ბაიკერის ცხოვრება (სრულად) 1 ნაწილი

სიმართლე გითხრათ, არც მანჩაჩო მქვია და არც ნინჩო. არც მწვანე თვალები მაქვს და არც ცისფერი. არც მთელი თბილისი ლაპარაკობს ჩემზე და სულ ზმანები არ მაცვია. და არც თბილისში ყველაზე სიმპატიურ ბიჭს ვუყვარვარ. არც მდიდარი მშობლები მყავს და არც ჩემ ძმას ან

ვეტერანი (სრულად)

- უბრალოდ ხვალ ჩემს მშობლებთან რომ უნდა წავიდეთ, მაგიტომ. -ოოოო, სიდედრთან სტუმრობა?! -სახე დაუსერიოზულდა კაცს, - მაშინ უფრო მეტი უნდა დავლიო! ის განსხვავებული გადმომაწოდეთ ერთი, შენი ჭირიმე!

გზის დასასრულს /სრულად/

მელოდია დასრულდა, მაგრამ გაბრიელი ისევ მასთან იყო, ისევ ეხვეოდა მისი მკლავები, ისევ გრძNობდა მის სითბოს და სურნელს , საკუთარ სურნელთან შერეულს . ხედავდა მის მწვანეებს ,ისეთს როგორიც არასდროს უნახავს , ასეთი გაბრიელი არ იცოდა, ასეთი გაბრიელი მხოლოდ

ალისფერი ფიქრები /სრულად/

ნენეს მოხვია ხელი და ტუჩები დაუკოცნა -ნეტავ კაცებსაც ალისფერი ფიქრები გაქვთ? -არ ვიცი, დაველოდოთ და გავიგებთ

ნამდვილი სიყვარული (სრულად)

გათეთრებული სახით მჯდომი ელენე, ვერ ინძრეოდა, უყურებდა ვაჩეს გათეთრებულ, არაფრისმთქმელ, მაგრამ მაინც ლამაზ, მშვიდ და უბრალოდ საყვარელ სახეს.. იჯდა და იხსენებდა თითოეულ წელს.. თვეს.. დღეს.. საათს, წუთსა თუ წამს..

უკანასკნელი ვარსკვლავი (სრულად)

ფანჯრიდან ახალად გადამხტარს აბაზანიდან გამოსულ ხალათიან დემეს შევასკდი ტელეფონი ხელიდან გამივარდა ფეხი სველ იატაკზე გამიცურდა და მის ფეხებთან დავეცი. - შენი დედაც ნებიერიძე

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად( ნაწილი 1 სრულად)

მოგესალმებით მეგობრებო ეს ისტორია წაიშალა ამიტო ახლად ავტვირთე პირველი ნაწილის სრული ვერსია. შემდეგი ნაწილი ჯერ არ იქნება.

შეცდომით მოტაცებული [სრულად]

სადარბაზოში შესული ვიყავი, როდესაც მხრებზე მძიმე მკლავები ვიგრძენი და შოკისგან თვალები გამიფართოვდა. მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს, ხელებმა მოძრაობის უნარი რომ შემიზღუდეს და როგორც კი პირი დავაღე, რათა ზურგზე მოკრული იდიოტი გამელანძღა,

ნურავის ეცეკვები სხვას (სრულად)

უჩვეულოდ თბილი საღამო იყო ქალაქში გაზაფხულის პირობაზე. პატარა ქალაქი ახმაურებულიყო, ყველას უხაროდა ასეთი გამოდარება. ქუჩებში იყო ხალხი გამოსული, მოზარდები სიცილ-კისისით დარბოდნენ აქეთ-იქით, ცოტა მოზრდლები სკვერებში ისხდნენ და საუბრობდნენ, პატარა

დაკვეთილი მისია /სრულად/

რა აკავშირებდათ მათ? დაკვეთილი მისია. ვისით ცოცხლობდნენ ისინი? ერთმანეთით. რა არ შეეძლოთ მათ? უერთმანეთობა.