მექანიკურად! (სრულად)

-,,რა ლამაზი დღეა,რა ნათელი მზეა,იმიტომ რომ დღეს ჩემი უსაყვარლესი,უსიმპათიურესი და ყველაზე უჟმური ძმის,დაბადების დღეაა’’-სანთლებიანი ტორტით და სიმღერით შეუღეს საძინებლის კარი კატომ და ალექსმა ლევანს,რომელიც პერანგის ღილებს იკრავდა და წასასვლელად

პეპლისფერი დეკადა /სრულად/

ის თვლის პრინციპით წავიდა და ორის სიკვდილის ნაცვლად, ერთის მკვლელობა აირჩია. მაგრამ იმ ორს გადარჩენა შეეძლოთ. მათ ჰქონდათ იმის შანსი, რომ გადარჩენილიყვნენ, დედა რომ არ ყოფილიყო ამდენად სუსტი.

დაეცა მთვარე (სრულად)

"კონსტანტინს გაეღიმა, ამოიღო ერთი ცალი წითელი ვაშლი და ანას ესროლა. გოგონამ ჰაერში დაიჭირა და ღიმილით თვალი გაუშტერდა ორიოდე წამით მასზე, შემდეგ კი კონსტანტინს გახედა. ის ნელა მიუყვებოდა ტროტუარს და რაღაც უჩვეულო მწუხარებით, წელში მოხრილი მიაპობდა

*უბრალოდ მე* სრულად

-who...შენ? შენ აქ რას აკეთებ? ვერ გაიგე მაშინ რა გითხარი? თუ ჩემ მეგობრებს არ აფასებ მაშინ მე შენთან არაფერი მესაქმებათქო-

დედა გზაშია! /სრულად/

ედის ხელი ვიგრძენი წელზე და შევკრთი. ავწრიალდი და თავი დაღწევა მინდოდა, იმდენად გადაჩვეული ვიყავი მასთან სიახლოვეს, რომ დასხლტომა ვცადე. მაგრამ ის არაბუნებრივად უხეში და ძლიერი იყო. თავისკენ მიმიზიდა და ტუჩები ტუჩებზე მომაწება.

როცა საქმე ეხება სასმელს, ჩვენ გავიხდით ჩვენს ტანსაცმელს (სრულად)

თვალებიდან ნაპერწკლები დაყარა, არა განა იმიტომ რომ ტატუ ჰქონდა. ბიუსჰალტერი ოდნავ ზემოთ ასწია და გაოცებისგან ყბა ჩამოვარდა როცა ნახევარმთვარისებური ტატუ მკერდისა და გვერდის სადღაც შუაში მოქცეოდა.

თამ-თა (ჩემეული) სრულად

სამი ადამიანის ცხოვრება,რომელთა გზებიც შემთხვევით იკვეთება.რანაიარი დღეა დე..სსასოწარკვეთილმა წარმოთქვა ლიქოკელმა.თამთას ორომოცი,დიტოს დაკრძალვა და ლევანის წლისთავი..

მთვარე - ადამიანი /სრულად/

- იცი, არსებობს ასეთი ლეგენდა პლანეტებს შორის. მითი… - რაღაც ხერხით ადამიანად გახდომაა შესაძლებელი? - ჰო. - მაზე ფიქრობდი მას შემდეგ, რაც ლეგენდაზე გაიგე

თოვდა

-იოანეე-ოთახში გაისმა დაღლილობისგან შეცვლილი ხმა -რა მოხდა ლიზა?-პასუხმა არ დააყოვნა, ღიმილით მიუახლოვდა იოანე ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარ მეუღლეს და მხარზე აკოცა.

რომ გყვარებოდი (სრულად)

სახლში ორი დიდი ყუთით შემოვდივარ. ზედმეტი ხარჯების ასაცილებლად, ყველაფრის ჩვენით გადმოტანა მოვინდომეთ. მამაჩემმა გადაწყვიტა, რომ ჩემი უფროსი დის, კეროლაინის გარდაცვალების შემდეგ, ჩვენს სახლში აღარაფერი დაგვედგომებოდა და შედარებით პატარა, მყუდრო და