ჩემი სახლი (სრულად)

იდგა სახლის დანგრეულ კედლებთან და სული ნაწილებად ეშლებოდა. მწვანე თვალებში კაპილარები უწითლდებოდა,დაჭმულ ტუჩებს სუსხიანი ქარი საწამლავად ედებოდა და მთელ ორგანიზმს რეალობის აღქმას აკარგვინებდა. „დედა დამიჭირე,აქ ვარ!“ჩაესმოდა ბავშვის ხმა,რომელსაც

მე, შენ და დინამოს სტადიონი {სრულად}

იმ დღეს დინამოს სტადიონზე მესხმა ნაკაშიძეს მეორედ სთხოვა ხელი. იმ დღეს ქართული ფეხბურთის და მესხის ისტორია დაიწერა. -მე შენ და დინამოს სტადიონი. ყურთან დაუჩურჩულა კაცს. -ახლა უკვე ჩვენ და დინამოს სტადიონი. მუცელზე გადაატარა ნატიფი თითები და ჩაიხუტა.

ფსკერზე დალექილი იმედის სხივები (სრულად)

-სინამდვილეში იცი რა გრძნობაა? ის საჭმელი რაც მიყვარდა ისევ მიყვარს, მენატრება კიდეც ზოგჯერ გემოსაც კი წარმოვიდგენ, მაგრამ რომ შევხედავ უნებურად ტვინით კალორიების თვლას ვიწყებ და მეორე ხმა მეუბნება, რომ თუ გავსინჯავ დიდ დანაშაულს ჩავიდენ

ჰ'არი /სრულად/

"- გავფრინდეთ, რა! - სად? - ძალიან, ძალიან შორს, ჰარი! ამ დაწყევლილი სამყაროსგან რაც შეიძლება შორს!"

არხოტის გული (სრულად)

-მთებისკენ აღარასდროს მოახედო,სესილი,გევედრები!-მთელი გმირობა ჩადო ერთ ტკივილიან წინადადებაში თამთინმა.. გზაზე დამდგარმა,ნახევარი სიცოცხლე იქ,მის გვერდით,მდელოზე მუხლებზე დაცემულმა დავტოვე..

დისთვის და მეგობრისთვის (სრულად)

_ტასო, კაი რა! გამოგვივა, მე საჭესთან დავჯდები. შენ და ლანა გადახვალთ და ააფარებთ ამას ცხვირ-პირზე, მერე შემოათრევთ იმას მანქანაში, მშვიდობიანად გავგაზავთ ჭალაში. ლანას პაპა, სიძეს რომ ნახავს, გაუხარდება და დაათრობს, ამასობაში ამოვიტყუებთ ელენეს,

გასეირნება 90-იანებში (სრულად)

-ვერ აპატია ეს ღალატი, არადა ნათქვამი ჰქონდა, შენ გარდა ქალი არ მინდაო. ალბათ, ამიტომ უფრო ვერ აპატია, არ გაულანძღავს, ეხვეწებოდა რამე ცუდი მითხარიო, მაგრამ, ამან გაუღიმა და ლოყაზე ხელი მოუსვა. მარტო ის უთხრა: გული ასე არავის ატკინოო და კარი ჩუმად

ჩაი ჭიქაში (სრულად)

მაღალი შენობის ბოლო სართულიდან გადმოგდებული ტელეფონი ბეტონს დაასკდა და ნამსხვრევებად იქცა. შენობის ბოლო სართულზე მდგარმა ახალგაზრდა ქალმა ნაწილებად ქცეულ მოწყობილობას გულგრილად გადმოხედა, წამოზრდილ მუცელზე ხელი მოისვა და პირი გააწკლაპუნა.

შენ წახვედი (სრულად)

-მისგან რა გინდათ?-კითხა მართას შეყვარებულმა ლუკამ-შენც ხომ არ გინდა?-კითხა და იარაღი დაუმიზნა-არა... არა მაპატიეთ-თქვა მან და თავი დახარა, მშიშარა ლაჩარი. მართა ფეხზე ადგა და ლუკას მკვლელი სახით შეხედა, ლუკამ ჯერ

სტიმელა (სრულად)

ოთხ კედელში გამომწყვდეულ მართკუთხა საწოლზე სახეარეული,ძონძით მოსილი,უსულოდ ვდევარ და, კანზე ამოცოცებულ მარტოობას მკლავებს ვხვევ.