ბავშვობის სიყვარული -7-

ჩემი კომის გამო ადვილად მიხვდებოდით,რომ უნივერსიტეტში ვერც ერთ ლექციას ვერ ვესწრებოდი, რის გამოც ლექტორები ჩემს ოჯახს დაუკავშირდნენ. რათქმაუნდა, იმ პერიოდში არავინ იცოდა როდის გამოვჯანმრთელდებოდი და ჩემმა მშობლებმაც უნივერსიტეტს დაზუსტებით ვერაფერი

სიყვარული, ტკივილი, იმედგაცრუება (თავიII)

სხვაა..მან პირველმა შეამჩნია ყველაფერი. მე გვიან მივხვდი რაც ხდებოდა ჩემ თავს. ყოველ დღე ეს გრძნობა ძლიერდებოდა ტკივილიც რომელიც მუცელს მიღრღნიდა,გულს მიცემდა იმდენად სწრაფად,მეგონა ეს ეს იყო გაჩერდებოდა და მოვკვდებოდი,მაგრამ დროთა განმავლობაში მე

სიყვარული, ტკივილი, იმედგაცრუება (თავი I)

გამარჯოაბათ,მე მოგიყვებით ერთი ჩვეულებრივი,მეოცნებე,არეული,უცნაური გოგოს ისტორიას,არა არ გეგონოთ რომ მე მესამე პირივარ ,მე თავად გახლავართ ის გოგო .

მარტინი და სიყვარული (1)

როცა ვინმე გიყვარდება შენი ცხოვრება მთლიანად იცვლება და შენც ის აღარ ხარ ვინც იყავი. და როცა გიყვარს,როცა შენი სიყვარული ნამდვილი და წრფელია აღარაფერს აქვს აზრი,არც შენს თავმოყვარეობას რომელიც აქამდე კისერში გიჭერდა და არც იმ ნეგატივს რომელიც შენს

ჩემი ბოლო სიყვარული

შენზე ფიქრები მაგიჟებს შენზე ოცნება მაფიქრებს ეს სიყვარული მატირებს მექცევა როგორც პატიმრებს

ჩემი დიდი ხნის სიყვარული 2

ორ საათიანი მგზავრობის შემდეგ ქობულეთში ვართ. ვაკომ კოტეჯები იქირავა. ძალიან ლამაზი გარემოა. სამი კოტეჯი პალმებში ჩადგმული, ირგვლივ ლამაზი ყვავილები და ბუჩქები. ზღვიდან რამოდენიმე მეტრის მოშორებით და რაც მთვარია ყველაფრისგამ მოშორებით. პირველი ორი

აღიარებული სიყვარული

და უცებ ვხედავ, როგორ მოემართება ჩემსკენ, აბჯარ-იარაღ ასხმული, მაღალი მთასავით მამაკაცი. სისხლში, კვამლში, ტყვიებში, ხმაურში ნაცნობი სილუეტი შევნიშნე და ჩემში რაღაცამ გაანათა. იმედი ჩამესახა არა გადარჩენის, არამედ სიმარტოვიდან თავის დაღწევის.

ჩხუბით დაწყებული სიყვარული !

რა უცნაური ღამეა თბილი და იდუმალი თითქოს ზღაპრიდან გამოპარული ვფიქრობ შენზე და ღმერთზე. ვინ ხარ? აქამდე სად იყავი? ასე რატომ ააფორიაქე ჩემი მშვიდი სამყარო? იქნებ ეს ის გრძნობაა, ბავშვობაში რომ უნდა სტუმრებოდა სულს, ან ცოტა მოგვიანებით.

არ ყოფილა სიყვარული ნამდვილი~მკვლელის ანდერძი

გახსოვს რო წაგიყვანე პირველად 30 ივლისი იყო, წაგიყვანე არა ფაქტიურად მოგიტაცე და წაგიყვანე მთაში ჩემთან ფიქრობდი რო მოგვკლავდენ ამისთვის ფიქრობდი რო მშბლები არ გაცოცხლებდნენ მაგრამ არ იცოდი რო ჩემმა მეგობრებმა შენები ნახეს და მოუყვნენ თუ როგორ

შენ მე სიყვარული მასწავლე.. III

დიდხანს ვუცქერდით,შემდეგ წყნარად ვუთხარი თითქმის ჩურჩულით : -იქნებ წავიდეთ? ძალიან დაგვიგვიანდა.დედაჩემიც ინერვიულებს. -როგორც შენ იტყვი.-დამწუხრებულმა მითრა,თიქოს არუნდოდა წასვლა არუნდოდა სახლში ..