იღბლიანი შეცდომა (თავი მეთოთხმეტე)

თბილისამდე ხმა არ ამომიღია.განსხვავებული კადრები ცვლიდნენ ერთმანეთს. თათიასთან გატარებულმა სამმა წელმა და მასთან დაშორების შემდეგ განვლილმა დრომ თვალწინ ჩამიარა. თითქოს, მისი

დემონის პატარა ანგელოზი [14]

-ზედმეტი მაგრამ ეფექტური. სახლში ხომ არ შემოგეჭრებოდი შენს სათამაშო ბიჭთან ერთად,- ლილეს სისხლი გაეყინა ძარღვებში და სუნთქვა დაუმძიმდა. თავს დარცხვენილად გრძნობდა მამის წინ, რომელმაც ის თავისდაუნებურად დედამის მიამსგავსა.

სახლში დაბრუნება

პატარა უფლისწულს მოეწონა ფილოსოფოსი, მაგრამ იქ ვერ დარჩებოდა, რადგან სახლი ელოდა მას, სახლი სადაც მას ელოდებოდნენ და ის დაიდძრა. ისევ შირს პეიზაჟზე გამოჩნდა მისი პლანეტა გულის ფეთქვამ იმატა და ლამის მხატვრის საჩუქარი გაუვარდა ხელიდან, მაგრამ მაინც

სახლში დაბრუნება

სასოწარკვეთილი თავზე ბალიშს ვიფარებ, სიბნელე მშთანთქავს და არაფერი მესმის. წამით წარმოვიდგინე, რომ ღია კოსმოსში ვარ, ვაკუუმში და ირგვლივ სრული სიცარიელეა. ერთადერთი რაც ჩემს არსებობაში მარწმუნებს, ეს გონებაში აღძრული აპოკალიპტური აზრებია.

დღეს უშენობის სახლში მიწევს მე არსებობა

დღეს უშენობის სახლში მიწევს მე არსებობა, თითქოს ლოდინიც გათანგულა ცრუ მოლოდინით,

ნუ შემიცოდებთ: 10 მიზეზი, რატომ ვრჩები სახლში სერიალების

შეიძლება ვინმესთვის მოსაწყენი ვარ, მაგრამ ყველაფერი, რაც მესაჭიროება ჩემს მშვიდ ნავსაყუდელში - სახლში მაქვს. სადღაც გასვლა ძვირი ღირს, ხალხის ატანა არ მაქვს, ჩაცმა - ცალკე თავსატკივარია. ვერ დავიჯერებ, რომ თქვენ არასდროს გიფიქრიათ ასე.

მითხარი, რისი გაკეთება არ გიყვარს სახლში და მე გეტყვი, ვინ ხარ

მათ შორის, ეს ეხება სახლის საქმიანობასაც. რა თქმა უნდა, არც რეცხვა, არც უთოობა და არც საჭმლის მომზადება დიდად არავის ეპიტნავება, მაგრამ არის ამათგან რომელიმე ერთი, რაც ყველაზე ძალიან არ გვიყვარს - ხელფასის ნახევარსაც კი გადაუხდიდით ვინმეს, ვინც

მენატურე ქალი შეურთავს და თურმე სახლში ორგიებს აწყობენ...

ხუთწლიანი ერთად ცხოვრების შემდეგ გავეყარე ქმარს, რომელიც დღემდე მიყვარს. ალბათ, იკითხავთ, თუ გიყვარს, რაღას ეყრებოდიო. მარტო ჩემზე რომ ყოფილიყო დამოკიდებული, ნამდვილად არ გავშორდებოდი და ყველაფერს მოვითმენდი, მაგრამ, თვითონ აღარ უნდოდა ჩემთან

"გპირდები" - (9)

უკვე ერთი კვირა იყო რაც სანდროსთან ვცხოვრობდი, ვიყავი უზომოდ ბედნიერი, მაგრამ მაინც გადავწყვიტე, რომ სახლში დავბრუნებულიყავი, რადგან ვიცოდი რომ დედაჩემი ძალიან ნერვიულობდა და შეიძლება რამე მოსვლოდა. ერთ საღამოსაც სანდრომ მიმიყვანა სახლთან.

სათნოების სახლში

პატარა გოგონა ვიღაც ქალმა ხელჩაკიდებული მიიყვანა „სათნოების სახლში“ ქალი – შენ აქ დარჩები /უთხრა და წავიდა/ ახალგაზრდა ქალმა ხელი ჩასჭიდა, გაიღიმა, მთავარ ოთახში შეიყვანა და სხვა ბავშვებს გააცნო.– ეს ლინდაა, გაიცანით, დღეიდან ჩვენთან