ეპოქა რომელმაც გრძნობები შეიწირა (თავი 1..5)

"ყველა ღირსეული მანდილოსანს,უნდა ჰქონდეს თავშეკავებულობა... ყოველ მანდილოსანს უნდა ჰქონდეს დისტანცია მამრის მიმართ! ამას, იმიტომ გეუბნები, რომ ვიცი კაცები რა სისხლისმსმელი ძაღლებიც ვართ... ვიცი, როგორ უსირცხვილოდ ვუბნევთ მეობას და ვიცი, როგორ

ექსტრემალური პაემანი (სრულად)

დიდხანს ვიდექი სახლთან გახევებული. ათასი ემოციით და უამრავი ფერებით სახეზე.. გაბრაზება და სიამოვმება იმდენად სწრაფად იცვლიდნენ მხარს,გონება თავდაყიდა დამიყენეს!

იღბლიანი 19 (სრულად)

- რა? რას მილოცავ? - დემნა დაიბნა, ცივმა ოფლმა დაასხა. - და გაათხოვე და მე როგორ არ მითხარი ბიჭო. - სად? სად ნახე? - სიტყვებს ვეღარ აბავდა ერთმანეთზე. - სიღნაღში ბიჭო. რა გჭირს შენ? მოიცა "ტო" გაგეპარა და?

უკანასკნელი ამბორი 18+ /სრულად/

„ - უნდა წავიდე... - უკანასკნელად მაინც მაკოცე, ალექს! - უკანასკნელი ამბორი?- ირონიულად ჩაიცინა მან.- ვინ იცის ღამით, როდესაც შენ ჩემს მკლავების ქვეშ გეძინა, რამდენჯერ გამღვიძებია და რამდენჯერ მიკოცნია ჩუმად შენთვის.“

წვიმისფერი (სრულად)

უყურებდა მის წამიერად ანთებულ ტელეფონს, შეტყობინების მოსვლის მოკლე ხმას. იმას, თუ როგორ აიღო მობილური, წამში წაიკითხა მესიჯი, მთელს ტანში ჭრუანტელმა დაუარა და მოულოდნელობისგან ცხელი ყავით სავსე, დიდი, ცისფერი ჭიქა ხელიდან გაუვარდა. “ქორწინდებიან.”

უკანასკნელი ამბორი 18+ (თავი 10)

"მხოლოდ ერთი რამ იყო მისთვის ნათელი. ეშინოდა საკუთარი თავის, საკუთარი თავის დაკარგვის,| საკუთარი გრძნობების გაყინვის, ემოციის მიწაში ჩადების, მისი დატირების. უმისობის. „მიყვარხარ.“

სვანეთი - სიყვარულის კუთხე. (პირველი ნაწილი, სრულად)

- შეყვარებული რომ არ გყავს ვიცი. - ეშმაკურად გამიცინა და ჩემთან ზალიან ახლოს დაჯდა. - საიდან? - მეც გამეცინა და მისი სიახლოვით გამოწვეული ჟრუანტელი დავაიგნორე. - იქიდან რომ მე მოგწონვარ

უკანასკნელი ამბორი 18+ (თავი 9)

"ოთახში სიო აღარ ქრის... ფანჯარაც დაკეტილია... ჟანგბარი მჭირდება, თუმცა ჰაერი არ არის... სულის იარები იხსნება... ოთახში გმინვის ხმა ვრცელდება... თებეა ისევ ირონიულად ხარხარებს.... მე თავი მტკივდება.... მინდა ახლა მაინც

ჩემი მზე (სრულად) +18

-მალე მოგბეზრდება მაგ სიტყვების გამეორება და წახვალ.-გაიცინა.-სხვანაირი არ გეყვარები, შენ ძველი დათა შეგიყვარდა!-იღრიალა ისევ. -თავი არ გეტკინა? რა გაფუჭებული რადიოსავით ჩაიხვიე „ძველი დათა“? რომელი დათა? ისევ ის დათა ხარ

ოკეანის პირზე -(სრულად)

_ზღალბი დილამშვიდობის, რაიყო გოგო რო გირეკავ სავარცხალი მაინც გადაისვი მაგ თმებზე სანამ აიღებ ყურმილს გამისკდა ამ დილაადრიან სათუთი გული._მხირული გამოფხიზლებული ხმით მიაყარა ლიზამ -როდის უნდა მოეშვა ჩემ თვითნაბად ანდღულაძის პრიჩოზე ღადავს.