თბილისი ცის ქვეშ თავი 4

ჩამოეკიდა.გაბრაზებულმა დაუმშვიდობებლად მივუხურე ცხვირწინ კარი,აფეთქებას არაფერი მიკლდა,ჯავრი ნაყინზე ვიყარე და პირდაპირ სანაგვში მოვისროლე.იმ ღამით საძინებელს არ გავკარებივარ რომ ისევ უძილო არ დავრჩენილიყავი.ამისთვის აუცილებლად მოგთხოვდი პასუხს მათე

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 3

თელი დღე ველოდი მის ზარს.თუმცა არც იმ დღეს არც მეორე დღეს და არც იმის მერე არ დაურეკავს.მერე კი საკუთარ თავზე გავბრაზდი,არა როგორ ახერხებდა რომ ყოველთვის ჩემი ნების საწინააღმდეგოს ვაკეთებდი მის

თბილისი ცის ქვეშ... თავი 2

მომდევნო ორი დღე სიმშვიდე იყო.დასკვენი რომ ჩემი "სექს-წყვილი"-როგორც მე შევარქვი ისვენებდა.აი მესამე დღეს,უფრო სწორად ღამეს ამბავი ატყდაა მტრისას,კინაღამ ჭკუიდან გადავედი.ისეთი სიტყვები და კვნესა ისმოდა რომ ჭკუიდან გადასასვლელად არაფერი მაკლდა.ასე

თბილისი ცის ქვეშ... თავი 1

მამაკაცის ალერსი არ მღირსებია და რაღა მაინცდამინც ახალ უნდა გადავყროდი ასეთი სიტუაციას,გავბრაზდი და სიმწრისგნან კინაღამ მე ავკივლდი აქედან..-ესეც შენი სიმშვიდე და კომფორტი,დატეულიყავი ნია იქ სადაც იყავი,დაემშვიდობე ყველაფერს,ვბრაზობდი საკუთარ

დიალოგი ატმის ხის ქვეშ

'' -ვფიქრობდი, რომ ეს ყვავილები მაშინაც ძალიან ლამაზი იყო, როცა მე მარტო ვიჯექი და ისე ვუყურებდი მათ... -ახლა?-შევეცადე ჩემი ხმისთვის იმედის ნაპერწკლები მომეშორებინა. -თითქოს დღეს სხვა სურნელი აქვთ... -და სხვა ელფერი...-დავსძინე მე.''

ღია ცის ქვეშ

მივნატრი წუთებს ისევ შენთვის მიმაფრენს, ყოველი სრულიად მომიღებს ბოლოს - თურმე ვის ვმონობ, არავის შენს თვალებს მხოლოდ შვილმოკლულ დედის ცრემლივით შემომაღამდი და ვგლოვობ.. არასოდეს! გახსოვდეს სიტყვები უბრალო მწერლის, უბრალოდ მოდი ჩამხედე თვალებში

მიწის ქვეშ ფეთქავ ქეთელაურო

„აკეთე ის რაც შენ გინდა, თუ ნებას მოგცემს უფალი.. იფრინე სივრცის გადაღმა იყავი თავისუფალი“ „ჯონ... შენ წაიყვანე არა? შენ წაიყვანე ხომ ასეა? გამეცი ხმა.. რატომ არ მპასუხობ? დავიჯერო თავს დამნაშავედ თვლი?. არა ვერ დავიჯერებ.. ამაზე მაშინ უნდა გეფიქრა

ბნელეთის ბატონობის ქვეშ (5)

თვალები დიდ ოთხში გავახილე რომელიც არ მეცნობოდა. სად ვიყავი? მინდოდა რაიმე მაინც გამეხსენებინა. მხოლოდ ფრაგმენტები მახსენდებოდა რომელიც საშინელ კადრებს ქმნიდა. დიდი საწოლიც არ მეცნობოდა.

ბნელეთის ბატონობის ქვეშ (3)

ჩემი ხმა დაღლილი მეჩვენა როგორც ჩანს ჩემს წინ მჯდარ უცნობსაც -შენი სახელი მაინც არ ვიცი -ნეითი -სასიამოვნოა. ჩემი სახელია... სიტყვები ვეღარ დავამთავრე რადგან ბურუსში ვიძირებოდი

ღამე ორი ცის ქვეშ (სრულად)

მახსენდება ის დღე, როცა ბაღში ბიჭმა, რომელსაც ვუყვარდი, სკამი გამომიწია და პირდაპირ ძირს დამანარცხა და როცა მასწავლებელმა უსაყვედურა, თავი გაიმართლა, ასე მინდოდა, სიყვარული ამეხსნაო.