მილიონ კითხვის ნიშანს (სრულად )ნაწ 1

მაინც რატომ ფიქრობდა გიგიშა ,რომ სალულა შეიძლებოდა ყვარებოდა? ან რა ყვარებოდა სიყვარულით მაგას ელისოც კი არ ყვარებია და ეგ გოგო ვინღაა... ბავშვობიდან რაღაცნაირი იყო ავალიანი სულ უცნაური მხოლოდ ძმაკაცებში გახსნილი და ჩხუბში თავზეხელაღებული ეს 2 იყო

ტკბილი ტუჩები (ანუ შენს კოცნას ვერ დავივიწყებ) (სრულად)

-მიყვარს შენი ტკბილი ტუჩები თქვა მან და კიდევ ერთხელ მაკოცა...წელი ხელზე მომხვია და მეორე სართულზე ამიყვანა.თან ნელნელა მხდიდა ტანსაცმელს სულ შიშველი რომ დამტოვა სხეული დამიკოცნა მეც თმაში ხელი შევუცურე და ამით უფრო გავახელე ოთახში მხოლოდ

ჩახშობილი გრძნობები არ კვდება (სრულად)

და უცებ ცრემლი მის თვალზე.სიყვარული არ შეიძლება უცრემლოდ არსებობდეს. რაღაცა ტკიოდა,შიგნიდან რაც ანადგურებდა. რა იყო ეს? ალბათ ის რომ ნინის უკვე არანაირი რექაცია აღარ ქონდა. ეს ეტკინა, იმის მიუხედავად რომ იცოდა ნინის ისევ ისე უყვარდა როგორც ადრე, არა

სიყვარული ყველაფერს გაუძლებს (სრულად)

გათენდა მე როგორც ერთი გიჟი გადარეული და დედაჩემის თქმით ქაჯი ნინა საწოლიდან წამოვარდნილი ვირი რომელიც ყველაფერს ასხივებს ოთახიდან გასვისთანავე ვემზადები რომ წავიდე სამსახურში ცეკვა ცეკვით ვემზადები მიუხედავად იმისა რომ ერთ-ერთ მდიდარ ოჯახში ვმუშაობ

შვიდი (სრულად)

-ქალბატონო ნანო იქნებ ინებოთ,ასწიოთ ერთი ადგილი და ჩამეხუტოთ.-სიცილით უთხრა ლიკამ და ხელები მაგრად შემოხვია. -სად ხარ გოგო ამდენხანს?-უთხრა გაბრაზებულმა ნანომ და მანაც მაგრად შემოაჭდო ხელები. -ჯანდაბაში და დოზანაში! ჩემი ძმა არ მიშვებდა დამეხმარე

231 დღე (სრულად)

ასე დაიწყო მან მომწერა მე რომ უნდა ვყოფილიყავი ბედნიერი უნდა გამეღიმა და მე ღიმილი მიხდებოდა უცნობი ადამიანი უცხო გარემო უცხო მესიჯი როცა ავტორს არც კი იცნობ მაგრამ გხვდება ისეთი მესიჯი რომელიც ღიმილს გღვრის სახეზე და ბედნიერი ხდები

ის, რაც შეუძლებელი მეგონა!!! (სრულად)

-ალექსანდრა, ადექი!დილა როგორც ყოველთვის ამ სიტყვებით იწყება ჩემს სახლში. -კაიიი დეე, ეხლავე.(მე)ავდექი, თავი მოვიწესრიგე და პირველ სართულზე ჩავედი. ცოტა წავიხემსე ჩემებს დავემშვიდობე და დაბლა ჩავედი სადაც სალო მელოდებოდა. -ბუბუ, როგორ მომენატრე

მზეც კი ვერ ანათებდა ისე, როგორც ადრე (სრულად)

-როდემდე უნდა იყო ასე? შეიგნე რო არასოდეს დაგირეკავს!!! -კარგი რა თამო შემეშვი, უარესად ნუღარ მიმატებ... -ვერ ხვდები, რომ შენთვის კარგი მინდა? -ვხვდები, ვხვდები, მაგრამ რა ვქნა?-თავს ძალა დაატანე და გამოდი ამ მდგომარეობიდა. უნივერსიტეტში წადი,

მოულოდნელი შემთხვევა (სრულად)

ისეთი სისწრაფით გაჩერდა მანქანა პირდაპირ ჩემ ფეხებთან გონზე მოსვლა ვერ მოვასწარი შიგნით ისე აღმოვჩნდი. შეშინებული ვუყურებდი უცნობ მამაკაცებს და იმის გააზრებასაც ვერ ვაახერხებდი, რომ უკვე რამდენიმე წუთია მანქანა ჩემთვის გაურკვეველი მიმართულეებით,

NSG (სრულად)

2014 წლის თბილისი. ის თბილისი, განვითარების ყველაზე ვიწრო ხიდზე რომ იდგა. ის თბილისი, ჩვენ რომ საჭიროებაზე ბევრად სწრაფად გაგვზარდა. და მაინც, არ მახსოვს ვინმეზე ასეთი ამბავი ყოფილიყო. ყველას ენატრებოდა, ვინც არ იცნობდა იმათსაც. ყველა განიცდიდა.