ამის ღირსი არ ხარ. ჩემი ერთი ცრემლისაც. მე წესიერი მეგონე, შენ კი ფიქრობ რომ იმიტომ ვტირივარ რომ თავი

სასახლე დაბურულ ტყეში 7

შიგნით შევარდა და წყლით დაფარული შიშველი ქალის სხეული დაინახა, რომელიც საშინლად იყო დაკაწრული, ნაკაწრები ახალი იყო, მაგრამ მისი მკლავები, მუცელი და ფეხები მუხლს ზემოთ სულ შრამებს დაეფარათ.

სასახლე დაბურულ ტყეში 6

ანდრიამ დაახლოებით ორი საათის შემდეგ გაიღვიძა, არა იმიტომ, რომ სიზმრის ლოდინი მობეზრდა, არამედ იმიტომ, რომ მაშინ მიხვდა ქალის სურნელი და გულისცემის შეგრძნება გამქრალიყო. მხოლოდ სიცარიელე დარჩა და როცა ძილიდან რეალობაში დაბრუნდა, აღარც იქ დახვდა

სასახლე დაბურულ ტყეში 5

ღამემ გადასვლა დაიწყო, ელენი აღარ ტიროდა, მაგრამ ანდრიას ისევ გულზე მიეკრა ქალი. გრძნობდა როგორ ართმევდა ძალას სინათლე ღამის სიშავეს. იცოდა რომ ელენს უკვე შეეძლო ბუნდოვნად მაინც დაენახა მისი გამოსახულება, სახე.. იცოდა, მაგრამ არაფერს აკეთებდა

სასახლე დაბურულ ტყეში 4

_კართან მიდი. სამზარეულოს კარს მიადგა და უშველებელ კალათში ჩაწყობილი ყვავილები შეათვალიერა. სიამოვნებისგან გაიბადრა და კალათი შიგნით შეიტანა. სულ ზევით იასამნები იყო. ორ ვაზაში გაანაწილა და თავისი და ანდრიას ოთახისთვის გვერდით გადადო.

სასახლე დაბურულ ტყეში 3

_ელენ,-გასძახა როგორც ყოველთვის მტკიცე და მომთხოვნი ხმით. ელენმა ხმის მიმართულებით გაიხედა და როგორც ყოველთვის ვერავინ შენიშნა. წარმოუდგენლად ეჩვენებოდა, სად უნდა დამალულიყო როცა ღია სივრცე იყო. ლამის ეჭვი შეიტანა ბიჭის რეალურობაში. მაგრამ გაახსენდა

სასახლე დაბურულ ტყეში 2

როცა იგრძნო, რომ ქალს ჩაეძინა სახეზე დახედა. ღაწვები ისევ სველი ჰქონდა ცრემლით. რამდენი ხანი იყო ატირებული ქალი არ ენახა ანდრიას, თან ასეთი ლამაზი და უსუსური. თმა ოდნავ გადაუწია უკან და ფრთხილად შეეხო კანზე.

სასახლე დაბურულ ტყეში 1

ნაზი, ფერმკრთალი სხეული მწვანე მდელოზე ესვენა და მისი წითელი კაბა, რომლის ზურგი ღრმად ამოჭრილიყო, უფრო მიმზიდველს ხდიდა თოვლივით თეთრ კანს. მზის სხივებმა მომენტალურად გაიბრწყინეს მის თმაზე და მანაც გაუაზრებლად გადადგა წინ ერთი ნაბიჯი, მაგრამ ისევ