მე და შენ - ბი /სრულად/

- რა არის ცუდი იმაში, რომ ენდო ადამიანებს? - შენ ერთსა და იმავე შეცდომას ისევ და ისევ უშვებ მხოლოდ იმის გამო, რომ ძაღლი ხარ! - თქვა და უკან დაიხია. - რომ არ ვენდო, სანდოსაც დავკარგავ. - წარბი შეკრა ბიმ.

უცხო ქალი (თავი 3) 18+ სრულად!

"- იმას, რომ ერთი შანსიც მომცე. - შანსი რისთვის?! - შანსი ერთად ყოფნისთვის... - და კვლავ ნაცნობი, ღრმა თვალებით ჩაგხედა სულში, თუმცა უწინდელისგან ეს მზერა იმით განსხვავდებოდა, რომ მასში ირონია აღარ იგრძნობოდა."

უცხო ქალი (თავი 2) 18+ სრულად!

"სარკეში შენს გამოფიტულ, უსიცოცხლო ნაკვთებს უცქერ. ძნელი ხდება იმის დაჯერება, რომ ის პიროვნება, რომელიც წინიდან გიმზერს შენ ხარ... ფიქრობ, თუ ასე ძალიან როდის დაეცი... როდის მიეცი კაცს უფლება, რომ შენი ცხოვრების მარიონეტად ქცეულიყო.."

ყველაზე ულმობელი (სრულად)

ცოცხალი დატოვე - მხოლოდ წამიერი კადრი. იმის იქით და აქეთ არაფერი აღარ არის. წეღანაც გითხარი: შევიცვალეთ და დროის ბევრ კადრში ვართ. სიცოცხლე ეს არის. სულ ერთია. არ დამეთანხმები.

მალატ (სრულად)

შორით შხარა მოსჩანს. შორით უშბა მოსჩანს. უშხვანარში მიწა იძვრის. სვანურ ზარს რეკენ. რატი ნაკანს ისე აბარებენ მიწას,როგორც ეს მის სახელს შეჰფერის. ცა მოქუფრულა ავის მომასწავლებლად.

უცხო ქალი (თავი 1) 18+ სრულად!

„ - წამალი მოგიტანო? - გააჩნია რა წამალი... - მიგოთხასი... პარაცეტამოლი... საერთოდ რამე გაქვს სახლში? - სიმართლე რომ გითხრა, შენი ერთი კოცნაც მიშველიდა.“

*ნატალი* [სრულად]

-გთხოვ კიდევ ერთხელ მომიყევი რა თქვენი ამბავი. -კარგი რა ანანო მერამდენედ მაყოლებ. -არ აქვს მნიშვნელობა რამდენჯერაც არ უნდა მოვისმინო მისით სულ ვიხიბლები. -კარგი!!!

წაუშლელი სიტყვები, ნარცისები და რქა

აი, ისევ მოვუბრუნდი ამ ნაწერს. არ მომწონს, მაგრამ წასაშლელად მენანება. მე საერთოდ არაფერს ვშლი. სიყვარულიც არ იშლება ფანქრით მიჯღაბილი ნაწერივით. ფურცელი ვარ, სუფთა და ცარიელი, და ზედ მეწერება უპასუხო სიყვარულის მხოლოდ ეპილოგი.

ხითხითი (სრულად)

ელოდება მტვრის ავარდნას, რომ მიხვდეს, მსახიობი დაეცა. სანამ ბრუნავს მტვერი მაღლა, იცინის და წვება თვითონაც. ცივია სცენა და ცარიელია დარბაზი. ერთად წვანან ცარიელ სიცივეში. ნელა მიფრინავს მტვერი დაბლა, ზედ ეფინება ორივეს, როგორც კვამლისგან გამუქმებული

ზღვარგადასული [სრულად]

არავინ იცის სხვისი დარდი... სხვისი კი არა უკვე საკუთარიც აღარ ვიცით, საკუთარსაც გავურბივართ და ვემალებით. და რა მოხდება ადამიანებს ერთმანეთისთვის ყველაფერი რომ გვქონდეს ნათქვამი და არ დაგვრჩეს არაფერი უთქმელი?!