სადღაც გულის სიღრმეში(დასასრული)

როდესაც გამოვიღვიძე ორ სილუეტს მოვკარი თალი ერთი ალექსანდრე იყო მეორე კი ექიმის ხალათში გამოწყობილი კაცი რომელიც ალექსანდრეს ესაუბრებოდა, მათი ხმა კარგად არ მესმოდა მაგრამ მაინც გავიგე - გოგონას წნევამ დაუწიე, ეტყობა ნერვიულობდა რამეზე, ასევე

სადღაც გულის სიღრმეში (16)

დღემაც ჩვეულებრივ ჩაიარა. ვცდილობდი არ მეფიქრა იმაზე რაც მოხდა, იმიტომ რომ ეს ჩემს ჭრილობას უფრო აღრმავებდა, მტკიოდა ძალიან რომ ასე მომექცა, არ შეიძლებოდა უბრალოდ ერთი ესემესი გამოეგზავნარო უბრალოდ კარგად ვარ და დამელოდე, მეხომ მას დაველოდებოდი,

სადღაც გულის სიღრმეში (15)

ვერაფერს ვგრძნობდი, თითქოს გული ამომიღეს და მის მაგივრად ქვა ჩამიდეს, მხოლოდ სიძულვილსა და ტკივილს. სასწრაფოდ გამოვედი ოთახიდან, ჩემს ოთახში შევედი კედელლს ავეყუდე და ტირილი დავიწყე, არა ამას ტირილი არერქქვა ეს იყო რაღაც სხვა უფრო მძიმე, სასწრაფოდ

სადღაც გულის სიღრმეში (13)

შიგნით შევედი თუ არა ბიჭებმა ჩხუბი დამიწყეს ეტყობა გოგოებსაც მოუშალეს ნერვები და ისინი სამზარეულოში იყვნენ წასულები. - ანდა ამდენხანს სად იყავით ბიჭო? - ამდროს ალექსანდრემ რათქმა უნდა ტყუილი მოიფიქრა - საწვავი მითავდებოდა და ჩასასხამად წავედით -

სადღაც გულის სიღრმეში (13)

გიო ჩემი საძინებლიდან გავიდა, მე მოვწესრიგდი და ქვემოთ ჩავედი ბავშვებთან. ყველა ერთან იყვენენ და რაღაცაზე საუბრობდნენ - რაარი გოგო სულ შენ როგორ უნდა გელოდებოდეთ მოვკვდით შიმშილით (სანდრო)- კაი ერთი საჭმელი მზადრო იყოს არვნახავდი რას

სადღაც გულის სიღრმეში (12)

შევედით თუ არა ყველა გეკითხებოდა რა დაგემართაო მაგრამ თედობ წავიქეციო თქვა და მეც არაფერი მითქვამს. ცოტახანში ალ,ექსანდრეც შემოვიდა გიოსთან ერთად. ჯერ ალექსანდრეს მიესალმნენ, შემდეგ ცოტახანს ისე ვიჯექით და ვლაპარაკობდით. სუპრას გავალაგებთქო ვუთხარი

სადღაც გულის სიღრმეში (11)

დილით ადრე გავიღვიძეე, თუმცა არა კი არ გავიღვიძე გამაღვიძეს იმ ხმაზე ლაპარაკობდენენ.ძლივს წამოვყავი თავი საწოლი დავალაგე ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი - ოჰ მობრძანდით ანასტასია ქალბატონო?- სიცილით მითხრა სანდრომ და ლოყაზე ხმურიანად მაკოცა - აუ რა ხმაზე

სადღაც გულის სიღრმეში (10)

დილით ადრე ავდექით. ავდექით რა აგვაყენეს ბიჭებმა , თქვენით თუ არ ადგებითო ცივი წყალი გიშველითო. ამიტომ ძლივს აწიეთ თავები , მოვწესრიგდით და ჩემოდნები გავიტანეთ.ვისაუზმეთ და მერე უკვე სახლიც დავტოვეთ. ორი ვანქანით მივდიოდით მე ჩემი, ჩემი რა მამაჩემის

სადღაც გულის სიღრმეში (9)

თედოს წასვლის შემდეგ ნიას დავურეკე და ყველაფერი მოვუყები მერე ბავშვებმაც დამირეკეს მითხრეს რომ საღამოს ამოვიდოდნენ ჩემთან , დარჩებოდნენ და დილით ერთად წავიდოდით დასასვენებლად.. შემდეგ მამას დავურეკე - მა როგორ ხარ? მომენატრეე - მეც ძალიან პატარავ.

სადღაც გულის სიღრმეში (8)

გაურკვევლობისგან არვიცოდი რა მექნა. მიყვარდა ალექსანდრე ? არვიცი არვიცი. ბინაში ავედი და კარს მიღმა ბიჭების წუწუნის ხმა ისმოდა. - ვაა გაიღვიძეთ? - აუ ტასო ნაბეღლავი ან ბორჯომი რაღაც მომიტანე რა (გიო) - მეც რა ტასო (თედო) - კარგით დაწყნარდით ყველას