რეკვიემი (ამბავი მეორე) (პირველი ნაწილი სრულად)

იქნებ ყველაფრის დასრულება მისი არსებობის დასრულებასთან ერთად უკეთესი ყოფილიყო ვიდრე სიცარიელეში დაბრუნება, ვიდრე ტკივილთან გამკლავება, ვიდრე ბრაზის დამარცხება, ან კიდევ უარესი იქნებ ფიქრობდა, რომ ასე სჯიდა ან უნდოდა კიდეც სხვებსაც ეგრძნოთ დანაკარგით

ლისა ( სრულად )

- გუშინ ლისას ვაკოცე, -ჩემდა უნებურად დამცდა, ტატოს სახეზე შეეყინა ღიმილი გახევდა და უცაბედად ისეთი სიცილი აუტყდა შადრევანივით შემომაფრქვია ყავა სახეში...

რეკვიემი (ამბავი პირველი) (პირველი ნაწილი სრულად)

რეალურ ცხოვრებაში ხშირად ინგრევა ჩვენი წარმოდგენები, იმედები რომ ყველაფერი კარად იქნება, რომ ხვალინდელი დღე აჯობებს დღევანდელს, რომ შემდეგ წელს უფრო მეტს შევძლებთ, რომ უფრო მეტს ვიშრომებთ, მეტად მოვინდომებთ, მეტად გაგვიმართლებს და ა.შ.

დღევანდელი დღე ( სრულად )

- შემიძლია მთელი ცხოვრება ასე ხელში აყვანილი გატარო, -ზემოდან დახედა მის მკლავებში განაბულს და აციმციმებულ თვალებში საკუთარი თავი რომ დაინახა მიხვდა, მისთვის ნამდვილად ღირდა ლოდინი...

გამსახურდიები (სრულად)

- 45 გრადუსი სიცხეა გარეთ, ნინა. გამაგებინე, რანაირად გაცივდი? - ტელეფონში მიყვირის ანიკო და მანქანას ქოქავს. ჯაბახანას ღმუილის ხმა ყურს მიგუბებს. - რანაირად ცივდებიან ადამიანები დღისით-მზისით, დარში და ავდარში? - ვსრუტუნებ, - მოსვლა არ გაბედო.

ზოგი ჭირი მარგებელია ( სრულად )

ფეხით მოსიარულეთათვის მწვანე აინთო თუ არა, სირბილით წავედი ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს დაყენებული ავტომობილისკენ, ის იყო ტროტუარზე უნდა ამებიჯებინა სად იყო და სად არა პატარა ვარდისფერი ავტომობილი გამოვარდა მოსახვევიდან, წითელზე გამოიარა და პირდაპირ

განსხვავებულნი (სრულად)

ღამე..საუკეთესო დროა ყველაფერზე ფიქრისთვის,შენს თავთან მარტო დარჩენისთვის..ხანდახან მავნებელია,შეიძლება ჭკუიდან შეგშალოს ღრმა ფიქრებმა.. წარსულს გადავხედე და აღმოვაჩინე,რომ თურმე უამრავი ადამიანი შემომეცალა...

ჩვენი ეგრეთ წოდებული ცხოვრება (ისტორია IV სრულად / დასასრული )

" მე მოგცემ ჩემს ხმას, სუნთქვას და თვალებს, სხვა არაფერი არა მაქვს მეტი. მე მოგცემ ჩემს გულს, თუკი შენს ხელებს ძალუძთ ატარონ შიშველი ცეცხლი. მე მოგცემ ჩემს ფიქრს, თუკი შენს სხეულს არ დაღლის მძიმე, ვეება ფრთები..."

"შემოჭრა სულში" (სრულად)

მომიტაცეს. ჯერ კიდევ ახსოვს ჩემ კანს, გაკავებისას მისი ხელების შეხება. ჩემ ტუჩებს, მისი თითები, გამეტებით როგორ აჭერდნენ, ჩემი კივილის ჩასახშობად. რესტორნის ეზოში, ჩემი ერთადერთი მეგობარი ანნა, რომ დავლანდე ჩემი ბოლო ამოძახილი,რომელიც შველას

დანაკარგი (სრულად)

არასდროს უფიქრია გაეყიდა საკუთარი სიცოცხლის რამდენიმე საათი, არცთუ ისე ძვირფასი რამდენმე წუთი. ახლა მისი სხეულის რაღაც ნაგლეჯი, სწორედ ისე ფასობდა, როგორც თეთრ ტილოზე პიკასოს უაზრო ნაჯღაბნი.