გატაცება კავკასიონზე (სრულად)

-მე მაინც ვფიქრობ, რომ იმის უარყოფა, რასაც ვგრძნობთ, ნაწილებად გვშლის და ნელ-ნელა კიბოსავით გვკლავს. ერთი შანსი გვაქვს ადამიანებს. მუხლების მოკვეთამდე უნდა ვიბრძოლოთ იმისთვის, რაც გვიყვარს, რადგან ამ სამყაროში ერთადერთი რაც გვეკუთვნის ჩვენივე

პრინცი ამირი (სრულად)

თავიდანვე იცოდა, რომ რაღაც დიდი თავგადასავალი ელოდა, როცა ჩანთა აიღო და ტანსაცმლის ჩალაგება დაიწყო დუბაიში გასამგზავრებლად. აქ აღარაფერი აკავებდა, რადგან ორი ადამიანი, რომელიც მისთვის მთელს სამყაროს წარმოადგენდა სამუდამოდ მასთან იქნებოდნენ. და თუ

მე'ლანდები (სრულად)

შენც ფორმირდები ზოგჯერ ამ ჩემს ცივ სამყაროში ჭუჭრუტანიდან შემოჭრილი თბილი სხივის მსგავსად,თხელი ბაგეებით ღიმილს იხატავ შაქრისფერ პირისახეზე,მეც ხელს ვიწვდი ჰაერში,თითები კვლავ თრთოლვას აჰყავს,გულსსც უფრო გამეტებით ეძგერება ვიღაც და როცა ახლოს

ნისლისფერი (ნაწილი პირველი სრულად)

წვიმდა, წვიმდა და წვიმდა ვერ იტანდა წვიმას მარტო იმიტომ არა რომ თავიდანვე საშინელ და ცუდ ხასიათზე გაყემებს აამდენ იმიტო რომ ამ ამინს საკუთარ ხასიანთს და ბოლო დროინდელ მდგომარეოობასა და ხასიათს ამსგავსებდა და ამასთან აკავშირებდა. აგიჟემდა ის

ელენა {სრულად}

ბევრს უნაწილებდა საკუთარ გრძნობებს, ადამიანებს ,რომლებიც ერეკლესთან იყვნენ დაკავშირებული და რომლებიც ქმნიდნენ ელენას ყოველდღიურობას. უყურებდა იოანეს ბედნიერ, წარმატებულ, მშვიდ ცხოვრებას საყვარელ ქალთან და შვილებთან ერთად ... ბოლოს ელენა მაინც

შენი-ჩემი გრძნობები (სრულად)

" ცხოვრებაში რაც პირველად ხდება ის არასოდეს გვავიწყდება ხოლმე..ხოდა სულ მემახსოვრები...შენ რომ დამივიწყო მე მაინც,სამუდამოდ იქნება ჩემთან,ჩემი-შენი გრძნობები."

ეპოქა რომელმაც გრძნობები შეიწირა /სრულად/

"ყოველთვის მჯეროდა და ახლაც ამის მწამს, რომ გული, ყველაზე დიდი მომაკვდინებელი ორგანოა, რომელიც ან ბედნიერებისგან რიტმს გაგიხშირებს, ან პირიქით.... სასიკვდილოდ გაგიმეტებს."

უჩვეულოდ (სრულად)

-აქ.. რა გინდა აქ? -ძლივს ამოვიხავლე. -მოსალოცად მოვედი. -წარბიც არ შეუხრია. -ეგ სისულელეები სხვებს დააჯერე. სალომე,მოჰკიდე ხელი და აქედან წაიყვანე,სანამ ვინმეს დაუნახავს. საერთოდ არ მეცინება. -ღმერთმა იცის როგორ ვცდილობდი თავდაჯერებულობა არ

ეპოქა რომელმაც გრძნობები შეიწირა (თავი 1..5)

"ყველა ღირსეული მანდილოსანს,უნდა ჰქონდეს თავშეკავებულობა... ყოველ მანდილოსანს უნდა ჰქონდეს დისტანცია მამრის მიმართ! ამას, იმიტომ გეუბნები, რომ ვიცი კაცები რა სისხლისმსმელი ძაღლებიც ვართ... ვიცი, როგორ უსირცხვილოდ ვუბნევთ მეობას და ვიცი, როგორ

ექსტრემალური პაემანი (სრულად)

დიდხანს ვიდექი სახლთან გახევებული. ათასი ემოციით და უამრავი ფერებით სახეზე.. გაბრაზება და სიამოვმება იმდენად სწრაფად იცვლიდნენ მხარს,გონება თავდაყიდა დამიყენეს!