ნამდვილი სიყვარული (სრულად)

გათეთრებული სახით მჯდომი ელენე, ვერ ინძრეოდა, უყურებდა ვაჩეს გათეთრებულ, არაფრისმთქმელ, მაგრამ მაინც ლამაზ, მშვიდ და უბრალოდ საყვარელ სახეს.. იჯდა და იხსენებდა თითოეულ წელს.. თვეს.. დღეს.. საათს, წუთსა თუ წამს..

უკანასკნელი ვარსკვლავი (სრულად)

ფანჯრიდან ახალად გადამხტარს აბაზანიდან გამოსულ ხალათიან დემეს შევასკდი ტელეფონი ხელიდან გამივარდა ფეხი სველ იატაკზე გამიცურდა და მის ფეხებთან დავეცი. - შენი დედაც ნებიერიძე

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად( ნაწილი 1 სრულად)

მოგესალმებით მეგობრებო ეს ისტორია წაიშალა ამიტო ახლად ავტვირთე პირველი ნაწილის სრული ვერსია. შემდეგი ნაწილი ჯერ არ იქნება.

შეცდომით მოტაცებული [სრულად]

სადარბაზოში შესული ვიყავი, როდესაც მხრებზე მძიმე მკლავები ვიგრძენი და შოკისგან თვალები გამიფართოვდა. მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს, ხელებმა მოძრაობის უნარი რომ შემიზღუდეს და როგორც კი პირი დავაღე, რათა ზურგზე მოკრული იდიოტი გამელანძღა,

ნურავის ეცეკვები სხვას (სრულად)

უჩვეულოდ თბილი საღამო იყო ქალაქში გაზაფხულის პირობაზე. პატარა ქალაქი ახმაურებულიყო, ყველას უხაროდა ასეთი გამოდარება. ქუჩებში იყო ხალხი გამოსული, მოზარდები სიცილ-კისისით დარბოდნენ აქეთ-იქით, ცოტა მოზრდლები სკვერებში ისხდნენ და საუბრობდნენ, პატარა

დაკვეთილი მისია /სრულად/

რა აკავშირებდათ მათ? დაკვეთილი მისია. ვისით ცოცხლობდნენ ისინი? ერთმანეთით. რა არ შეეძლოთ მათ? უერთმანეთობა.

პირობა (სრულად)

- გაიქეცი! - განწირული ხმით ჩამყვიროდა ჩემი საუკეთესო მეგობარი და ყველანაირად ცდილობდა ნახევრად აალებული სახლიდან, რომლის პატრონის ვინაობა ჯერაც არ ვიცოდით, უვნებელი გავეყვანე. მაჯაზე მთელი ძალით მექაჩებოდა და ჩემი გაშტერებული მდგომარეობიდან

იზაბელა (სრულად)

იზაბელა არის გოგო, რომელმაც გამოიარა ცხოვრებისგან მოწყობილი ყველა ჯოჯოხეთი, რაც კი ადამიანს შესაძლოა შეხვდეს.. იზრძოლა, არ დანებდა, ყველა ტკივილს გაუმკლავდა და ბოლოს ნამდვილი სიყვარულით ანთებულ გზაზე, მშვიდი ნაბიჯებით განაგრძო სვლა..

ყველაფერი თავიდან (სრულად)

ოცნებებში იმის წარმოდგენა, რომ ჩემთან ხარ ბევრად მარტივია ვიდრე რეალურ ცხოვრებაში. გაექცე რეალობას ეს მარტივია თუმცა არა სამუდამო, ოდესღაც ოცნებები მოგბეზრდება და რეალური ცხოვრებისთვის თვალის გასწორება ძნელი იქნება. არასდროს

აუტანელი მეზობელი (სრულად)

თავიდან აფართხალდა ქრისტინე, მაგრამ მერე თვითონაც ვეღარ შეიკავა თავი. ხელები კისერზე დააწყო, წამით მოშორდა, მაგიდაზე შემოჯდა და ფეხები წელზე შემოხვია. ანდრიას ზედა წამში ისროლა და კოცნა განაგრძო. გოგონას კი გაჩეჩილაძემ გადააძრო მაისური და ტუჩებიდან,