ბგერები (სრულად)

–შორიდან,დიდი ხნის მანძილზე,მხოლოდ შენი ხმა მესმოდა და ისე დაგიჩემე,ვერც გავიაზრე. უმისამართოდ დაგეძებდი, ყველა ქალს ვუსმენდი,თუმცა,ბგერები,რომელიც ყველასგან განგასხვავებდა, სხვას ვერ ექნებოდა,თუნდაც,მსგავი..

წინასწარ არაფერი თქვა (სრულად)

ქალი რომელიც უღმერთოდ უყვარდა, რომელიც ყველაფერს ერჩივნა და არავითარ შემთხვევაში არ გაუშვებდა ხელიდან. მთლიანად მისი იყო, გულით, სულით, გონებით და სხეულით. მისი იყო, მაგრამ მაინც არ ჰყოფნიდან. იმდენად უყვარდა მის გარეშე ერთი წუთითაც აღარ უნდოდა

მომაკვდავის სახსარი ( სრულად )

სიგარეტი ხელში, ღერს-ღერზე ეწეოდა, ღრმა ნაფაზებს ურტყავდა, ცალი ხელით ბლოკნოტს ფურცლავდა, რომელსაც ცრემლები აქაიქ ეცემოდა.

მეგობარზე მეტი (სრულად)

-კარგი, ვეტყვი-თქვა და გათიშა. მერე მე გამომხედა, მერე ზურას, მერე ისევ მე და ისევ ზურას -ამომივიდა ყელში, თქვი-გაბრაზებულმა გავხედე მას

ანდროგენი (სრულად)

26 წელი იცხოვრა ლაზრე დადეშქელიანმა, მაგრამ აარასდროს ამ სამყაროში, მისთვის განკუთვნილ ცხოვრებაში მსგავსი სიმშვიდე არ უგრძვნია, მანაც მოხვია ხელები და იგრძნო როგრო თრღოდა ანოს სხეული.

დაცემული ანგელოზი /სრულად/

შემდეგ გოგონა ფანჯრის რაფაზე აცოცდა, თითქოს შეამჩნია მისი მფარველი ანგელოზიო, გაიღიმა და უფრთოდ, უღმერთოდ გადმოეშვა. მან სასუფეველი ვერ დაიმკვიდრა, ის ცოდვის მორევში კვლავ ჩაიძირა. და მაშინ მიხვდა მფარველი ანგელოზი, რომ დაკარგა ის ყველაზე

სიძულვილიდან სიყვარულამდე (სრულად)

სხეულზე დააცოცებდა თითებს, მისი ტანის ყველა დეტალს იმახსოვრებდა, უნდოდა, მარიამი უნდოდა მთელი სხეულით, სულით და გულით.

ძილინებისა უჟმურო (სრულად)

-იქნებ ღიმილი მაჩუქო?-ღიმილს არ წყვეტს ის და თვალებში მიყურებს. -ვერ მომთაფლავთ თქვენი ლურჯი თვალებით, წადით და სალომეს თხოვეთ გაგიღიმოთ-მისი მდივანი შევახსენე, რომელიც ასევე საყვარელი იყო მისი და გაღებული ლიფტის კარიდან ქუსლების კაკუნით გამოვედი.

შიშველი ემოციები (სრულად) +18

საღამოს ბანგკოკის ჰაერი ცხელი იყო, ჰაერში ირეოდა სთრით-ფუდის, შემწვარი წაბლის, მოსაწევის და ალკოჰოლის სუნი. ყოველი კუთხიდან ისმოდა მოგუდული მუსიკა და ნეონის ფერად-ფერადი აბრები გვამცნობდნენ, რომ ქალაქში უამრავი ღამის კლუბი ფუნქციონირებდა.

იდუმალი ბანაკი (სრულად)

-იცი რას ვფიქრობ? -დიდი ხნის დუმოლის შემდეგ წარმოთქვა ლილიამ. -როდესაც ამ დაწყევლილ ბანაკს დავტოვებ შენც ჩემს გვერდით უნდა იყო! მინდა, რომ ჩემს ცხოვრებაში იყო!