ფოსტალიონი გოგონა (სრულად)

მის წელზე შემოკრული ხელები იგრძნო ჟრუანტელმა ერთიანად დაუარა ტანში. მთელ მუცელში საშინელ წვას გრძნობდა ხელებს კი უფრო მაგრად უჭერდა და შიშველ სხეულზე იკრავდა გოგონას.. ტუჩებს მის ყელზე დაატარებდა და ვნებისაგან გაბრუებულები ვეღარაფერს იგებდნენ მანამ

_ვერ გვიცანი გოგო ?! (სრულად)

აუ თუ ძმები ხართ რა!_ხელი აიქნია იოანებ და გარეთ გავარდა კარები მთელი ძალით მოიჯახუნა _ხელები ამიწევია თქვენს წინაშე რა!მაგრები ხართ წადით თქვენც_ამოიბურტყუნა ნიკამ და ფეხზე წამოდგა_წავედი მე,შგეხმიანებით მერე!_და სახლი საჩქაროთ დატოვა

"მარჯანიშვილზე" (სრულად)

არ ვიცი ამ დროს ვინ რას ფიქრობდა, მაგრამ იქ მაღლა სიყვარული ნამდვილად ყიოდა. რაღაც ახალს ელოდა, განსხვავებულს და არაბანალურს. ბევრი ცრემლითა და ბევრი ღიმილით, აჩქარებული გულისცემითა და ცხელი ჩახუტებით, აუხსნელი შეგრძნებითა და კიდევ ერთი ბედისწერით.

და მაინც... (სრულად)

ვინანე იმდენად გვიან რომ ვერც გეტყოდი იმდენად გვიან რომ ვეღარც დაგინახავდი იცი? სავადმყოფოში ოპერაციის შემდეგ რომ დამირეკე სპეციალურად არ ავიღე არ მაქვს ამის თავი თქო მაგრამ რა მივიღე?

ახალი მეზობელი - სრულად

თმა გაიხსნა და აქეთ იქით ნელა გააკანტურა . ღიმილით წამოდგა ამღვრეული თვალებით მომზირალი ზურაბიანი და ქალი კედელს ააკრა , მძიმე სუნთქვა ამოუშვა პირიდან და გაავებული დააკვდა გამომწვევად მომზირალ ბაგეებს .

მაღლა მთაში,ანგელოზი დავინახე! (სრულად)

საინტერესოა რამდენად შეუძლია ადამიანს საკუთარი ბედის შექმნა ან შეცვლა.ხშირად გამიგია ადამიანები საკუთარ ბედს თვითონ ქმნიანო, მაგრამ რატომღაც არ ვეთანხმები.აი იქ მაღლა რაც არის გადაწყვეტილი არამგონია ის ჩვენ შევცვალოთ...

დროს არაფერი მიაქვს (სრულად)

– ნახე აი ასეთი ვუყიდოთ – ნიკუშ დარწმუნებული ხარ, რო ბავშვის კაბას კუდი ჭირდებაა? – არ მოგწონს ტოო? – მე კი მომწონს ბავშვებს თუ მოეწონებათ

იყავი ბედნიერი - სრულად

სახე ხელებში ჩავმალე და მოხდა ის რისიც მეშინოდა ! გაუჩერებლად ვტიროდი , ამდენი წლის ნაგროვებ სევდასა და ბრაზს ამ ცრემლებს ვატანდი და ვგრძნობდი , როგორ მშორდებოდა გულიდან რაღაც დიდი ლოდი. ცას ავხედე და თვალები დავხუჭე.

ჩუმი სიყვარული (სრულად)

ლექსო: რა ხასიათი გაქვს გოგონი, ასეთი ხასიათით ვერ გათხოვდები ნინა: შენ მაგაზე არ იდარდო, თაყვანისმცემლების რაოდენობას არ ვუჩივი ლექსო: შეყვარებული არ გყავს ხო? ნინა: მერე შენ რა? ლექსო: არაფერი, გამიკვირდებოდა რომ გყოლოდა ნინა: თავი დამანებე

ღიმილი ჰქონდა სასწაულად სევდიანი (სრულად)

წვიმის წვეთების შხარუნი ისმოდა ოთახში, ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარიყო ლილე და ნამიანი ქუჩებისთვის გაესწორებინა მზერა. უყურებდა ქალაქს... ქალაქს სადაც სიყვარული ყველა კუთხე კუნჭულში ახწევდა და ხალხს აბედნიერებდა, უყურებდა წყვილებს რომლებსაც ღიმილი