სიყვარულის გზა (თავი 4)

სანდროზეც ვიფიქრე,მივხვდი სისულელეა, გული გატკინოს ადამიანმა რომელსაც არ იცნობ,ვერ ხედავ , არაფერი არ გაკავშირებს მასთან , თუმცა სიყვარული ასეთია,არაფერს გვეკითხება ისე შემოიჭრება ჩვენს ცხოვრებაში და გვაწიოკებს

''სიყვარულის ორმოცი წესი'' - რჩეული ფრაზები (2)

''ის ათასობით ადამიანის სიყვარულის, პატივისცემისა და აღტაცების საგანია, მაგრამ თავად, მიზეზთა და მიზეზთა გამო , სიყვარულისგან შორს არის. '' ყოველთვის ასე იყო - როგორც კი სიმართლეს ეტყოდი, მაშინვე შეგიძულებდნენ. რაც მეტს ელაპარაკებოდი სიყვარულზე,

სიყვარულის გზა თავი3

არვიცი რამდენ ხანს ვიდექი ასე ,უბრალოდ ვუყურებდი ნაცრისფერ ცას როგორ გავარდისფერდა მერე გაცისფრდა , მომნატრებია სიწყნარე ...თუმცა ეს იდიალური წუთები დამთავრდა აქა იქ საუბრის ხმა რომ გავიგე, კარავში შესვლის სურვილი სულაც არ მაქვს , მალე მზის სხივებმა

სიყვარულის გზა თავი2

ჩვენი კარავი რომელიც დავითმა დაგვითმო უყვითელია,არც ისე პატარა , მე და თინაკო თავისუფლად მოვთავსდით საათზე მეტია გაუნზრევლად ვწევარ, ვდილობ რეალობა გავიაზრო ნუთუ მე ეს გავაკეთე?-მარიამ! მარიაამ!ვიცი არ გაცმდება, თანაც

სიყვარულის გზა (საცდელი თავი)

როგორი ცხოვრება მინდა, რომ მქონდეს? ეს მაშინ მივხვდი, როცა 19 წლის ასაკში ,,ველურ პირობებში" წავიკითხე, ამ ნაწარმოებმა სრული გადატრიალება მოახდინა ჩემში, მე ყველაზე ჩვეულებრივ გოგოსაც კი მომინდა , რომ რაღაც მსგავსი მომხდარიყო ჩემს ცხოვრებაში,ეს

სიყვარულის ნაყოფი 4 თავი

ანდრეა დავაძინე და გვიანობამდე ველოდი სანდროს დაბრუნებას. 3 საათზე გადავწყვიტე რომ აღარ მოვიდოდა და დავწექი, თუმცა არ დამეძინა. ვფიქრობდი სანდროს საქციელზე. ის მართალი იყო, 5 წელია მის კისერზე ვარ და პლუს ამას ბავშვიც არ არის მისი

'სიყვარულის ორმოცი წესი'-რჩეული ფრაზები(1)

არც ერთი წიგნიდან ამომიწერია იმდენი ფრაზა რაც 'სიყვარულის ორმოცი წესი'-იდან ამოვწერე ! მინდა რამოდენიმე მათგანი გაგიზიაროთ.განა სიკვდილის მთავარანგელოზს , აზრაილს თვითონ გამჩენი არ გზავნის დედამიწაზე ჩვენი მზის დასაბნელებლად ? ადამიანებს ჭირივით

სიყვარულის მოგონება

ამ ლექსს მივუძღვნი თათიას ამ სიყვარულის გალიას ჩემი სიცოცხლის წყალს, ნიავს ჩემი ცხოვრების აზრს, ნიაზს

სიყვარულის რეფლექსი (სრულად)

მასთან ძალიან ახლოს მივედი, ისე ახლოს, რომ ამ ლამაზი ხედის თავზე მოაჯირთან რომ არ ყოფილიყო მიმწყვდეული, უდაოდ უკან დაიხევდა უხერხულობისგან. სხვა გზა არ ჰქონდა, ადგილზე გაქვავდა და ჩემს მძიმე სუნთქვას განცვიფრებული უსმენდა. ხელები მის მარჯვნივ და

სიყვარულის რეფლექსი

ვუყურებდი მარიას და ხმის ამოღებას ვერ ვახერხებდი, რადგან არ ვიცოდი რას ვგრძნობდი მის მიმართ. ვერ გავრკვეულიყავი საკუთარ აზრთა სვლაში. არ შეიძლება მარია არ გყვარებოდა, რადგან მასზე ლამაზი და მიმზიდველი არსება ბევრი არ დადიოდა მთელს სიცილიის კუნძულზე.