უკანასკნელი წერილი (სრულად)

წვიმიანი საღამო იყო.ქუჩის ლამპიონები სუსტად ანათებდენ სველ ტროტუარს,ხოლო ნოტიო ჰაერში სიგრილე ნაზად ურევდა ქალაქის სუნთქვას.ალექსანდრემ წერილი ხელში დაიჭირა და ისევ წაიკითხა-უკვე მერამდენედ "მაპატიე"..-ასე იწყებოდა.

დილა მშვიდობისა სამყაროვ ( სრულად )

- იშმუშნება, წამწამებს ახამხამებს, მგონი იღვიძებს, თვალებს ახელს, ირგვლივ ყველაფერი ნათდება და მეც გრძნობებ მორეული ვჩურჩულებ... - დილა მშვიდობისა სამყაროვ.

ძვირფასი მსხვერპლი ( სრულად)

_ ნიკოლა იცი ახალი ამბავი?_ ლამაზი გრძელთმიანი გოგო ლამის კალთაში ჩაუჯდა წითურ თმაგაჩეჩილ ბიჭს. და საკოცნელად დაიხარა. ბიჭმა სახე მოხერხებულად აარიდა. _ რაო? ნინი რა ხდება?_ გაუღიმა, წელზე ხელები მოხვია ასწია და თავისი მუხლებიდან ისევ სკამზე

გადაგიყვარებ !(სრულად)

............................... და თუ არსებობს ერთი მიზეზი მაინც ბრძოლისთვის ,შენ არ უნდა დანებდე სულ რომ არავინ გყავდეს გვერდით, არავის ედარდებოდე, ენატრებოდე და უყვარდე მაინც არსებობს ის ერთი მიზეზი სიცოცხლისთვის და ეს მიზეზი თავად შენ ხარ .

ტალავერების ხელებს (სრულად)

მეტი, ვინ ან რამ, რაღა უნდა დამმართოს? მარტოობაზე უარესად, ნეტავ, რომელი სასმელი დამათრობს?

საყვარელი ვენდი ( სრულად )

- ყოველი დღე არ ყოფილა უღრუბლო და მზიანი მაგრამ როცა ღამდებოდა... როცა ღამდებოდა მათი პატარა საძინებელი ოთახი ისევ ისე ივსებოდა ჯადოსნობით როგორც იმ დროს პიტერი რომ ვენდის საძინებელში ძვრებოდა ხოლმე უჩუმრად...

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო ( სრულად )

- ცხოველივით იყო დაბმული, სულ მთლად შიშველი, სხეულ დალურჯებული, გასისხლიანებული, უგონო მდგომარეობაში, ცხოვრებაში პირველად აუკანკალდა ხელები როცა იმ თოკებს ხსნიდა გამხდარი მაჯებიდან...

გრძნობების მორევში (სრულად )

ანდრე გთხოვ.. ამოიჩურჩულა ნიცამ უშედეგოდ. კაცის ხელები ძლიერად ეკვროდა . მაისური აუწია აკანკალებული თითები შეუცურა და პირველად შეეხო ნიცას მკერდს. ტუჩებს უკოცნიდა ….

არაფერი ჩანს (სრულად)

თავიდანაც, გულში ჭრილობით დავიწყე ჩემი სულის სამუდამო დაჩრდილვა და მივაღწიე კიდეც. ...მაგრამ, სახლს, ჩემს მუდამ ქარით აჭრიალებულ სახლს, რა შემიცვლის...

მე ვარ სიცოცხლე ( სრულად )

- რა იქნებოდა ადამიანებს საკუთარი თავის იმდენად სწამდეთ, რომ მუდმივად ზეცაში არ უწევდეთ ყურება არარსებული არსების წყალობის მოლოდინში, რა იქნებოდა ასე ღრმად რომ არ ჰქონდეს მათ არსებაში ფესვი გადგმული სამყაროსავით უძველეს შიშს და უიმედობას...