ტელეფონის ბრალია (სრულად)

გადავწყვიტე დამედო ერთი ლამაზი და ისტორია,იმედია მოგეწონებათ.....სამსახურიდან დაღლილი გამოვედი,დიდხანს ველოდე მარშუტკას,ბოლოს როგორც იქნა გამოჩნდა,როგორც კი ავედი მაშინვე ყურსასმენები გავიკეთე და უკვე მერამდენედ ვუსმენდი Leonard Cohen - A Thousand

ექსპონატი (სრულად)

ჩემს წინ გაჩერდა და პატარა ბოთლს თავი მოხსნა. თავისი გრძელი თითები ჩაჰყო და უკან მწვანე საღებავში ამოსვრილი ამოიღო. მერე კი უცერემონიოდ დამისვა ეს ხელი ტანზე. თვალები გამიფართოვდა. თავად კი მოჯადოებულივით უყურებდა ჩემს ტანზე წასმულ საღებავს.

ბიჭი სახელად 66-33-XX (სრულად )

ქუხილი კი არადა არ ჩერდებოდა, უფროდაურო მეტად გრუხუნებდა... ტირილის ზღვარზე ვიყავი უკვე მისული. რომ ვაჩემ საბანი გადამხადა, ხმის ამოუღებლად დაწვა საწოლზე, საბანი გადაიფარა, ახლოს მოიწია და გულზე მიმიხუტა. აქამდეც გაგონილი მქონდა მისი გულის ცემა,

უბრალოდ ისტორია.არაფლით გმორჩეული..უინტერესო ბანალური ისტორია

_გიყვარვარ? _ხომ იცი ამ კითხვაზე პასუხი..._სევდიანად ჩახედა ბიჭმა თვალებში გოგოს თითქოს რცხვენოდა კიდეც მისი _გიყვარვარ? _ლიზა მე... _გიყვარვარ?_აღელვებისგან ხმა აუკანკალდა ლიზას _მიყვარხარ...სიგიჟემდე...უსასრულოდ..შენ ხომ იცი ეს? _ვიცი...მაგრამ არ

გაუცინარი ხელმწიფე (სრულად ნაწილი II)

_უილიამ მიშველე.. მამა, მამა... ის.. -ეს თქვა და იქვე ჩაიკეცა. უილიამმა ძლივს მოასწრო მისი დაჭერა. ხელში აიყვანა და შიგნით სირბილით შევიდა. ქალი ხელიდან არ გაუშვია ისე გააღვიძა ელისი, რომელსაც მხოლოდ პირად საქმეებში იხმარებდა ხოლმე. მსახურების

სურვილის გემო (სრულად)

ორიოდე წუთში თავად მოშორდა ღიმილიანი სახით და საოცრად კმაყოფილმა ჩაიალაპარაკა ,,სურვილის გემო’’-რა გააკეთე?-ახლაღა წამოიკივლა ბახტაძემ და ორი ნაბიჯით გასწრებულს წამში წამოეწია. -ვალები დაგაბრუნებინე-თვალი ჩაუკრა წინ ატუზულ გაცეცხლებულ გოგონას და

მამიკოს ფულებით განებივრებული გოგონა.. [სრულად]

-მიყვარხარ! - ჩუმად ამოსთქვა და ჩაეხუტა...-მარიამ...-გისმენ...-იცოდი, თუ პინგვინმა პარა იპოვა მას არასოდეს მიატოვებს...-ჰმმ...-გახდები ჩემი პინგვინი? - ღიმილით უთხრა და ჯიბიდან წითელი ბახტრის ყუთი ამოიღო...-ალექსანდრე...- ღიმილმა გადაურბინა

თათა (სრულად)

ერთი საოცარი ახალბედა მწერალი გვყავს საიტზე, რომლის სიყვარულის ისტორია რომ მოვისმინე, მივხვდი უნდა დამეწერა. საკმაოდ გაბედული ნაბიჯი იყო, მაგრამ გავრისკე... მომცა უფლება რაღაც-რაღაცეები შემეცვალა, ცოტა ჩემი ფანტაზიაც ჩავრეთე, თუმცა ყველანაირად

როდესაც ტუჩები ერთმანეთს ხვდება [სრულად]

– გამიშვი, რას აკეთებ?! – ამოვიჩურჩულე, როგორც კი ჩემს ტუჩებს მოსცილდა, მაგრამ ახლა ყელზე ჩააცოცა ბაგეები და კიდევ მოახერხა იმდენი, რომ გონის დაკარგვამდე მესიამოვნა მომხდარით. – გთხოვ... – კვნესას ამოვაყოლე ბგერები და უკვე განთავისუფლებულმა, ერთი

ჩვენ გავიმარჯვეთ! (სრულად)

-რამე დაავადება ხომ არ ჰქონიათ თქვენს გვარში?-ქალს სახეზე უკმაყოფილება გამოეხატა. -არა,არ ვიცი. -დაფიქრდით. -არ ვიცი.რა მჭირს? -პაატასთან შედით-მიმართვა მომაწოდა და მანიშნა,ადექიო.