გოგონა ქუჩის ბოლოდან (თავი3)

უცებ უცნობი ბიჭი სკამიდამ წამოხტა და ფოიეშს გაუყვა მე კი ისევ გაშეშებული ვიდექი, მანამ სანამ მედდამ არ დამიძახა: _არ მოდიხართ?? _კი...კი ეხლავე_გამოფხიზრდი და მედდას გავეკიდე უკან მაგრამ იმ ბიჭზე ფიქრები მაინც არ

გოგონა ქუჩის ბოლოდან (თავი 2)

თვალებს ვახელდი, ძლივს დავაცილე ქუთუთოები ერთმანეთს და მაშინვე თეთრ ჭერს მოვკარი თვალი ყურებში კი აპარატის წრიპინი ჩამესმოდა "სავანტყოფოში ვარ?_აქ რა მინდა" ჩემს თავს დავუსვი კითვხა და პალატას თვალი მოვავლე "იქნებ სადმე წყლის ჭურჭელი იყოს ყელი

გოგონა ქუჩის ბოლოდან(თავი 1)

ფალიშვილი ქუჩის ბოლოს ერთი პატარა ოდა სახლი იდგა შიგ კი ანგელოზი ცხოვრობდა, ჰო ჰო არ მოგესმათ მართლაც, რომ ანგელოზი იყო ჩვენი მიკა, ოქროსფერი დალალებით და ჭაობისფერი ღრმა თვალებით, ახლოს, რომ მიუხლოვდებოდით მაშინვე შენიშნავდით მის პაწია ცხვირზე მყოფ

ქუჩის რეჩიტატივი

ქუჩაში ყველაფერი სხვაგვარადაა.აქ ვერ გაიქაჩები მამიკოს ფულებით.ვერც დიპლომაატით ან ცივილური ხერხებით.თუ შენ რამე არ მოგწონს მიდიხარ და აფრთხილებ,მეორედ კი კლავ.ადვილია არა?მაინც არავინ

ქუჩის ბიჭუნა და ანგელოზი (თავი მეორე)

-მხოლოდ 5 წუთი გაქვთ. პატიმართან მიახლოვება გეკრძალებათ. -კარგით,თავს ვუქნევ პოლიციელს.-ძმაო,გახარებული ვუყურებ მონატრებულ ძმას.ბავშობაში დედა ბევრს მუშაობდა,ამიტომ ჩემზე ყოველთვის რატი ზრუნავდა.ის ყველაფერს აკეთებდა ჩემთვის. -დაჯექი დემე.მეუბნება

ქუჩის ბიჭუნა და ანგელოზი

ქუჩის ჩხუბებში ჩემი ძმა მითრევდა.ახლაც ძლივს გადავურჩით თავ-ყბის გაერთიანებას. -წამოდი რატი,მერამდენთღა უნდა აღმოჩნდე ასეთ სიტუაციაში? -გამიშვი,ხელს მკრავს და მეც ვბარბაცდები. -

ამ ქუჩის ბოლოს

ამ ქუჩის ბოლოს, ამ ქუჩის ბოლოს, ორი მოხუცი ცხოვრობს, მათი სახლ-კარი მარტოობისგან დამსგავსებია სოროს

ქუჩის სამოთხე (სრულად)

-ნინა ადექი, დაგაგვიანდება. - გავიგონე მამაჩემის სასიამოვნო ხმა.-ბატონო დავით, მაცალე ძილი. - ამოვიზმუილე. -ნუ მეძახი ეგრე, თორემ მოგხვდება. - არასდროს მოსწონდა როდესაც ფორმალურად მივმართავდი და მუდამ ბუზღუნებდა,მე კი მიყვარს მისი ბურტყუნი. -უიმე,

ქუჩის ნაპირებს გავყვები ნელა

ქუჩის ნაპირებს გავყვები ნელა, წვიმის წვეთები მისველებს პალტოს, შენ შემოგხვდები საღამოს ბედად, და დაგიძახებ შორიდან კარგო.

ქუჩის სამოთხე - დასასრული

საკონკურსო დღე ხვალ იყო. საშინლად ვნერვიულობდი. მათ არ შევხვედრილვარ. ჩემი მოთხოვნა გაითვალისწინეს და თვალით არ მინახავს. გარეგნულად არაფერს ვიმჩნევდი, მაგრამ ღამ-ღამობით, საწოლში ხშირად ვტიროდი. დილით თვალებ ჩასიებული ვიღვიძებდი. თითქმის გარეთ არ