მწვანე ლაქა (სრულად)

Დაწოლის წინ ჩემი საძინებელი ოთახის ფანჯარა სქელი ფარდების დახმარებით ჩავაბნელე ,რომ დილითაც კარგად გამომეძინა, თუმცა ვინ გაცდის. ახალ გამოღვიძებულმა თვზე საბანი წავიფარე, -იმედია უკან გაბრუნდება და არ გააგრძელებს ისევ კარზე კაკუნს.

წარსულიდან მომავალში გასაქცევად {სანი}( სრულად)

ახლა შემეძლო სამსახურის გარდა კიდევ რამეზე მეფიქრა. შემეძლო მშვიდად ვყოფილიყავი რადგან ლეა წამოდგომაში დამეხმარებოდა თუკი წავიქცეოდი.

სასუფევლის ყვავილი (სრულად)

აღწერა: "ისტორია" სიყვარული, რომელსაც ჯიუტი სიჩუმე ეწინააღმდეგება. პრინციპები, რომლებსაც გული ამარცხებს. როცა გგონია, რომ ყველაფერი დასრულდა — ცხოვრება ახალ ფურცელს გიხსნის. „სასუფევლის ყვავილი“ არის ამბავი გოგოზე, რომელმაც სიყვარული საკუთარ

უხილავი გრძნობები (სრულად)

რეალურად ყველაფერი უფრო ადრე დაიწყო, ჯერ კიდევ მაშინ სკოლაში რომ სწავლობდა და ფრიადოსანი ერქვა. შემდეგ, სკოლაც დაამთავრა და უნივერსიტეტშიც წარმატებით ჩააბარა. ძალიან უნდოდა შემდგარი ქალი ყოფილიყო მომავალში, ამიტომ ძალას არ იშურებდა მიზნის

თვალები გეტყვის (სრულად)

-მესმის მე შენი ნანი..-სული გავუთბე.. გამიგო და გამიღიმა მისებურად.. კანი მეწვოდა უწონო სურვილით, იმ ტუჩებსაც დავპატრონებოდი,რკალად რომ დააწყობდა ხოლმე ღიმილისას, მაგრამ.. ამწამს და ასე მეგონა, მთელი ცხოვრება, მხოლოდ თვალები მეყოფოდა მისი რომ

სოფელში ნაპოვნი (სრულად)

გიორგი, რომ თავის პალტო და სპორტული ტანსაცმელი გაიხადა, გააჩინა ნიტასათვის სრულიად ახალი შთაბეჭდილება. მისი სხეული დაკუნთული იყო, ყველა ნაკვთი მტკიცე და ძლიერი. ნიტას გულში რაღაც უცნაური ჟრუანტელი გაივლის. მისი ყურება, მაშინვე, ზედმეტი სისუსტის

სოფელში ნაპოვნი (სრულად)

საღამო სოფლის თავზე ჩამოიწვა. ქორწილის მხიარულებამ ნელ-ნელა უკან დაიხია, ხალხმა სახლებში დაიწყო გასვლა, და მინდორზე მხოლოდ რამდენიმე ციმციმა კოცონი დარჩა. გიორგიმ ნაზად აიყვანა ნიტა ხელში.

*** ( სრულად )

რა უცნაური რამეა სიკვდილი. ისე მოგადგება კარზე,ვერც გაიგებ.

ნისლის მიღმა ( სრულად )

ნავს ინერცია აღარ ეყოფა და საცაა გაჩერდება, მანამდე კი ძალიან ნელა მიიწევს წინ. შენიშნავდით ნავში მყოფ გოგონას, ხელის მტევანი ყინულივით ცივ წყალს ეხება, მაგრამ ის ვეღარაფერს გრძნობს. იფიქრებდით, როგორ უხდებაო წითელი კაბა, სინამდვილეში კი თეთრი

სხეულს მიღმა (სრულად)

წამები წუთებად იქცევიან, წუთები საათებად, საათები კი თავის მხრივ დღეებად და ერთი მეორეს მიყოლებით მიდიან, თითქოს ეს ჩევულებრივი ამბავია, მაგრამ რა ხდება მაშინ როცა შენი ცხოვრება ქვია და უშენოდ გადის?!