მხოლოდ შენი (სრულად)

იდეალური იქნებოდა , რომ არა ის, რომ საცხოვრებლად სხვაგან გადავდივართ. მე არც კი დამიწყია კამათი დედასთან, როდესაც მან მითხრა რომ მის საქმროსთან გადავდიოდით საცხოვრებლად, რომელიც საერთოდ სხვა ქალაქში ცხოვრობს, საერთოდ არაფერი არ მითქვამს. უბრალოდ

რამდენიმე წამი (სრულად)

ადრე არ მესმოდა რამდენიმე წამს ასეთი ძალა თუ ჰქონდა.. ახლა ყველას ვეცოდები, ყველა წუხს ჩემი მდგომარეობის გამო, მაგრამ რეალურად არავინ... ადამიანებს უბრალოდ სხვისი ტკივილი აინტერესებთ, აინტერესებთ და ამით გარკვეულწილად კათარზისს განიცდიან.. როგორც

უბრალოდ მეგობრები (სრულად)

მიყვარდა, ისე მიყვარდა როგორც არავინ არასდროს მყარებია. მისი თვალები მიყვარდა, რომლებიც სიბნელეში მთვარესავით ანათებდნენ. ნაცრისფერი სფეროები, რომლებშიც ყურება ყველაფერს მერჩივნა.

მუდო ელფი ( სრულად )

ეს დღეც ისე გადიოდა, როგორც დანარჩენი რუტინული სამუშაო დღეები. მხოლოდ იმ განსხვავებით, რომ მაგიდასთან მჯდომს, მეათასედ მესმოდა საახალწლო სიმღერების ნაკრები, რომელიც ჩემს უძვირფასეს თანამშრომელს, ვატოს ჩაერთო. სმენის ნატამალი არ გააჩნდა, თუმცა

მზარეული მინისტრისთვის {სრულად}

*** " პრემიერ-მინისტრის დათა ლაშხის და მარიამ ჟღენტის ქორწილი,გუშინ გაიმართა,სადაც დედოფალს, ცნობილი დიზაინერის ევა გვაზავას შეკერილი კაბა ეცვა." " გახმაურებული ქორწილი დეტალები"... და კიდევ სხვა მრავალი ,სტატია დაიბეჭდა და იბეჭდებოდა ქორწილიდან

ნუთუ შეგიყვარდა? (სრულად)

-ნუთუ შეგიყვარდი? უცბად მოშორდა ქალის ბაგეებს და მწვანეებში ჩააშტერდა-საიდან მოიტანე?-ხო მართალი ხარ! გაუღიმა და საწოლი დატოვა, იწვა გახევებული გეგეშიძე ჭერს მიშტერებოდა და თავში მხოლოდდამხოლოდ

სამიზნე (სრულად)

-აი ვინ გვაკლდაა_ხმა დაიწვრილა ყიფიანმა -გაიზარდე რა, ძალიან გთხოვ_პატარა ბავშვივით გამოიწელა კერესელიძემ კისერი. -ახალი ამბავი გვაქვს_ნანოს რომ გადაეხვია მის გვერდით ჩამოჯდა ნათია და მეგობრებს გადახედა.

ჭარელის ჯიბრით (სრულად)

-მე შენი სათამაშო არ ვარ-ხუთ თითს ვატყობ ლოყაზე კოსტას მას შემდეგ რაც ჩემ ტუჩებს უნებართვოდ დაეპატრონა-კი ჩემიც ხარ და სათამაშოც-ირონიულად მპასუხობს, კიდევ ერთხელ მკოცნის და სანამ კიდევ გავარტყავ უჩინარდება

სულიერი გამოცდა (სრულად)

კიდევ ერთხელ ჩავეხუტე ნანა დეიდას და ბავშვთა სახლი დავტოვე. ნელა და აუჩქარებლად მივუყვებოდი თბილისის ქუჩებს ან სად მეჩქარებოდა, მე ხომ არავინ არსად არ მელოდა, მე ხომ არ მქონდა სახლი, სადაც დედა დამხვდებოდა

სიკეთეს ყოველთვის აფასებენ (სრულად)

პარკის დანახვისას ისევ არემარე დაათვალიერა, გამიხარდა ჩემი ნაჩუქარი პულავერი რომ დავინახე. დღეები გადიოდა, დღე ჩაგდებით კი ხან რა მიმქონდა ხან რა... შემდეგ კი რეალობას ჩავხედე თვალებში, ის არ იყო მხოლოდ ასეთ მდგომარეობაში, მას არ უჭირდა მხოლოდ