თავხედი თაგვი (სრულად)

-ადგები თუ გადმოგაგდო აბაა - ყვირილით შემორბის ჩემ ოთახში ანა და როგორც ყოველთვის ვხდები რომ მასთან შეწინააღმდეგებას არანაირი აზრი არ აქვს და ნელა ვდგები ლოგინიდან  თუმცა მაინც ვიწყებ წუწუნს და რათქმაუნდა არაფრის თქმას აზრი არ აქვს მაინც მომიწევს

მერამდენედ, ლი?! /სრულად/

"ახლა მინდა, ლი ხელები მოგაწვდინო, თუმცა ვერ გწვდები... მინდა შენთვის სიტყვები გავიმეტო, თუმცა შენამდე ეს ფრაზები ვერ მოდის... იქნებ ხელები დამიმოკლდა ან ის გამბედაობა, რომელიც მაშინ გაქრა, როდესაც შენ წახვედი და ხანდახან კვლავ ჩემკენ მოილტვოდი?!

თავისუფალი სუნთქვა (სრულად)

მე,რომ ქმარს გავშორდი 20 წლის ვიყავი. მე,რომ 20 წლის ვიყავი,მეგონა სამყარო თავზე ჩამომექცა. მე,რომ მეგონა სამყარო თავზე ჩამომექცა ყველაფერზე დავხუჭე თვალი და დავხარე თავი. მე,რომ 20 წლის ვიყავი,მეგონა დედამიწა აღარ ბრუნავდა,აღარც რაიმე ვერტიკალური

ბრძოლა {სრულად} +18

- ყველაფერი დამთავრდა, შევძელით ამ ბრძოლის დამთავრება. - ჩუმად ჩაილაპარაკა, თითქოს ვინმეს კი არა სივრცეს ესაუბრებოდა. საბოლოოდ ნათქვამმა ამ სიტყვებმა მთლიანად გაანთავისუფლა, სუნცქვაც კი უფრო ადვილი და სასიამოვნო გახადა. საათი ოთხის ცამეტ წუთს

ღამის პაემნები სრულად

დღე პირველი: უჩვეულო სიჩუმეა გარეთ, თუმცაღა რა გასაკვირია, ღამის სამის ნახევარია, მე კი ვერ ვიძინებ. აივანზე გავდივარ და გარეთ ვიხედები, რატომღაც ჩემი სახლის უკან ლამპიონებით განათებულ პატარა პარკზე ვაჩერებ მზერას, თავს უარის ნიშნად ვაქნევ და

კესანე {სრულად}

-ჭორფლები ისევ აფეთქდნენ შენს ყვრიმალებზე - რამდენჯერმე მკოცნის და ისევ ისე მონუსხული მიყურებ- იმაზე საოცარი ხარ ვიდრე რომელიმე ჩემი სიზმარი - წამოზრდილ მუცელზე მეფერება და ვგრძნობ კიდეც პირველ დარტყმას ისევ იშლებიან სხივები მთელს ჩემს არსებაში,

რაც მტრობას დაუნგრევია... (სრულად)

იმ დღის შემდეგ ქუჩაში გასული ადამიანი ყველაზე ხშირად მხოლოდ ერთ ფრაზას თუ მოჰკრავდა ყურს: -მეფე მოკვდა... გაუმარჯოს მეფეს!..

ჟაბო (სრულად)

და იყო ბიბლიოთეკაც, რომლის თაროებსა და კედლებზეც კი მტვერდაფენილი ფრაზები იკითხებოდა: ზოგი უხეშად ამოკაწრული და სხვები - ვარდის ფურცლებივით ნაზად მიმობნეული, მინელებული ფარფატით ზედაპირზე ჩამოცვენილი და იქვე არომატული სირბილით მიალერსებული.

შეთქმულება 2 (სრულად)

ადრიანი გაზაფხულის ის დილა მშვენიერი იყო. ისეთი, დეტექტივს რომ უყვარდა, ყველაფერს ისიც ემატებოდა, რომ დამსახურებულ შვებულებაში იმყოფებოდა. თუმცა ამირეჯიბი ამ ყველაფერს ვერ გრძნობდა

შეთქმულება - ენ ბლექი (სრულად)

ენ ბლექზე რას მეტყვი? - ჯიბუტის მხრიდან გაჟღერებული მეგობრის სახელის გაგების გამო თვალები დაქაჩა ამირეჯიბმა. - ბლექი? - სიგარეტი ჩააქრო და ინტერესით მიაშტერდა მის წინ მჯდომ მამაკაცს.